'Randstad ziet Groningen als kokosnoot: die zuig je leeg met een rietje en gooi je weg'

Boorlocatie
Boorlocatie © Patrick Huisman/Huisman Media
Groningen is net als Limburg en daarvoor de overzeese koloniën, niet meer dan een wingewest voor Nederland.
Dat schrijft Sam Gerrits in een achtergrondartikel over de aardbevingsproblematiek op de website voor onderzoeksjournalistiek Follow the Money.

Wingewest

Dat de geldstromen in Nederland vanuit de regio naar de Randstad stromen, is niets nieuws. Dat past in een historisch patroon van Nederlands kolonialisme, schetst Gerrits.
'Ik noem dat het lege kokosnotenprincipe. De Randstad ziet haar wingewesten als een kokosnoot. Die zuig je leeg met een rietje en daarna gooi je 'm weg. De Limburgers hebben dit meegemaakt in de jaren zestig. Toen er gas was gevonden in Groningen, werden zij binnen twee jaar afgedankt. Alle mijnen werden gesloten en de mensen daar werden aan hun lot overgelaten.'
Het is vrij eenvoudig: we hebben slappe poldergrond in de omgeving Loppersum
Sam Gerrits - Geoloog

Slappe poldergrond

Gerrits is naast journalist ook bodemdeskundige. Net als andere geologen heeft hij zich gebogen over de aardbevingsproblematiek.
'In veel wetenschappelijke onderzoeken worden vier of vijf factoren genoemd die een rol spelen, maar volgens mij is het vrij eenvoudig. We hebben slappe poldergrond in de omgeving Loppersum. Daarop staan ook nog eens gebouwen die niet heel sterk zijn. Groningen is van oudsher een arme provincie, dus daar is slecht gebouwd. Dat versterkt het effect van de aardbevingen.'
Dat de aardbevingen veel minder impact hebben in de stad Groningen, is om dezelfde reden te verklaren, schrijft Gerrits: daar is een veel hardere ondergrond.