Door de mand: Kees Vlietstra heeft geen vertrouwen in FC Groningen

© RTV Noord
Het was donderdag druk bij de bakker op winkelcentrum Lewenborg. Er stonden nog zeker vijf mensen voor me in de rij. Verveeld ging ik het teamwork van het personeel maar weer eens analyseren.
Een geoliede machine. Toch duurde het lang voordat ik aan de beurt was. Een vrouw in een te strakke legging met tijgerprint probeerde voor te dringen. Ik keek haar glimschuddend aan. Zo van ik heb u wel door mevrouwtje. Met uw legging. Ze glimlachte vals terug, zo van wat ben jij een ongelofelijke sjomp. Met je trainingsbroek. Zo gaat dat op Lewenborg. Dit paringsritueel duurde nog een tiental minuten totdat de man voor me aan de beurt was. Hij reed zijn scootmobiel zachtjes tegen de vitrine met gebak.
Bovenop de toonbank stond een schaal met kleine onbelegde broodjes. Een kaartje prees de waren aan. 'Eurobroodjes'. De man in de scootmobiel wees naar de schaal met broodjes. 'Wat kost zo'n eurobroodje?,' vroeg hij aan de vrouw achter de balie. Ik begon te grinniken. Moest ook ineens aan mijn vader denken hoe hij, jaren geleden, gezeten op het terras van oliebollenkraam Trijnko Nijboer op de Grote Markt, aan een ober vroeg hoe laat het was terwijl de marktopzichter net tot tweemaal toe had omgeroepen dat het vijf uur was en dat de markt ging sluiten. De ober keek op zijn horloge en zei: 'Vijf uur.'
'Dank u wel meneer,' antwoordde vader stoïcijns. Dat was, en is nog steeds de humor van mijn vader. Met een stalen gezicht onnozelheid spelen. Aine verneuken.
'Één euro meneer', antwoordde de bakkersvrouw beleefd. De man gaf me een knipoog terwijl hij zijn bestelling plaatste. De vrouw in de tijgerlegging schuifelde in dit onbewaakte moment onopvallend voor me langs. Ik kon het niet laten haar na te staren. Haar benen leken op rollades. Tijgerrollade. Glimschuddend liet ik haar maar voor gaan.
In de auto terug naar Engelbert dacht ik aan de kunst van het relativeren. En het gebrek eraan bij trainers onder druk in de Eredivisie. Arme Erwin van de Looi, arme Stijn Vreven, arme Gertjan Verbeek.
Erwin van de Looi was woensdag boos. Boos op een hotel. Hij was met Willem II in de voorbereiding op de halve finale van de KNVB beker tegen Feyenoord neergestreken in een hotel in Scheveningen. Daar heeft Van de Looi zijn voorbespreking gedaan, in een zaaltje. Op een flip-over. Na afloop van de bespreking (ruit, bal willen hebben, juiste keuzes, durven spelen en Feyenoord moet ons voelen in duels) heeft Van de Looi de flip-over vellen in het zaaltje in het hotel laten hangen.
Een hotel-medewerker én Feyenoord fan, heeft foto's van de aantekeningen gemaakt en op Twitter geplaatst. Erwin was des duivels waar relativering meer op zijn plaats was geweest. Dat zeg ik op basis van ervaring. Heb ooit eens als bondscoach van Oranje -19 in de voorbereiding op een wedstrijd tegen de Belgen ook zo'n akkefietje gehad. Scandic hotel Antwerpen. Ik liet bewust het laatste vel hangen na afloop van de bespreking. Uiteraard werd die doorgeseind naar de Belgische ploeg. Spionnen had je toen overal. De Belgen wisten ons tactisch plan. 'Tweede helft op de andere korf schieten.'
NAC coach Stijn Vreven was zaterdagavond ook boos. Op, hoe verrassend, de scheidsrechter. Na vijf minuten in de wedstrijd tegen Feyenoord deed hij een beetje raar langs de kant. Hij vroeg een penalty. En kinderen die vragen worden overgeslagen, rode kaart, naar de tribune. Vanaf dat moment was NAC de baas over Feyenoord. Gaf maar weer eens aan dat ploegen niks hebben aan coaches die als een stuiterbal met spierspasmes langs de kant aandacht lopen te trekken. Conte, Klopp, Simeone, Vreven. Ga toch lekker zitten. Observeer, analyseer, stuur bij waar nodig en probeer ook een beetje te genieten.
Gertjan Verbeek tenslotte was in de aanloop naar de wedstrijd tegen FC Groningen ook boos. Dat is op zich geen nieuws. Verbeek is altijd boos. Of hij speelt dat hij boos is. Hoe dan ook was ik afgelopen week benieuwd hoe Verbeek als Twente coach zijn ploeg ging voorbereiden op de degradatiekraker tegen onze FC. Heb ooit eens met Verbeek een cursus gevolgd. Mentale training voor coaches. Docent was sportpsycholoog Hardy Menkehorst. Veel van geleerd. Aan de hand van praktijkvoorbeelden bespraken we de handelswijze van een coach onder druk. Docent Hardy ('ik leg de lat voor mezelf hoger dan jouw doel') gaf aan dat we zelf een 'case' moesten indienen.
Verbeek draaide zich naar me om in de schoolbankjes. 'Een case? Een case? Jij moet eerst Kees'. Ik dacht dat hij een geintje maakte. Bleek niet zo te zijn. De toenmalige coach van Heracles bracht uiteindelijk zelf een case in waarop hij feedback vroeg. Bij een goal van zijn eigen ploeg Heracles kregen ze heel vaak binnen een minuut ook weer een doelpunt tegen. En altijd over de linkerkant. Wat bleek? De linksback van Heracles liep bij een goal het hele veld over om feest te vieren met de doelpuntenmaker. Als de linksback weer terug was op zijn plek dan was hij zo moe dat er altijd gescoord werd door zijn persoonlijke tegenstander. Ik dacht dat Verbeek weer een grap maakte. Bleek weer niet zo te zijn. Verbeek was toen ook al geen grapjas. Uiteindelijk gaf de heer Menkehorst de tip om zijn linksback te verbieden om mee feest te vieren. 'Kijk,' zei Verbeek. 'Daar kunnen we verder mee. Daarom volg ik deze cursus.'
Genoeg over Verbeek. Meer dan genoeg. We gaan naar een andere markante persoonlijkheid, Menno. Menno is stamgast van Harry's Café hier bij ons in het dorp. Menno is een man van traditie. Menno zet FC Groningen altijd op een 1-1 gelijkspel in de toto die we wekelijks met een vaste groep spelen. Altijd 1-1. Of het nou Ajax uit is of Sparta thuis, 1-1. Ik ben blij dat Menno vandaag de pot heeft gewonnen. Ik had 1-0 voor FC Twente. Nog nooit eerder had ik de FC op verlies gezet. Schaamde me ook een beetje. Maar had er domweg geen vertrouwen meer in en de inleg is toch twee euro. Kan je al snel twee eurobroodjes voor kopen.

Kees Vlietstra