Door de mand: Kees Vlietstra vindt vertrek Kemkers doodzonde

© RTV Noord
Arjan Taaij kijkt op me neer. Ik groet hem en neem een slok hete koffie. Het is half acht, donderdagochtend. Gezeten op een lage Zweedse bank in de topsporthal van het Alfa-college wacht ik op de korfballertjes van de topsporttalentschool. Met mijn rug tegen de muur geniet ik van de lege, koude, donkere en nog stille sporthal. Stilte voor de storm.
Mooiste moment van de week. Aan de muur, aan beide kanten van het scorebord, hangen grote banners met foto's van de volleybalspelers van Lycurgus. Ook van de technische staf. Elke donderdagochtend groet ik de hoofdtrainer Arjan Taaij. 'Moi collega.' Volgend seizoen wil ik hem rechtstreeks in de ogen kunnen kijken. Via mijn eigen banner die dan tussen de selectie van Nic. boven de tribune aan de andere kant van de hal komt te hangen. Letterlijke kruisbestuiving.
Kruisbestuiving zoals die ook is opgenomen in het opleidingsplan van Gerard Kemkers voor de FC Groningen. De jeugd breed opleiden door andere sporten dan voetbal te laten beoefenen via motorisch leren. Wetenschappelijk bewezen dat die aanpak werkt als een tiet waarvan het lactaatgehalte ook nog eens op peil is.
Kemkers stapte vier jaar geleden binnen bij de FC als manager Topsport en Talentontwikkeling. De succesvolle oud-schaatscoach had grootse (geaccordeerde) plannen. Groningen moest AZ voorbij in kwaliteit van de jeugdopleiding. Het bijna voltooide, en met gemeentelijk geld voorgefinancierde, Topsportzorgcentrum is zijn kindje.
Dit seizoen werd Ron Jans aangesteld als technisch manager. Het eerste elftal verloor wedstrijden, publiek en aanzien. En deze week barstte de bom.
Het management van de FC (Nijland en Jans) aan de ene en Kemkers aan de andere kant hadden van de week namelijk een hele andere interpretatie van het begrip kruisbestuiving. Wie heeft de langste pik in de kruisbestuiving? Ordinaire pikstrijd. Kemkers wilde niet onder doen voor die van Jans en Jans wilde niet naast die van Kemkers . En Nijland? Die gaf, onder druk van onder andere Johan -eigen voetbalvolk eerst- Derksen, er een klap op. En dat doet zeer in een pikstrijd. 'We konden het niet eens worden over een nieuwe invulling van het takenpakket en de bijbehorende bevoegdheden'. Exit Kemkers. Doodzonde.
Langzaam druppelen de korfballertjes de sporthal binnen. 'Moi talentjes.'
Ze komen uit plaatsen als Hoogkerk, Stadskanaal, Winsum, Stad, Zuidhorn, Assen en Haulerwijk. Ze praten over de toekomstige trainingsstage in Barcelona. Daar hebben ze zin in. De trainers ook.
Ik denk, nippend aan de koffie, nog even aan de toekomst van het Topsportzorgcentrum. Zonder Gerard. Dat baart me zorgen. En ik sta niet alleen. Ook wethouder Paul de Rook is bezorgd en 'heeft nog wel een paar vragen open staan' naar aanleiding van het aanstaande vertrek van Kemkers. Op zich is het natuurlijk goed nieuws dat De Rook ook eens aan sport in de stad denkt. Nu nog visie.
Voor de vragen die wethouder Paul heeft over het vertrek van Kemkers en de gevolgen voor het Topsportzorgcentrum stel ik een referendum voor. Moet de D66 wethouder toch als muziek in de oren klinken.
Nog een kwartier dan begint de training. Ik loop nog even snel naar de docentenkamer voor een tweede kop koffie. Op de trap loopt Hans, de conciërge. 'Moi mienjong.' Conciërges, de belangrijkste mensen van de wereld. Conciërges hebben namelijk de sleutels en sleutels betekenen toegang. Toegang tot lokalen en dus ook toegang tot vrije ruimtes. In die vrije ruimtes komen mensen om te leren, om te dromen. Uit die dromen komen ideeën en uit die ideeën volgen plannen. En als je die plannen een beetje structureert heb je zo maar een visie. Allemaal dankzij de conciërges.
Op de terugweg naar de hal denk ik aan Zoran. Zoran is namelijk ook een conciërge. Conciërge van de Oude ALO aan de Van Swietenlaan. Daar gaf ik in vorige jaren de trainingen aan de talenten. Heerlijke hal met veel herinneringen. Bovendien hoefde ik daar niet zelf de koffie te halen. Die werd gebracht door Johanna, de interieurverzorgster. 'Moi laiverd.'
Conciërge Zoran reed voor dag en dauw en ver voor aanvang van onze training op een Zamboni dweilmachine de sporthal schoon te dweilen. Met een brandende sigaar in zijn mond. Om de rook te laten ontsnappen stonden de nooddeuren altijd open.
Op nog geen driehonderd meter van de Oude ALO verrijst het Nieuwe Topsportzorgcentrum. Zonder Gerard Kemkers dus. Ben benieuwd wat Gerard gaat doen. Weer terug naar het schaatsen? Naar een andere voetbalclub? VV Engelbert misschien? Of toch voorzitter van de Vereniging Volksvermaken Peize? Ringsteken op een hobbelfiets?
Vlak voordat de training start lees ik op de RTV Noord app dat Kemkers teleurgesteld is:
'Er hoeft geen structuur te zijn waarin ik de baas ben, maar ik wil wel heel duidelijk het gevoel hebben dat ik wat kan betekenen. Een positie waarbij je ertoe doet.' (...)
'We willen misschien wel bij hetzelfde doel uitkomen, maar ik wil dat via de rechterkant en de club gaat langs de linkerkant.'
Opeens valt het kwartje. Gerard moet de conciërge van het Topsportzorgcentrum worden. Dan heeft hij de sleutels tot alle ruimtes waarin revolutionair gedroomd en geacteerd op topsportniveau kan worden. In de functie van conciërge kan hij veel meer nog als manager Topsport en Talentontwikkeling de visie en route bepalen. En dan mag hij ook nog eens als oud-schaatser elke ochtend een rondje op de Zamboni dweilmachine. Links én rechtsom.