Een basketbaldroom in de USA: 'Maar spelen voor Donar moet ooit gebeuren'

© UNCG / Bewerking RTV Noord
'Ik kan hier niet meer gewoon over straat. Ik deed vroeger vijf minuten over een wandeling op de campus, nu kost me dat nu twintig minuten.'
De Amerikaanse wereld van de Groningse Jordy Kuiper (22) lijkt op een verhaal uit een jongensboek.
Kuipers speelt voor het vijfde jaar bij UNC Greensboro Spartans en geniet grote bekendheid in de staat North Carolina. Toch lonkt ook ooit een Groningse toekomst bij Donar.
In Martiniplaza voor Donar spelen, dat moet gewoon ooit nog gebeuren
Jordy Kuiper

Met politie-escorte naar stadion

Kuiper speelt met zijn universiteitsteam mee in de collegecompetitie die op dit moment zijn hoogtepunt nadert. 'March Madness' noemen de Amerikanen het.
Ondanks dat zijn Spartans al in de eerste ronde werd uitgeschakeld door titelverdediger Gonzaga, heeft Kuipers wel genoten van het in Nederland grotendeels onbekende toernooi.
'De beleving begint al met het politie-escorte naar het stadion. En eigenlijk daarvoor al met de training. Daar staan gewoon duizenden mensen naar een training te kijken', vertelt hij tegen de NOS.
Een kijkje in het leven van Kuiper in Amerika.

Vrijwillig spelen

De spelers in de universiteitscompetitie verdienen niets, al het geld gaat naar de universiteit. In ruil daarvoor krijgen ze wel een opleiding en dat vindt Kuiper prima.
'Ik heb hier een fantastisch leven. Alleen omdat ik een beetje kan basketballen, wordt alles voor mij geregeld. Studie, eten en zakgeld krijg ik allemaal. Ik ben in dat opzicht een gelukkig mens.'

Spelen voor Donar?

Voor Kuiper is het na dit jaar afgelopen. Hij hoopt op een mooi vervolg in een Europese topcompetitie, maar aan het eind van zijn carrière wenst hij een mooi slotakkoord bij eerste liefde Donar.
'Ik zat als kleine jongen al bij Donar op de tribune. Het was destijds mijn grote droom om daar te spelen. Dus als ik hopelijk een mooie tijd aan de Europese top heb gehad, wil ik zeker terugkeren naar Groningen. In Martiniplaza voor Donar spelen, dat moet gewoon ooit nog gebeuren.'