Door de mand: Kees Vlietstra over druk bij een strafworp

© RTV Noord
Is het een straf of een feestje om een strafschop te nemen? Dat is de vraag van de week.
Het is pauze in de wedstrijd tussen FSV Mainz 05 en SC Freiburg. De keeper van Freiburg nipt aan de hete thee en doet alsof hij luistert naar zijn coach die weer een tactisch kul praatje houdt. Opeens zwaait de kleedkamerdeur open. De scheidsrechter van dienst stapt binnen en sommeert alle spelers het veld weer op te gaan. Hij heeft na het zien van de videobeelden hands geconstateerd. Penalty voor Mainz. En die moet nu nog even genomen worden. Onder luid protest loopt de keeper het veld op en gaat onder de lat staan. Bal gaat naar de rechter- en de keeper naar de linkerhoek. Goal. Der Torwart gaat staan, veegt wat modder van zijn knie, loopt weer terug naar de kleedkamer en neemt een slok van zijn inmiddels lauwe thee.
Bovenstaande klucht is echt gebeurd afgelopen maandag. Bundesliga niveau. Ik heb ook eens een soortgelijke scène meegemaakt. Dat was op studentenkorfbal niveau. We hadden ons met een ALO team ingeschreven voor de voorronde van het Nederlands Kampioenschap. Het toernooi werd gespeeld in de sporthal van de ACLO in Groningen. Begin jaren negentig. Teams van de RUG en Fysiotherapie waren onze concurrenten. We speelden het toernooi een beetje zoals FC Groningen dit seizoen voetbalt: te laat op niveau.
Op doelsaldo werden we uitgeschakeld door het derde team van de RUG. Dachten we. Teleurgesteld gingen we douchen. Gemengd uiteraard. Met de dames van Fysiotherapie. De derde helft waren we wel in vorm. Bier en bitterballen. We hielden de eer van de ALO hoog. En nog meer bier en bitterballen. Opeens zwaaide de deur van de kantine open. De juryvoorzitter stapte de kantine binnen en sommeerde RUG 3 en de ALO naar de sporthal. Hij had een vormfoutje gemaakt in de eindrangschikking. Beide teams waren precies gelijk geëindigd. Om een eerlijke winnaar aan te wijzen moesten alle spelers van beide teams een strafworp nemen. Om en om. De spelers van RUG 3 vloekten alles stijf. ALO 1 liep op slippers en in polonaise naar de sporthal.
Toen ik mijn strafworp moest nemen, de laatste en beslissende, voelde ik het bier in mijn benen zakken. De bitterballen kozen een andere richting. Rustig blijven hield ik mezelf voor. Ik begon met mijn strafworp rituelen. Zette mijn linkervoet achter de strafworpstip. Draaide de wedstrijdbal in mijn handen. Zocht het ventiel. Legde mijn rechterwijsvinger op de M van Mikasa. Keek naar de korf. Tering, wat hangt dat kreng hoog. En waarom hangen er opeens drie korven? Het bier klotste tegen mijn knieën. Haalde nog een keer diep adem. Proefde de bitterbal. Hoorde mijn broertje schreeuwen: 'Keessie, gooi hem maar gewoon in de middelste.'
Op hoop van zegen. Ik liet de bal los. Die zweefde richting de korf, gelukkig naar de middelste. Tergend langzaam rolde de bal over de rand. Twee volle rondjes twijfel. Binnen of buiten? Uiteindelijk koos mijn lieve bal afslag binnenbocht. Goal. ALO geplaatst voor het eindtoernooi. Twee week later waren we Nederlands Kampioen.
Is het een straf of een feestje om een strafworp te nemen?
Zaterdag
Paul de Rook heeft als wethouder van sport van de gemeente Groningen het nieuwe kunstgrasveld van Nic./John Schokker Makelaardij geopend. Onder een stralende zon was voor aanvang van de hoofdwedstrijd een korte openingsceremonie. Samen met de pupillen Tim en Julia moest de wethouder van sport een strafworp nemen. Tim en Julia kozen beide voor de onderhandse techniek. Zag er keurig uit. De wethouder kopieerde deze beweging. Monkey see monkey do. Zag er ook keurig uit. De bal zeilde helaas niet in maar over de korf. Het prachtige nieuwe veld was hiermee wel officieel geopend.
Een dag later kijk ik het filmpje van de strafworp nemende wethouder terug op twitter en vraag me af hoe de wethouder zich gevoeld zal hebben. Voor een volle tribune iets doen waar je geen ervaring mee hebt. Immense druk. Bij een misser kan dat ook zomaar zetelverlies betekenen in de gemeenteraadsverkiezingen in november. Is nog niet zo makkelijk zo'n publiek- en ludiek optreden.
Een straf of een feestje? Moest door dat filmpje ook ineens denken aan een voorganger van wethouder De Rook. In 1983 was de heer Lammert Westerhof wethouder van sport en in die functie kwam hij ons nieuwe clubhuis officieel openen. In het jubileumboek van Nic. staat geschreven:
'Op 26 maart 1983 opent wethouder van sportzaken Westerhof het vernieuwde clubhuis. Westerhof heeft drie pogingen nodig om de bal door de korf te krijgen. Met de op deze wijze veroverde sleutel kan het clubhuis geopend worden.'
Ik schreef daar later een vervolg op. 'Opmerkelijk hoog schotpercentage van de wethouder. Een uit drie, kom daar nu maar eens om. Dat vond ook de toenmalige trainer van het eerste. Dat was Jantinus Scholtmeijer, vader van de huidige bondscoach. Diezelfde middag moest Nic.1 een thuiswedstrijd spelen tegen Ritola uit Zuidlaren. Na de loepzuivere exercitie van de wethouder bedacht de hoofdcoach zich niet en heeft hem in de bestuurskamer overgehaald om diezelfde middag zijn debuut te maken in de hoofdmacht. Dat leek de wethouder een goed idee. De gemeenteraadsverkiezingen kwamen eraan en een beetje reclame kon uiteraard geen kwaad. Binnen no time had Wally de Vries als wedstrijdsecretaresse een spelerskaart geregeld. Een echte Wally kaart. Frauduleus? Ja. Maar de wethouder keek daar niet gek van op. Over de rug van de sport worden er in de politiek wel meer vieze spelletjes gespeeld. Maar goed, alles is geoorloofd om Nic. te laten winnen.
Ritola wist geen raad met de nieuwe Nic. aankoop. Wethouder Lammert Westerhof scoorde twee doelpunten uit zes pogingen. Na afloop gemengd douchen, bier en bitterballen voor de wethouder. Hij zag een drukke kantine vol met vrolijke en gelukkige mensen. En besefte maar weer eens het belang van sport in de samenleving. Er kwam weer een schaal met bitterballen voorbij. Opeens zwaaide de deur van de kantine open. De privé chauffeur van de wethouder stapte binnen. Hij sommeerde fluisterend de wethouder op te stappen. 'U moet nog naar een ander feestje. Naar De Hoogte. Naar VVK. Strafschoppen nemen.'

Kees Vlietstra