Wie is deze Canadees?

Er is een panel aanwezig, die met hun kennis proberen de spullen een plek en mogelijk jaartal en naam te geven. Mensen komen er om te kijken wat die spullen in het verleden betekend hebben.

'Wij hebben jaarlijks een niet-weggooien dag op 3 mei. Dit is een soort voorproefje daarop. Het idee is dat als je iets op zolder hebt liggen uit de zolder, dat mensen het niet weg moeten gooien', zegt Anna van der Molen van het Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen (OVCG). Ze moeten dan langs komen om te kijken of het van waarde kan zijn voor het archief.'

De angst is dat als de zolders opgeruimd worden, dat het definitief de vuilnisbak in gaat. 'We horen ook vaak dat als mensen bij ons komen met een schenking, dat ze het zelf belangrijk vinden, maar de kinderen hebben er helemaal niks mee. En dat ze bang zijn dat het bij het oud papier gaat', zegt Van der Molen.

Mevrouw Mike Ypma-Leeninga uit Stad haalde een ingelijste tekening tevoorschijn. 'Mijn vader heeft na de oorlog Canadezen benaderd, om wat geld en sigaretten te verdienen. Die vroeg een pasfoto, en ging dan een hele mooie potloodtekening daarvan maken. Die konden de Canadezen ophalen, en dan kreeg hij zijn loon daarvoor.'

'Mijn vader heeft heel veel getekend. Hij werkte als reclametekenaar voor koninklijke drukkerij Hoitsema. In het begin werkte hij thuis, en later kreeg hij dus de baan bij de drukkerij voor het loon. Mijn moeder wilde graag dat hij een vaste baan kreeg, voor de veiligheid van het loon en dergelijke', vervolgt Ypma-Leeninga. Haar vader overleed in 2000 op 84-jarige leeftijd.

'Dit schilderij is in de Stad gebleven. Hij is niet opgehaald, ook het pasfotootje had hij ook nog. Die is er inmiddels niet meer bij', vervolgt Ypma-Leeninga. 'Ik wilde eigenlijk wel graag weten wie die Canadees was. Ik heb nooit kunnen vinden wie dat was. Ik dacht aan het begin van: als ik weet wie die man is, kan ik de familie opsporen, kan ik het schilderij opsturen.'

'Ik wist alleen dat het een vrijwilliger was, en dat hij wat oud was. Maar verder niet. Ik weet niet hoe het nu verder gaat, ik hang hem voorlopig weer boven de eettafel', besluit ypma-Leeninga.