Kees Vlietstra beschouwt de ballen

In die tijd kon ik ook al niet tegen mijn verlies en schreef de teleurstelling van me af. In een vlammend betoog sabelde ik de coach van de tegenstander neer. 'Ik vind hem stom en lelijk.' Wat ik eigenlijke wilde zeggen was dat ik geen voorstander was van zijn coachstijl. Die was dwingend, negatief en cynisch. Als achtjarige vertaalde ik dat in: 'Ik vind hem stom en lelijk.'

Juf Swaantje vond het een mooi opstel en plaatste het in de schoolkrant met desastreuze gevolgen. De coach van de Scheepstraschool bleek namelijk ook directeur van die school in het Oosterpark te zijn. Via via had hij mijn opstel gelezen. Directeurtje was op zijn pikkie getrapt en eiste excuses. Juf Swaantje kwam me dat vertellen. Ik weigerde. Ik vond juf Swaantje ook opeens stom. Niet lelijk want ik was nog wel verliefd op haar met haar mooie rode haren maar ik baalde dat ik sorry moest zeggen. En helemaal dat juf Swaantje me dat kwam vertellen. Ze vond het opstel zelf namelijk eerst hartstikke leuk. Ze plakte er zelfs een sticker op. Van een hond.

En nu moest ik opeens sorry zeggen voor iets wat ik echt zo voelde. Stom en lelijk. Ik voelde me in de steek gelaten door juf Swaantje. Uiteindelijk heb ik, om van het gezeur af te zijn, sorry gezegd tegen het directeurtje. Mijn handen hield ik achter mijn rug. Wijs- en middelvinger gekruist.

Daar heb ik nu, meer dan veertig jaar later wel enorme spijt van. Had dat directeurtje toen stoïcijns aan moeten kijken en bij mezelf moeten blijven. 'Ik moet sorry zeggen van juf Swaantje maar als ik u nu zo van dichtbij zie heb ik toch wel gelijk. Ik vind u stom en lelijk.'

Terug naar deze tijd. In een sport waarin tijdens een wedstrijd de spelers en coaches elkaar gemiddeld 7.462.839 high fives geven was er afgelopen week commotie rondom het zogenaamde 'ballenknijpincident'.

Even uitleggen. Vorige week werd Lycurgus voor de derde keer op rij landskampioen volleybal. In een bloedstollende finalereeks tussen de extraverte vaatjes buskruit van Orion en de introverte Groningers werd het 3-2 voor de mannen van coach Taaij én zijn assistent, Gerard Smit. Die Smit, al jarenlang de stille kracht en cultuurbewaker van de club, speelde een beslissende rol in de laatste wedstrijd. Hij kneep de libero van Orion in zijn ballen. RTV Noord deed via een sfeerreportage verslag: 'Smit was tijdens een setwissel, waarbij de ploegen elkaar passeren tijdens het van kant wisselen, helemaal klaar met het geprovoceer van Rob Jorna, de libero van Orion.'

'Hij liep recht op me af en hij was al aardig irritant geweest in die wedstrijden ervoor. Het is misschien niet netjes, maar het was in een opwelling', bekende Smit.

'Maar ik had het idee: wij gaan niet voor ze aan de kant, en ook op dat moment niet.'
Smit ontkent droogjes dat het knijpincident het kantelpunt in de wedstrijd was: 'Als je een beetje de fijne kneepjes van het vak kent... dan weet je dat het uiteindelijk om de jongens gaat die de ballen in slaan.'

Fantastische actie en reactie van Gerard Smit. Ik denk dat Gerard zich niet alleen groen en geel ergerde aan de irritante provocaties van Orion maar ook aan het lethargische gedrag van zijn eigen introverte spelers. Als jullie het niet doen, doe ik het zelf wel moet hij bij die setwissel gedacht hebben. Alles is namelijk geoorloofd om Lycurgus landskampioen te maken. En Lycurgus is Smit, Smit is Lycurgus. Missie geslaagd.

Echter, na maandag ontstond er enige ophef over het item van RTV Noord waarin Smit op die after-after-after-party smakelijk ingetogen vertelde over zijn actie. De selectie lachte zich de ballen uit de broek. Dit was not-done volgens de voorzitter van Orion en de voorzitter van de volleybalbond. Deze verwierpen zowel de actie, kniepen in de puut, als de reactie, lachen om kniepen in de puut.

Dat mag natuurlijk, iedereen heeft recht op zijn eigen rare mening, maar wat ik nou zo jammer vond was de reactie van het bestuur van Lycurgus zelf. Die ging daar in mee. Schijnheilig gedoe over voorbeeldgedrag. Ze lieten Gerard als een baksteen vallen. Een kill block in zijn puut.

Ik moest ineens aan juf Swaantje denken. Eerst intern de loftrompet voor Gerard maar zodra 'de grote mensen' er wat van vinden excuses eisen. Terwijl Gerard door het balletje tik het landskampioenschap pakte voor zijn en hún Lycurgus. Op de website van de club liet het bestuur door Theo Sikkema optekenen dat het 'aan iemand zitten, op welke manier dan ook, onacceptabel is en een volstrekt verkeerd signaal af geeft. Zeker als er op een lacherige en humorvolle manier op gereageerd wordt.'

Nogmaals, er wordt door spelers en staf bij volleybal 7.462.839 keer aan elkaar gezeten. Per set. Dan mag je ook best wel een keer even aan de balletjes van de tegenstander draaien. Heb trouwens lang moeten zoeken naar de beelden van het 'incident'. Op het dark web had ik eindelijk beet. Hetviel eigenlijk nogal tegen. Het was niet keihard knijpen wat Smit deed. Eerder Kamasutra-achtig tegengesteld draaien, beetje lafjes strelen. Best wel knap van Smit eigenlijk. Jorna vond het volgens mij nog lekker ook. Na afloop van de happy ending gaf hij namelijk een geil applausje aan Smit.

Maar goed, Lycurgus dus weer kampioen. Voor de derde maal op rij. Groningen liep niet massaal uit voor de kampioenen. Op het stadhuis werden ze gehuldigd door wethouder Paul de Rook. Als tegenprestatie kreeg wethouder Paul een gesigneerde volleybal van de selectie. Benieuwd of Smit deze bal ook onder handen heeft genomen. En of wethouder Paul nu eindelijk de sporthal problematiek in de gemeente Groningen eens bij de ballen aanpakt. Tijd voor een aanjager.

Tot slot, trainer Taaij is met deze derde titel een heuse kampioenenmaker geworden, net als Orion coach Redbad Strikwerda, die al zes titels op zijn palmares heeft staan. Toch is over een paar jaar de houdbaarheidsdatum van Taaij ook een keer op. Hij kan dan prima bondscoach worden. Kunnen we mooi samen carpoolen naar Papendal.

Ik zie het wel zitten als 'we' dan die Strikwerda als opvolger aanstellen bij Lycurgus. Interessante coach. Coach met ballen. Gerard Smit blijft uiteraard de cultuurbewaker en assistent coach. In het kielzog van Strikwerda kopen we ook die irritante én vooral uitstekende libero van Orion, Rob Jorna. In zijn contract wordt opgenomen dat hij samen met Gerard Smit voor aanvang van de trainingen alle ballen moet oppompen.