Commentaar: Pelikaan S

Pelikaan S voorzitter Wim Bulten is er niet gerust op. Hij oogt gespannen vlak voor de kampioenswedstrijd in de tweede klasse J. Op de vraag of hij de afgelopen nacht goed geslapen heeft, kan hij geen duidelijk antwoord geven. 'Ik weet het niet, en mijn gevoel zegt dat het een moeilijke middag wordt.'
Maar waarom is Bulten nou eigenlijk zo nerveus? Totaal niet nodig zou je zeggen. Een aantal weken geleden trok de club Joop Gall aan als adviseur. Dan kan de titel je toch niet ontgaan?
Gall loopt het veld op. Spijkerbroek, overhemd en colbert. Hij ziet bekenden langs het veld en schudt handen. Hij oogt juist wel ontspannen. Eigenlijk zoals we hem kennen als trainer. Op het wedstrijdformulier staat 'assistent trainer' achter de naam van Gall. Het adviseurschap heeft hij kennelijk al achter zich gelaten.
Vanaf minuut 1 neemt Gall de rol van coach op zich. Hij veert op, geeft aanwijzingen, ergert zich, schudt het hoofd, loopt te ijsberen, gaat weer zitten en overlegt met de rest van de technische staf. Voor even maar. Want de wedstrijd vraagt om voortdurend om de sturende hand van Gall. Pelikaan S heeft de grootste moeite met Bedum. Niet voor niets de nummer twee van de ranglijst. En vechtend voor de laatste kans in de titelrace. De achterstand is vijf punten.
Ik heb na een minuut of tien genoeg gezien bij de dug-out van de thuisclub en loop naar de hoek van het veld ter hoogte van het doel van Bedum. Met een schuin oog hou ik het verbale en non-verbale gedrag van Gall in de gaten. Van ver zie ik dat Bedum op voorsprong komt. Dat de keeper van Pelikaan S blundert, heb ik niet kunnen waarnemen. Gall wel. Hij schudt het hoofd. Even later is Pelikaan S dichtbij de gelijkmaker. Een vrije trap eindigt op de kruising. In de eerste helft gebeurt er verder niets.
'Geen praatjes hè Bedum' klinkt het in de bestuurskamer. Wim Bulten is aan het woord. Hij heeft de eerste 45 minuten voornamelijk in z'n eentje gezien. Om goed zicht op het veld te hebben stond hij hoog op de dijk aan de lange zijde, achter de dug-outs. Zijn gemoedstoestand is er niet beter op geworden. Nee, de zorgelijke blik neemt ergere vormen aan. 'Geen centje pijn' zeg ik tegen een bestuurslid van Bedum.
Dat blijkt ook in de tweede helft. De moed zakt Pelikaan S in schoenen als de mooiste kansen om zeep worden geholpen. Het is zo'n middag dat het niet lukt. Ook niet in de laatste twintig minuten tegen tien spelers van Bedum. Gall dirigeert z'n mannen wanhopig naar de juiste plek op het veld. Ze snappen er soms helemaal niks van wat hun trainer van hun verwacht. Het kampioenschap is weer een beetje spannend, al heeft de formatie van Gall in de laatste speelronde genoeg aan een gelijkspel.
Na afloop spreek ik nog kort met Bulten. Hij herhaalt nogmaals de woorden die hij vlak voordat de wedstrijd bezigde. 'Zie je wel. Ik heb het toch voorspeld dat het lastig zou worden. Ik kon niet zien dat er plan was om deze wedstrijd in te gaan. En daar ging het mis.' Reden genoeg om Gall op het matje te roepen de komende week. Maar zover zal het niet komen. Want dat kampioenschap komt er wel. En Gall? De spelers willen graag dat hij volgend seizoen blijft. Niet als adviseur, niet als assistent, maar als hoofdtrainer. Bulten zegt dat niet hardop, maar hoopt het van harte.