Door de mand: Kees Vlietstra en de wraak van Dick Lukkien

© RTV Noord
'Pap, ik sta rechtsback. Heb je nog tips?' Het is zaterdagochtend in Hoogkerk. Ik kan eindelijk weer eens een keertje kijken bij een voetbalwedstrijd van mijn oudste zoon. HFC'15 JO17-3 tegen Engelbert JO17-1G
(De termen pupillen, adspiranten en junioren zijn voorbij. De clubnaam wordt tegenwoordig gevolgd door zeeslag coördinaten, JO17-1G) Of ik nog tips heb als rechtsback. Even voel ik trots. Trots op zijn historisch besef. In mijn imposante voetbalcarrière van welgeteld vier jaar speelde ik namelijk altijd rechtsback. En in al die jaren ben ik nooit gepasseerd door een steekbal. In al die jaren nooit een gele kaart gekregen. In al die jaren honderden keren hoopvol mee naar voren gegaan bij een corner om oorlog te maken in de zestien. In al die jaren nooit gescoord. Maar in al die jaren ook nooit weggespeeld door een pijlsnel technisch begaafd linksbuitentje met een oorbel. Behalve dan die ene keer in Wedde. En oké oké, in Niekerk. En in de thuiswedstrijd tegen Groninger Boys, maar toen speelde ik op veel te grote schoenen die ik uit de doos met gevonden voorwerpen had gevist omdat ik mijn eigen schoenen was vergeten. En vooruit, ook tegen dat kut studentje van Forward 7 had ik niets in te brengen.
Desondanks vraagt mijn zoon om vaderlijk advies. Net als ik hem wil instrueren dat hij alle ballen gewoon op zijn Oud-Engelberts weg moet rossen kijkt hij me lachend aan. 'Wat denk je nou zelf, kale.'
Hij draait zich om en gaat verder met iets wat voor een warming-up moet doorgaan. Die warming-up bestaat uit het met vijf man tegelijk binnen de zestien op de goal knallen. Drie ballen vliegen richting Strokartonfabriek De Halm, de vierde komt via binnenkant paal in het gezicht van de bukkende keeper terwijl bal vijf keurig in de linker bovenhoek verdwijnt. Eén uit vijf, daar doen we het voor straks in de wedstrijd.
De tegenstanders uit Hoogkerk (JO17-3, Boem! Vliegdekschip) doen een professionele warming-up met pylonen, hesjes en een trainer die fanatiek aangeeft wat ze moeten doen. Hakken billen.
Toen JO17-1G nog gewoon F3 was, was ik leider van dit team. Ze wilden ook een echte warming up. Hadden ze hun idool Arjen Robben ook heel serieus in zijn eerste jaar bij Bayern zien doen. En wat Arjen deed wilden zij ook. De ouders vonden het ook wel professioneel. Misschien kwam hun kroost dan later ook wel bij Bayern te spelen dachten ze. Of beter nog, bij de FC.
Ik vond het als leider echter helemaal niks zo'n 'echte' warming up. 'Heb je ooit wel eens een F-pupil met een spierscheuring gezien?' was mijn tegenargument. 'Precies, ga maar lekker tikkertje spelen. Ja hoor, dat mag ook gewoon in het speeltuintje naast de kantine. Als de scheidsrechter fluit wel direct naar het veld komen. We spelen op veld 2.'
Engelbert JO-1G verliest met 15-0 van Hoogkerk. Bij de ene corner die JO-1G mocht nemen ging zoonlief mee naar voren. Oorlog maken in de zestien. De corner zeilde achter.
Amateurvoetbal. Ik ben er nog steeds gek op. Van de week stond op Facebook een indrukwekkend artikel over het leven van oud BV Veendam voetballer Bennie de Jong. Een leven vol tegenslag. Als speler was de 3-1 overwinning van Veendam op FC Groningen in het Oosterpark zijn hoogtepunt. Die wedstrijd speelde Veendam met veel spelers met een FC Groningen verleden. Met een vlekje. Wrok was de katalysator voor het succes van de toenmalige trainer Nienhuis.
Bennie de Jong werd na zijn actieve carrière ook trainer. Na vele clubs is hij dit seizoen (nog) trainer van Forward én Noordwolde. Bennie vertelde dat hij zich als oud-prof wel eens ergerde aan de levensstijl van zijn studenten bij Forward.
De Breukelman-tweeling, sterkhouders van Forward (heren 1), gingen een gesprek met hem aan. 'Bennie, we zien dat je het zwaar hebt. Wij weten dat je een goede trainer bent. Het team zal alles voor je doen, maar vergeet ook niet, we zullen er tegelijkertijd niets om laten.'
Na dit gesprek stelde Bennie zijn verwachtingen bij en werkte nadien met veel plezier bij de studenten. (...)
'We zullen alles voor je doen maar we zullen er tegelijkertijd niets om laten.' Mooi. Amateurvoetbal op Champions League niveau.
Moest afgelopen weekend meerdere keren denken aan die tegeltjeswijsheid. Helemaal na de presentatie van de nieuwe trainer van FC Groningen, Danny Buijs. Die vertelde tijdens de persconferentie dat er bij FC Groningen echt wel plek is voor spelers met een 'vlekje'. Vlekjes zijn dus welkom. Alleen voor Opper Vlek Lars Veldwijk is geen plaats meer, die mag transfervrij vertrekken.
Buijs verder over topsportgedrag: ''Je moet je afvragen of je wegkomt met het roken van een peukje en het drinken van een biertje.”
Goed van Danny. Hij stelt geen keiharde regels op maar vraagt zich wel hardop af of zijn spelers er mee weg komen als ze eens een keer een pretsigaretje roken of een Bacootje wegtikken. Gaan ze hoe dan ook over nadenken. Danny weet het antwoord natuurlijk wel. Danny werkt namelijk nu (nog) in het amateurvoetbal als trainer bij Kozakken Boys. Die kunnen volgende week kampioen in de Tweede Divisie worden. Zal een mooi feestje worden. Kozakken Boys promoveert dan naar de Eerste Divisie. En zoals dat gaat met gepromoveerde clubs, die moeten zich versterken. Ik weet nog wel een spits met een vlekje en een rechtsback die oorlog kan maken.
Tot slot. Emmen liet vanmiddag zien dat zij de biggest Dick hebben. Dick Lukkien won met 3-1 van het Sparta van Dick Advocaat. Emmen gaat derhalve naar de Eredivisie. Klasse gedaan van Dick Lukkien cs. Voor komend seizoen staat dan eindelijk de wedstrijd FC Groningen-Emmen in de Eredivisie op het programma. Pikant duel. Nijland koos voor trainer Buijs als opvolger van trainer Faber. En weer niet voor trainer Lukkien. Voor de wedstrijd FC Groningen-Emmen gok ik op een tweetje in de toto. Wrok zal dan namelijk ook weer de katalysator zijn voor de vele spelers én de trainer van Emmen met een FC Groningen verleden. Big Dick komt dan even een vlekje wegwerken.

Kees Vlietstra