Maak kennis met de trainer van FC Groningen: Danny Buijs

Dordrecht, 21 juni 1982

Excelsior (2001-2004) FC Groningen (2004-2006) Feyenoord (2006-2008) ADO Den Haag (2008-2011) Kilmarnock (2011-2012) Sparta (2012-2013) Kozakken Boys (2013-2014).

'Ik heb het grootste gedeelte van mijn leven in Alblasserdam gewoond. Ik heb ook ruim twee jaar in Munt'ndam gewoond en nog een jaar in Schotland, toen ik bij Kilmarnock speelde.'

'Ik heb een zusje, die is twee jaar jonger. Ik heb drie kinderen op dit moment. Twee jongens van dertien en elf. En een meisje van zeven. De oudste is trouwens in Winschoten geboren. Ik heb al dik vijftien jaar dezelfde vrouw.'

'Geen'

'Tennis'

'Ja, dan ga ik toch meer naar voetballers toe. Johan Cruijff, maar dat was misschien meer vanuit mijn vader. Ik ben zelf meer opgegroeid met generatie van '88. Dan heb je het over Van Basten, Koeman, Gullit en Rijkaard. Ik heb niet echt eentje, die mijn absolute favoriet is.'

'Geen'

'Met Groningen na heel lange tijd Europees voetbal halen. Met Den Haag hebben we ook na heel lange tijd Europees voetbal gehaald en met Feyenoord de beker gewonnen en op de Coolsingel gestaan, in Schotland de beker gewonnen voor het eerst sinds vijftien jaar. Dat zijn unieke momenten. Alleen ik heb niet één moment waarvan ik zeg: dat is het.'

'De afgelopen maanden heb ik niet veel gedaan en dat merk ik dan ook wel aan mezelf. Dan merk je toch dat je wat zwaarder begint te worden. Maar ik vind wel, zeker nu ik trainer van FC Groningen ben, dat ik fit voor de dag moet komen. Dus ik probeer nu wel drie keer in de week iets te gaan doen, zoals wat joggen, afgewisseld met krachtoefeningen.'   

'Ik had zelf vooraf een lichte voorkeur voor Kroatië. Dat land mag het van mij wel worden.'

'Nasi met kip ofzo, iets Indisch misschien.'

'Ik drink heel veel Spa blauw en dat bevalt me echt uitstekend… Of gewoon kraanwater eigenlijk. Dat klinkt wel heel duur: Spa blauw, maar in ieder geval water', lacht hij. 'Ik ben niet meer zo van de alcohol.'

'Ik ging altijd heel graag naar Tunesië. Maar toen daar een paar jaar geleden een keer een aanslag is geweest, zijn de regels ook weer allemaal aangescherpt. Dat vind ik ook wel opmerkelijk. Er is een aanslag in Tunesië en we zijn een paar jaar verder en nog steeds biedt bijna geen enkel reisbureau een reis aan naar Tunesië, omdat daar ooit eens een keer een aanslag is geweest. Terwijl in Europa op verschillende plaatsen al veel meer aanslagen zijn geweest en daarnaartoe bieden dezelfde reisbureaus wel reizen aan. Voor mij is dat heel krom.'

'Eigenlijk houd ik heel erg van documentaires. En dat kan alle kanten op. Dat kan over natuur gaan, of over sporters.'

'Ik kijk niet echt heel veel films, maar vanuit het verleden Gladiator of The Last Samurai. Dat vond ik toen wel heel gaaf om te kijken.'

'Daar zal Gerda niet blij mee zijn dat ik dat zeg, maar vroeger was ik wel helemaal gek van Katja Schuurman. Heel de dag naar school geweest, trainen, was ik rond acht uur thuis, bord op schoot en dan naar Goede tijden, slechte tijden kijken, maar dat doe ik al een aantal jaren niet meer hoor.'

'Niet echt, maar ik heb wel een fase gehad dat ik Andre Hazes wel leuk vond.'

'Nee, al moet ik zeggen dat ik daar wel prima gewoond heb. Ik ben begonnen in het Oosterpark. De laatste tijd rijd ik nog wel eens door de wijk heen, maarja, het staat er niet meer... Maar dat was voor mij wel speciaal. En het huidige stadion, omdat ik daar met de FC een geweldige tijd heb gehad en nu terecht kom als trainer. Maar er zijn denk ik wel veel meer mooie plekken in Groningen.'

'Ja, eigenlijk het hele seizoen 2005-2006. Dat eindigde in de play-offs voor de Champions League. We verloren eerst met 2-0 bij Ajax en toen dacht iedereen: het is klaar. En binnen een uur stonden we thuis met 2-0 voor, met kansen op veel meer, en vlak voor tijd scoorden zij de 2-1, eigenlijk uit het niets. Toen was het klaar. En toen kregen we van ruim twintigduizend mensen een minutenlange staande ovatie. Dat zijn dingen die je nooit meer vergeet.'

'Ik ben van kleins af aan eigenlijk alleen maar met voetbal bezig geweest, dus dat vind ik echt heel lastig om te zeggen.'

'Ik was niet het ideale voorbeeld op school. Daar heb ik achteraf wel spijt van trouwens, want dat is wel ontzettend belangrijk. Ik vond rekenen of economie wel leuk, want daar was ik wat beter in.'

'De geboorte van mijn kinderen.'

'Bij mijn laatste wedstrijd bij Kozakken Boys. Dan heb ik misschien niet echt gehuild, maar de tranen stonden wel in mijn ogen. Dat afscheid deed mij wel wat na vijf geweldige jaren.'

'Vroeger was ik helemaal gek van André van Duin. Vooral als hij allemaal personen na ging doen. Lachen gaat me wel goed af hoor. Tot nu toe ook op de club, je moet toch altijd wel proberen om er wat humor in te hebben.'

'Niet echt. Het is voor mij altijd wel leuk om grootheden uit de sport te ontmoeten. Ik mocht vorig jaar drie maanden bij Everton meelopen toen Ronald Koeman daar trainer was. Ja, dat is interessant, omdat ik vroeger opkeek tegen dat soort mensen.'

'Lastig. Ik erger me af en toe kapot aan de politiek, met al dat gedraai. Ik weet dat het ook wel belangrijk is. Ik weet dat het waarschijnlijk ook lastig is, maar af en toe word ik er ook wel een beetje schijtziek van. Kijk, het boeit mij toch echt helemaal niks of mijn buren blank of donker zijn, of dat ze links of rechts zijn, of dat ze naar de kerk gaan of moslim zijn. Je moet toch gewoon normaal met elkaar om kunnen gaan. Gewoon elkaar helpen als dat nodig is. In mijn optiek gaat het er soms allemaal veel te moeilijk aan toe.'

'Kinderen die misbruikt worden. Het is voor mij echt een compleet raadsel dat daar zulke lage straffen op staan. Met oorlogen, dat er gewoon onschuldige mensen gedood worden, omdat twee landen in oorlog zijn. Kinderen die dan geen ouders meer hebben en daar maar op straat leven. Allemaal dat soort ellende. Als je dat op tv ziet, dan raakt dat je wel. Vorig jaar meegemaakt met Antoine van der Linden, een goede vriend van mij. Bij Groningen mee samengespeeld, hij verliest een van zijn kinderen door een verschrikkelijke ziekte. Dat zijn dingen die je dan enorm aangrijpen. En zeker als er kinderen in het spel zijn.' 

'Ik ben niet ergens ambassadeur van ofzo. Ik ben wel iemand die het kinderen altijd probeert naar hun zin te maken. Bijvoorbeeld bij een wedstrijd van FC Groningen nu, dat je de tijd neemt voor kinderen ook al heb je een mindere wedstrijd gespeeld. Dat je wel de tijd neemt om met die kinderen op de foto te gaan, of voor een handtekening of een praatje. Dat zijn wel dingen die je standaard moet doen, denk ik.'

'Lastig. Nee, ik denk niet dat dit mij heel erg gaat veranderen. En op het moment dat mensen ontevreden zijn, dat mag. Zo simpel is het. En dan zal ik te allen tijde die mensen te woord staan. Zolang het op een respectabele manier gaat. Als er dadelijk mensen niet blij zijn met mijn werk of met mij persoonlijk, ja dat moet je ook kunnen accepteren als coach. Ik hoop dat er dadelijk twintigduizend mensen in het stadion zitten bij elke thuiswedstrijd. Uiteraard hoop ik dat al die mensen het naar hun zin hebben en dat ze blij zijn.'

'Ik hoop alle drie, haha. Nou, laten we beginnen met strijd. Daarna resultaat. En als dat dan ook nog gepaard gaat met mooi voetbal, dan ben ik dik tevreden', besluit Buijs met een glimlach.