Column: De tiende plaag
De oogst dreigt te mislukken, de blauwalg tiert welig in de zwemplassen, het water spuit niet zo hard uit de kraan als we gewend zijn en we voelen de kritische blikken van de buren in onze rug priemen, als we ons rubberen zwembad in de achtertuin vol durven laten lopen.
De droogte van deze weken is alweer de zoveelste plaag die op ons af komt en er zit een verontrustend crescendo in. Eerst nog vrij onschuldig de gebruikelijke oprukkende teken en dito eikenprocessierupsen (oprukken is van beide diertjes de voornaamste occupatie), dan kregen we ook nog de invasie van steenmarters en wolven, en verder ook nog minister Wiebes, busstakingen, spontaan afknappende balkons en afgelopen week het zoveelste fiasco van de zuidelijke ringweg, die, anders dan de Amsterdamse Noord/Zuidlijn, natuurlijk nooit meer afkomt.
En nu dus maandenlang geen regen. Het wordt steeds erger. Het is bijna aftellen tot die apocalyptische aardbeving waar de moderne profeten over spreken en waar we nog steeds niet op zijn voorbereid.
In Bijbelse tijden was bij zulke plagen meteen duidelijk wie erachter zat: 'En de HEERE bracht langdurige droogte over het land. Hij deed het ophouden met regenen en Hij liet de rivieren opdrogen. Er was geween en knersing der tanden want gazons mochten niet meer besproeid worden, koeien kwamen niet meer in de wei en vuurwerkshows werden verboden.'
Niet alleen was de dader bekend, maar er was ook altijd wel een profeet die even kwam uitleggen wat Hij van je moest. Je wist als eenvoudige gelovige: om het te laten regenen, moet je gewoon je vertrouwen weer op God stellen. En omdat Hij nooit maat heeft kunnen houden, verregende vervolgens de rest van de zomer.
Maar nu Hij dood is, moeten we de oorzaak elders zoeken, wellicht zelfs bij onszelf. Daarom geloven we tegenwoordig in klimaatverandering, al dan niet door onze eigen schuld. Die droge en warme zomers waren door de profeten van het KNMI al voorspeld. We krijgen hier zowaar een mediterraan sfeertje tijdens de vakantie. En waar in de Bijbel na de tiende plaag de exodus van de Joden uit Egypte eindelijk kon beginnen, kan die uittocht bij ons juist achterwege blijven. We kunnen gewoon thuis vakantie vieren.
Natuurlijk wel even, volgens het recept van Gerard Reve, een doorgezakte spiraalmatras op je bed leggen, de wasbak en douche verstoppen met plukjes haar en de gordijnen vervangen door bestofte vitrages, om dat échte vakantiegevoel op te roepen, maar dan hoef je ook niet meer naar Frankrijk. Het Koninkrijk der Hemelen zit immers binnen in ons.
Daar dient zich dan ook de tiende plaag aan van deze zomer: vakantievierders in eigen land. Wilt u gewoon rustig thuis blijven, doet uw buurman dat ook! Moet u tegen zijn blote bast aankijken en, op uw eigen balkon nog wel, in de walm zitten van zijn zonnebrandcreme of, erger nog, zijn barbecue, waar de complete vleespotten van Egypte op liggen te schroeien. Vluchten naar een camping is zinloos, want daar komt u de andere buurman tegen, ook al met zo'n afritsbroek en roodverbrande pens. 'L' enfer, c'est les autres.'
Mediterraan klimaat of niet, na deze tiende plaag zit er niets anders op dan alsnog aan die vakantie-uittocht te beginnen, bij voorkeur naar een plek, waar je niemand tegen komt. De Shetlandeilanden of zo. Een nat land in elk geval, waar de regen heerlijk ruist.
