Noodweer treft Schier: 'Er was geen houden aan, meisjes stonden erbij te huilen'

'Tot middernacht was het allemaal te overzien, dus we dachten: dit komt wel goed', vertelt ze. Toen ze een rondje langs de stal had gemaakt en terugliep naar de camping, sloeg de gemoedelijke sfeer in één klap om.

'Er was ineens totale paniek', blikt Blaauwwiekel terug. 'Vanuit het niets was er een enorme rukwind geweest en was er geen houden meer aan. Tentjes waren kapot gewaaid, meisjes stonden erbij te huilen.'

Uit voorzorg werd iedereen uit de tenten gesommeerd. 'Met man en macht hebben we allerlei spullen veiliggesteld op de grote binnenplaats in onze boerderij. Daar hebben we matrassen en dekbedden uit de groepsaccommodatie neergelegd, zodat iedereen alsnog rustig kon slapen.'

Hoewel ze allerlei sjorbanden over de tenten had gespannen om ze te beschermen tegen de storm, bleek dat achteraf verspilde moeite. 'De storm was zó heftig, de tentjes waren er simpelweg niet tegen bestand', mijmert ze. 'Alleen de zware tenten op het grote veld bleven overeind.'

Toen de rust was teruggekeerd op het eiland, kon Blaauwwiekel de schadebalans opmaken. 'Eén tent was compleet vernield, veel andere tenten waren omver gewaaid. Daar hebben we picknicktafels op gezet, zodat ze op hun plek bleven liggen. Het was een zooitje. Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen.'