Door de mand: Kees Vlietstra wordt geknipt ( en de FC ook)
Ik heb een kale kapper. Conrad heet-ie en zijn kapsalon zit aan het Overwinningsplein in Stad. Van de week liep ik maar weer eens binnen. Het haar in de nek was langer dan op de schedel. De kale kapper verwelkomde me joviaal: 'Moi.'
Het was gelukkig niet druk. Aan de wachttafel bladerde ik door het Dagblad van het Noorden op zoek naar de column van Herman Sandman. Onvindbaar, jammer. Verveeld legde ik de krant weg en ging klantjes kijken. Verrek, in de stoel van Conrad zat Remco. We groetten elkaar hartelijk. 'Moi.'
In mijn beginjaren als trainer speelde Remco in de jeugd van Nic. Remco was een echte rooie (nog steeds trouwens, zag ik aan de haartjes op de grond rond de kappersstoel) en derhalve bloedfanatiek. Hij had regelmatig ruzie met de bal en de scheidsrechter. Remco mocht graag schieten. Het liefst van heel ver. Af en toe waaide er ook wel eens een bal in de korf. Remco kreeg dan altijd een fijne, gelukzalige glimlach op zijn gezicht. Mooie kerel.
Terwijl Conrad knipt en praat, glijden mijn gedachten af naar de jaren negentig. Remco was toen aanvoerder van Nic.A2. In die tijd werkte Remco als achttienjarige in de bouw. Teamgenootje Hubert noemde hem altijd spottend bouwvakkertje. Remco counterde door Hubert, 6 Atheneum en wonend in Haren, te bestempelen als bouwkakker.
Enfin, Nic.A2 speelde op een mistige zondagochtend een competitiewedstrijd tegen WSS in Oude Pekela. Hubert kreeg een gele kaart. Remco lag blauw van het lachen, want hij wist dat Hubert de kosten (vier rekeneenheden à zeventien gulden vijftig) zelf moest betalen. Na afloop van de verloren wedstrijd zei de coach, mijn broer Mike, dat Remco als aanvoerder even met de scheidsrechter moest gaan praten om de gele kaart weg te lullen. Proberen om de scheids op andere gedachten te brengen door hem vriendelijk te vragen om de gele kaart voor Hubert niet te rapporteren op het wedstrijdformulier. Zo ging dat in die tijd.
Met frisse tegenzin liep Remco op zijn stalen noppen door de kantine richting het tafeltje van de scheidsrechter. Voor een goed beeld moet u weten dat Rooie Remco in de ene hand een flesje Heineken en in de andere een peukie vast had. Zo ging dat in die tijd. Op acht meter voor het tafeltje waar de scheids zat, begon Remco zijn betoog: 'Hé scheids, even over die gele kaart. Daar valt zeker niets aan te doen hè?' De scheidsrechter keek even op van zijn kopje koffie. En voordat de beste man kon reageren richtte Remco zich tot Mike: 'Hé Mikie, ik heb er alles aan gedaan maar met die man valt niet te praten!'
Mooie tijd. Terug naar de onze. Remco is klaar. Met een kort koppie neemt hij afscheid: 'Moi.'
Ik neem plaats. De stoel is nog warm. Kale Conrad kan voor een man opvallend goed multitasken. Knippen én praten. We praten veel over sport. Kale Conrad is zelf volleyballer. Heb hem nog nooit zien ballen, maar als hij net zo speelt als-ie praat, mag Arjen Taaij nog wel even scouten bij de recreanten in sporthal Selwerd. Nieuwe hoofdblokkeerder voor Lycurgus 1.
Ik neem plaats. De stoel is nog warm. Kale Conrad kan voor een man opvallend goed multitasken. Knippen én praten. We praten veel over sport. Kale Conrad is zelf volleyballer. Heb hem nog nooit zien ballen, maar als hij net zo speelt als-ie praat, mag Arjen Taaij nog wel even scouten bij de recreanten in sporthal Selwerd. Nieuwe hoofdblokkeerder voor Lycurgus 1.
Inmiddels was Conrad mijn hoofd aan het blokkeren. Tijdens het minutieus coifferen van de haartjes (kort maar gedekt) lulde hij ook de oren van mijn kop. Omdat ik af en toe 'Ja' of 'Dat is toch belachelijk?' zeg, is het volgens de wetten van de communicatie een dialoog. Echter, als we de spreektijd gelijk zetten aan percentages balbezit in een wedstrijd tussen Barcelona en VV Engelbert, dan staat Conrad absoluut voor Barcelona.
Ik ben trouwens benieuwd welke hoofdcoach in de Eredivisie als eerste weer begint te zeiken over het percentage balbezit. Zet in op Erik ten Hag, die heeft nog steeds niet door dat Heracles gister net zo vaak de bal heeft gehad als Ajax. 020 had de bal lánger in bezit maar daar gaat het niet om. Als je de bal kwijt bent, heeft de andere partij hem. In een wedstrijd heb je dus even váák de bal. Het gaat erom wat je er mee doet.
Terug naar Conrad. Zijn verkapte dialogen gaan altijd via een vast stramien. Even beppen over het weer, even lullen over het werk, dan altijd klagen over de horeca op Ameland ('zit ik op terras van die juppenstrandtent in Hollum. Vier potten bier, iets te vreten, ijsje na. Wat denk je verdomme? Meer dan een half honderd. Daar zien ze me ook niet weer.'), om te eindigen met de verwachtingen over FC Groningen. ('die trainer Buijs is wel oké toch? Padt moet in Oranje. Wie gaat er in hemelsnaam een goal maken?').
In de auto terug naar huis val ik op Radio 1 in een nieuw programma, Studio Eus. De schrijver Özcan Akyol onderzoekt hoe het gesteld is met de voetbaljournalistiek in Nederland. Is er nog sprake van onafhankelijke verslaggeving? Of van objectiviteit? En waar blijft de nieuwe, kritische generatie voetbalverslaggevers? Jaap de Groot van de Telegraaf is te gast. Zakelijk en kundig doet hij zijn verhaal. Ik blijf hangen bij de vraag of zich nog nieuwe kritische verslaggevers melden aan het front. Krijgen ze überhaupt een kans in de conservatieve wereld van de omroepen, van de kranten en van het voetbal? Studio Eus is een bijzonder programma. De gastheer Akyol zit namelijk zelf ook tot zijn oren en met driedubbele petten in de wereldvan de voetbaljournalistiek. Iets met een zelfbenoemde slager die zijn eigen vlees keurt. Half-om-half-halal-gehakt.
Bij RTV Noord is er dit seizoen wél een nieuwe verslaggever. Stefan Bleeker is de opvolger van Elwin Baas als FC Groningen-watcher. Mocht altijd graag naar Elwin luisteren. Heb tijdens het klussen in mijn huisje de radio aan: Vitesse-FC Groningen. Stefan Bleeker begint net als FC Groningen voorzichtig. Vitesse is beter, komt via Brian Linssen op voorsprong. Doan maakt gelijk, maar vlak voor het verstrijken van de eerste helft maakt Vitesse de 2-1. In de tweede helft gaat het hard. De mannen van Buijs gaan er met boter en suiker in. Bleeker roept bij elke goal van Vitesse: 'Ja!' Dat stoort me. Moet je aan werken Stefan de komende wedstrijden. Als de FC scoort schreeuw je: 'Ja!', als de tegenstander scoort fluister je: 'Nee hè'.
Het wordt 5-1. Trainer Buijs gaat na afloop voor de camera van Bleeker door het stof. Hij schaamt zich, heeft een rotgevoel en neemt de verantwoordelijkheid op zich. Wat dat inhoudt blijft een vraagteken. Ik moet aan kale Conrad denken. Buijs is geknipt en geschoren. Misschien moet Danny volgende week voor Willem II-thuis ook even bij Conrad in de kappersstoel komen zitten. Kan ook zonder afspraak. Tip: blijf wel even stil zitten als je geschoren wordt.