Buurmans angst wordt werkelijkheid: 'Ik kreeg er steeds meer een slecht gevoel over'

De hulpdiensten rukken uit naar de Wilgenlaan maandagavond
De hulpdiensten rukken uit naar de Wilgenlaan maandagavond © Dennis Venema
Het is niet de lijkgeur die hem een slecht gevoel bezorgde. 'Ik heb niks geroken', zegt Johan (59). Maar als hij na een paar dagen opmerkt dat de vuilniszakken van zijn bovenbuurman niet meer in de container liggen, begint hij argwaan te krijgen. Leeft Erik nog wel?
Het begint vorige week maandagavond wanneer Johan op het balkon van zijn portiekflat aan de Wilgenlaan in stad Groningen een sigaretje staat te roken. Zijn dagelijkse ritueel. 'Ik kijk dan altijd even omhoog naar het huis van mijn buurman. Maar dit keer zag ik geen licht branden en stond het raam open.'
Op zich niet vreemd gezien de weersomstandigheden. Bovendien brandt er wel eens vaker geen licht. Misschien is Erik gewoon weg. Johan: 'Hij heeft wel eens in het ziekenhuis gelegen, dat ik dan pas weken later hoorde.'

Voorgevoel

Dit keer voelt het toch anders. 'Hij trok zich de laatste tijd wat meer terug', zegt Johan. 'Als mijn buurman en ik op het balkon stonden te roken, kwam Erik ook altijd even een kijkje nemen. De laatste weken deed hij dat niet meer.'
Toch gaan er niet direct alarmbellen rinkelen bij Johan. Ze komen wel al jarenlang bij elkaar over de vloer en hij helpt zijn buurman wel eens als zijn televisie of computer het niet doet. Maar echt kennen wil hij het niet noemen.
Ik kreeg er steeds meer een slecht gevoel over. Hij gebruikte altijd de plastic tasjes van de buurtsuper
Johan

Twijfel

Ze zijn beiden rond de zestig jaar oud en komen allebei uit de bouw. 'Dat schept een band. Maar we hebben nooit echt diepe gesprekken gevoerd. Dus ik wilde mij ook niet direct met hem bemoeien en de politie bellen', zegt Johan.
Naarmate de dagen verstrijken, neemt de twijfel toe om toch te bellen. De dagen daarvoor heeft Johan namelijk de vuilniscontainers in de gaten gehouden. 'Ik kreeg er steeds meer een slecht gevoel over', zegt Johan.
Het valt hem op dat de vuilniszakken van zijn bovenbuurman er niet meer tussen zitten. 'Hij gebruikte altijd de plastic tasjes van de buurtsuper', zegt Johan. Hij belt maandagochtend de politie.
Ik hoefde niet te zien wat de politiemensen zouden aantreffen
Johan

Politie

Voor zijn gevoel heeft hij de telefoonverbinding nog maar net verbroken of de politie staat al voor zijn deur. Johan heeft namelijk een sleutel van het huis van Erik. De agenten gaan naar boven, Johan blijft in spanning achter. 'Ik hoefde niet te zien wat zij zouden aantreffen.'
Even later is het een komen en gaan in de portiek van Johan. Politiemensen, brandweermensen en medewerkers van de woningcorporatie volgen elkaar op. Johan weet niet wat hem overkomt.

Angst wordt werkelijkheid

Als de ochtend is verstreken wordt het lichaam van zijn bovenbuurman in een speciale kist met een hoogwerker van de brandweer uit zijn huis getakeld. Johans angst is werkelijkheid geworden. 'Had ik maar eerder gebeld', zegt hij.
De volgende dag staat er een bestelbusje voor de portiekflat van Johan en Erik. Op de zijkant staat in rode plakletters: 24/7 beschikbaar voor calamiteiten. De schoonmaker die de woning van Erik weer toonbaar heeft gemaakt voor de nabestaanden slingert een witte vuilniszak achter in zijn busje. 'Dit keer viel het mee', zegt hij. 'In 36 jaar tijd heb ik erger meegemaakt.'

Stille dood

Volgens de schoonmaker is Erik gevonden in zijn luie stoel. 'Overleden in zijn slaap', zegt hij. En waarschijnlijk had het niet veel uitgemaakt of Johan eerder had gebeld. 'Hij heeft er ongeveer een week gelegen.'
Ondertussen branden de tranen achter de ogen van Johan. 'Toen de agenten vertelden dat ze Erik dood hadden aangetroffen kwam dat wel even als een klap binnen', zegt hij. 'Ondanks dat we elkaar niet écht kenden, ga ik hem missen.'

Verantwoording

Vanuit privacy-overwegingen is besloten de echte namen niet te publiceren. De gegevens van de betrokkenen zijn bekend bij de redactie van RTV Noord.