Door de mand: Kees Vlietstra ontmoet Schotse hooglander

Toen ik de vraag stelde wist ik het antwoord eigenlijk al. Brad komt dit jaar bij bij ons korfballen en heeft afgelopen zomer nou niet echt doorgetraind. Hij lijkt in niets op een fitte sporter. Eerder op een schuchtere Schotse hooglander met kilt die mee gaat doen met de Highland Games.

'No,' zei Brad.
'Why not?' reageerde ik.
'Because I'm not good enough.' Brad keek ondertussen vertwijfeld naar zijn sportschoenen. Ik probeerde in mijn beste Schots het gesprek aan de gang te houden.
'How many people are playing korfbal in Scotland, Brad?'
Onze nieuwe aanwinst kijkt van zijn schoenen naar de lucht. 'About fifty i guess.'
Ik maak snel een berekening. Onze nieuwe speler behoort niet tot de beste 25 Schotse mannen. Willem, mijn assistent trainer, kijkt me glimlachend aan. Hebben wij weer.

We zijn een week verder en Brad heeft de eerste selectie niet gehaald. Die komt in het vierde. Of vijfde. Maakt Brad allemaal niet zo veel uit. Hij is al lang blij dat hij een kamer heeft gevonden in stad. Brad is eerstejaars student natuurkunde. En groot fan van Glasgow Rangers. Football Club. Dat betekent dus ook direct dat hij anti Celtic FC is. Dat is daar in Schotland nogal een dingetje. Hier in Nederland vinden 010 en 020 elkaar niet zo aardig en supporters van Cambuur kunnen het bloed van DKV Heerenveen (dertig kilometer verder) wel drinken en Sjaak Swart zal niet in een Graafschap pyjama slapen maar dan houdt het hier ook wel op qua haat in de sport.

Nee, dan de haat in het land van Brad, Rangers tegen Celtic. Protestant versus katholiek. Blauw tegen groen-wit. Rangers-Celtic is een religieuze oorlog. Haat tot op het bot. In iedere vezel zit afkeer naar de ander. Een Glasgow Rangers supporter heeft geen groene planten in huis en een aanhanger van Celtic drinkt geen Spa blauw. Ze gunnen elkaar een kruiptocht door glas naar de hel.

Afgelopen donderdag speelde Brad zijn eerste wedstrijd voor Nic. Op sportpark West-End tegen Club Brothers 2. Brad kreeg voor aanvang van de warming-up ik in de kleedkamer zijn wedstrijdshirt uitgereikt. Hij trok wit weg toen hij het tenue zag. Daar was hij niet op voorbereid. Nic. speelt al jaren in hetzelfde shirt als het door hem zo gehate Celtic. Brad begon licht te trillen toen hij het shirt met gestrekte arm aanpakte. Hij liet het groen-witte tricot op de bank in de kleedkamer vallen. Er kwamen tranen in zijn ogen. Hij beet op zijn tong. Zweet parelde op zijn voorhoofd. Zijn medespelers hadden niets door. Die lulden over Geert Wilders. Over het afblazen van de cartoonwedstrijd over de profeet Mohammed. Over het zwichten voor terrorisme dreiging. Over vrijheid van meningsuiting en over het strijden van een religieuze oorlog. Brad hoorde het Nederlandse gewauwel allemaal niet. Hij voerde een interne religieuze oorlog daar in die kleedkamer in Vinkhuizen. Moet hij dat Nic. shirt aan? Dat vervloekte Celtic shirt? Wat zal zijn vader zeggen als hij dat ooit te weten komt. Hij wordt onterfd. Gestenigd.

Vanmiddag speelde FC Groningen tegen PEC Zwolle. Ook groen-wit tegen blauw. Blauw won met 1-0. Het was niet best wat groen-wit liet zien. Slecht voetbal. Ik ergerde me groen en geel voor de tv. In de pauze niet echt behoefte aan de analyse van John de Wolf. Te cliché. John is trouwens wel grappig om te volgen zonder geluid. Beetje liplezer kan hem dan alsnog goed volgen. Articuleert prachtig met dat centenbakkie van hem. Maar goed, geen De Wolf maar wel even zappen. Met de neus in de boter. Op Ziggo Sport Voetbal begint de Old Firm: Celtic-Rangers. Wat een beleving, strijd, passie en slecht voetbal. Maar what the fuck, wat is dit gaaf. Hoop geduw, getrek, gezang en vlagvertoon op de tribunes van Celtic Park. Op het veld ook een hoop geduw en getrek. Maar geen vlagvertoon met kaarten. Wel tackles op heuphoogte, ingooien over tachtig meter, slidings van box to box. Ik word helemaal meegezogen. Dit is een Wed-Strijd. Memorabel.

Bij een blessure behandeling van een Ranger speler (mietje!) toch even terugschakelen naar de Euroborg. Zeefuik krijgt een gele kaart voor een ongecontroleerde sliding. Kinderspul. Korfbalregels. Zo'n sliding van Zeefuik namen ze natuurlijk ook op Celtic Park. Alleen doen ze dat daar al in de warming-up. Zonder bal. Gewoon een half uur slidings nemen. Met het gras tussen de bilnaad. Wat een verschil.
Snel terug. Celtic scoort na een mooie uitgespeelde aanval. Celtic Park ontploft. Betrap me erop dat ik begin mee te zingen met de supporters. Ik loop naar boven en zoek in de verhuisdozen mijn Nic.shirt. De rest van de Old Firm zit ik in mijn eentje op de bank te schreeuwen naar de tv. In het mooie horizontale groen en wit. Celtic wint, 1-0.

Terug naar donderdag. Brad scoort een strafworp voor Nic.4. In het groen en wit. Hij wijst na zijn eerste officiële doelpunt op het embleem van zijn shirt. Hij slaat zijn ogen ten hemel. Een beetje liplezer kon hem zien fluisteren: 'Sorry dad.'
Het is nu al een mooi seizoen.