Nieuwe directeur OV-bureau: 'Rit wordt niet duurder door elektrische bus'

De aanschaf van een elektrische bus is duurder dan die van een dieselbus, en al eind volgend jaar moet een groot deel van de bussen in onze provincie emissieloos zijn. Een flinke aanschaf dus. 

'Maar rijden met een elektrische bus is goedkoper. De brandstof en het onderhoud kosten minder. Op termijn is de kostprijs dus lager.' Of een buskaartje dan goedkoper wordt weet Mol niet: 'We hebben eerst in ieder geval de uitdaging om de kosten gelijk te houden.'

Mol heeft veel ervaring in het openbaar vervoer, onder andere bij reizigersvereniging Rover, het Rotterdamse vervoerbedrijf RET en de laatste jaren bij adviesbureau inno-V. Toch is Groningen voor hem geen onbekend terrein. 'Ik ben in de stad geboren en onder andere in Garnwerd opgegroeid. Ik ben 25 jaar weggeweest uit het gebied, en nu in ieder geval werkzaam weer terug.'

Wonen doet Mol nog niet in Groningen: iedere week pendelt de nieuwe directeur van Amersfoort op en neer naar zijn boot in de stad waarop hij logeert. Reizen doet hij natuurlijk met het openbaar vervoer.

In Groningen en Drenthe staan grote veranderingen op de planning. Hoewel de huidige vervoerder, Qbuzz, nog eens tien jaar in Groningen en Drenthe actief blijft, rijdt een groot deel van de bussen vanaf eind volgend jaar elektrisch.

'Alle Q-link-bussen gaan op den duur elektrisch rijden, net als de stadsbussen in Groningen, Assen en Emmen. Bovendien gaan er meer waterstofbussen rijden.'

Dat heeft volgens Mol dus geen gevolgen voor de portemonnee van de reiziger, maar mogelijk wel voor de dienstregeling. Elektrische bussen moeten soms tussen ritten door opladen, waardoor de bus noodgedwongen stilstaat.

Bovendien 'kan het goed zijn' dat er laadpalen komen in en om de stad. 'Op P+R Reitdiep staan die al, en als het nodig is om de bussen hun rondjes te laten rijden kan het ook zijn dat die laadpalen elders komen.' 

Mol wil er de komende jaren verder voor zorgen dat de bussen geen hinder ondervinden van de verbouwing van het hoofdstation. 'Uiteindelijk moet er een perfect busstation komen in Groningen. De jaren er naartoe is er een verbouwfase. In die periode moeten de bussen op tijd blijven rijden, en moeten reizigers de bussen blijven vinden.'

De verbouwing van de ringweg ziet Mol als een kans: 'Er kunnen straks tijdelijk minder auto's per uur over de ring. Mensen moeten dan toch nog van A naar B. Ik zeg: ga dan vooral met de bus. We gaan er, samen met Groningen Bereikbaar en andere partners, voor zorgen dat er daarvoor extra voorzieningen komen, en dat mensen die ook weten te vinden.'

Steeds meer mensen reisden de afgelopen jaren met de bus, voornamelijk met de Q-link-bussen in en om de stad Groningen. Maar bijvoorbeeld vanuit plattelandsgemeente Westerwolde klinken klachten over de komst van de hubtaxi, soms ten koste van buslijnen. Die hubtaxi biedt volgens Mol meer reismogelijkheden, maar is wel duurder dan het gewone openbaar vervoer.

'Maar ieder uur met een streekbus door alle kernen gaan rijden, is op een gegeven moment niet meer financierbaar', zegt Mol. Volgens Mol worden er geen bussen uit het platteland weggehaald om ze in de stad te laten rijden. 'Maar er zijn nu eenmaal meer voorzieningen en meer mensen in de stad. Buiten de stad doe je niet niks, maar wel wat anders.'

 
Alle ontwikkelingen van de komende jaren moeten volgens Mol worden gedaan 'vanuit de reiziger'. Mol heeft het daarbij over de mogelijkheid om met de pinpas in- en uit te checken, en dus geen ov-chipkaart meer te hoeven gebruiken. Ook deelfietsen en deelauto's ziet hij als mogelijkheden.

'Ik sprak dit weekend een mevrouw die nooit met de bus ging. Die wist niet waar en hoe laat de bus ging, heeft geen ov-chipkaart en weet niet hoe voor de bus te betalen. Mijn doel is dat die vrouw over tien jaar zegt dat ze wel met de bus gaat.'

'Dat ze weet hoe laat de bus gaat, ze betaalt met haar telefoon of bankpas, en dat ze vanaf haar eindhalte, een hub, verder reist met een deelauto. Het moet gewoon heel makkelijk worden voor iedereen: daar staan we over tien jaar.'