De Refaja-vlag hangt voor heel even weer in top

Met klaterend applaus, een brok in de keel en hier en daar een traan is donderdag afscheid genomen van de afdeling verloskunde van het Refaja Ziekenhuis in Stadskanaal.
'Het Refaja-gevoel, wat is dat nou eigenlijk?', vraagt een verslaggever van de Volkskrant aan gynaecoloog Marjon Riksen. Riksen wijst om kwart over zes, vlak na het afscheid, naar de mensen die buiten nog een erehaag vormen. 'Dát is het Refaja-gevoel', zegt ze, niet zonder trots.

Bloemen en applaus

Honderden medewerkers, oud-medewerkers, vrijwilligers, raadsleden, ouders en andere belangstellenden zijn aanwezig. Ze zijn er om de medewerkers van de afdelingen verloskunde en klinische kindergeneeskunde te bedanken met bloemen en applaus. En dat applaus klatert, minutenlang. Voor hun medewerkers, hun afdeling, hun ziekenhuis.

Refaja-eerbetoon

Bini Huiges is er ook. Ze werkte jarenlang op de afdeling verloskunde en is nog altijd vrijwilliger bij het Refaja ziekenhuis. 'Ik ben hier om mijn oud-collega's een hart onder de riem te steken. Want dit gaat me aan het hart.'
Ze verwoordt het gevoel van velen, zo bij de ondergaande zon in Stadskanaal. De aanwezigen hopen dat die zon voor het Refaja wel blijft schijnen, maar ze houden hun hart vast. Het is vandaag echter een Refaja-eerbetoon. Zelfs de Treant-vlag moet eraan geloven; de oude vertrouwde Refaja-vlag hangt weer even in top.

De laatste Refaja-baby

Goed nieuws is er ook te melden, zo tussen de tranen door. De laatste baby is geboren om vijf over vijf, een klein uur voor de sluiting. De ouders willen hun identiteit niet onthullen, maar Riksen weet te melden dat de kleine spruit gezond is, evenals de moeder.
Zo is de laatste Refaja-baby geboren. Met die wetenschap zullen de Refajanen moeten leren leven.