Dokters bezoeken scholen: 'Zelf zo lang studeren? Hell no!'

In het kader van de Healthy Aging week komen artsen van het UMCG langs in de groepen zes, zeven en acht. Ze laten zich 'de doktersjas van het lijf' vragen over hun beroep.  Transplantatiechirurg Cyril Moers bezoekt woensdag OBS De Tamarisk en vertelt over zijn werk.

De kinderen willen weten of er wel eens operaties misgaan (ja), of hij wel eens een familielid heeft geopereerd (dat zou hij nooit doen) en of hij wel eens moest huilen bij een operatie. Nee is het antwoord. 'Het zijn altijd hele zielige verhalen natuurlijk; het zijn vaak best jonge mensen die dood gaan. Maar als we komen om organen uit te nemen zijn we heel geconcentreerd bezig met wat we moeten doen. We praten ook niet met de familie. Als je dat doet word je er ook niet zo verdrietig van.'

Of hij ook baby's opereert is een andere vraag. 'We doen wel eens een orgaanuitnames bij overleden baby's. Dat is heel verdrietig, maar die kunnen ook hun organen doneren. Daar kan je soms wel vijf of zes andere baby's mee helpen die heel hard een orgaan nodig hebben.'

De kinderen zijn onder de indruk van hoe lang Moers moest studeren: veertien jaar lang. Voor Ajmal Janlu is dat echt geen optie: 'Hell no!'. Hij wordt liever voetballer. Maar interessant vindt hij de les wel. 'Ik heb veel geleerd. Ik wist niet waar sommige organen lagen en nu weet ik dat wel.'

Dewi Buining heeft zelf van dichtbij een transplantatie meegemaakt. Haar moeder kreeg een nieuwe nier van haar opa. 'Ze was heel erg vermoeid en ging veel vroeger naar bed. Nu kan ze weer allemaal leuke dingen doen. Zoals een hele dag naar de stad gaan,' zegt Dewi stralend. Ook zij heeft nieuwe dingen geleerd van Cyril Moers. 'Hoe ze het doen met dode mensen en dat je speciaal dood moet gaan in het ziekenhuis in plaats van thuis. Want dan kan het niet meer.'