'Ik ben fris en fruitig genoeg om er nog een periode aan vast te plakken'

Inge Jongman (49) is sinds 2002 raadslid namens de ChristenUnie in Groningen. Ze moest het al die jaren doen met een plek in de oppositie. Daar is ze geen moment moedeloos van geworden, maar toch hoopt ze na 21 november ook aan 'het stuur' te kunnen zitten.
Inwoners van de huidige gemeenten Groningen, Haren en Ten Boer gaan op 21 november naar de stembus om de gemeenteraad te kiezen van hun nieuwe fusiegemeente. In het kader van die herindelingsverkiezing gaan verslaggevers Peter Steinfort en Robert Pastoor op bezoek bij kandidaat-raadsleden van de dertien partijen die meedoen aan de verkiezingen.

Raadsnestor

Sinds 2002 is Jongman dus al present namens de ChristenUnie. Ook dit jaar is ze lijsttrekker. Als ze in de raad wordt komt, is ze raadsnestor, oftewel het langstzittende gemeenteraadslid. Op dit moment is dat Rosita van Gijlswijk (SP), maar die stelt zich niet opnieuw verkiesbaar.
'Fris en fruitig' 
'Een jaar geleden wist ik al dat ik graag door wilde gaan', zegt Jongman. 'Ik voel me nog fris en fruitig en heb er nog zin in, ondanks die oppositierol.' Toch zou ze het wel fijn vinden om een 'wagon op te schuiven' met haar partij.
'Tuurlijk wil je graag meebesturen, want dan zit je aan het stuur. Inmiddels durven we wel te zeggen dat we in het eerste wagonnetje zitten, ondanks dat we oppositie zijn. Vanuit dat wagonnetje kan je ook dingen aan de stuurman doorgeven. Natuurlijk is niet alles gelukt, maar we zien ook bij veel dingen dat het college naar de ChristenUnie kijkt.'

Van twee naar drie

ChristenUnie is sinds 1948 vertegenwoordigd in de Groninger raad, eerst nog als GPV. Ze zaten er toen met twee zetels en dat is ook nu het geval. 'We zijn altijd de meest stabiele partij, maar willen erg graag groeien naar drie zetels.'
De drang naar meer zeggenschap is dus zeker aanwezig. Toch wijkt de politiek niet voor alles. In de begindagen van Jongman haar politieke carrière was dat wel anders. Zo verliet ze de verjaardag van haar zoon voor een raadscommissie.
'Ik vond dat ik naar die commissie moest. Ik ging dus weg van de verjaardag. De kamer was één ontplofte bom van cadeaus, gebakjes en kopjes. Toen ik terugkwam dacht ik: dit doe ik nooit weer.'
Achteraf vond ze dat de politiek best wel even kon wachten en dat ze haar gezin voor had moeten gaan. 'Maar ik was rond die tijd, in 2002 of 2003, nog erg plichtsgetrouw.'