Stadskanaal: 'Los het op!'

Wie op Google 'Stadskanaal' als zoekterm invoert, ziet direct het nieuws over het bankje. Een, in een mijn ogen, ambtelijke dwaling is nationaal nieuws geworden. Het is natuurlijk te gek voor woorden dat dit niet direct opgelost is. Natuurlijk speelt er vast van alles mee. Zullen er regels zijn, andere belanghebbenden en ga zo maar door. Maar een hoogbejaarde weduwnaar die het graf zijn overleden vrouw wil bezoeken, daar moet je respect voor hebben. Kortom: los het op!
 

Het zou de gemeente sieren als ze nog voor maandag kunnen communiceren dat er een oplossing is gevonden. Bosje bloemen naar de man en door met andere zaken. Lukt dat niet, dan volgt er maandag ongetwijfeld een emotionele raadsvergadering.

Het verlies van je partner is ingrijpend, en iedereen rouwt en herdenkt anders. Meneer Meijer brengt graag wat tijd door bij het graf, maar lang staan gaat niet en helaas ligt het graf niet dichtbij een, voor algemeen gebruik, wél op de begraafplaats aanwezige zitplaats. De familie plaatst een bankje op een tegenoverliggend graf. Weliswaar een zonder grafsteen, maar toch. Nou ben ik een groot voorstander van het hanteren van regel 5 (iets door de vingers zien), maar hier begrijp ik de begraafplaatsbeheerder ook.

Op andermans stoffelijke resten plaatsnemen is niet bijzonder respectvol en waar blijf je als iedereen zelf bankjes gaat plaatsen? Als ervaringsdeskundige in slecht ter been en moeilijk staan, had ik me aanvankelijk al afgevraagd waarom meneer niet werd voorzien van een rollator? Niet alleen goede hulp bij het lopen, maar bovenal heb je altijd een zitplaats bij je! Zie ik recent in de krant meneer op het bankje zitten, rollator ernaast. En nou begrijp ik het niet meer. Dichterbij je geliefde dan zittend op je rollator kun je niet komen, daar kan geen bankje tegenop. Wat zie ik hier over het hoofd?

Zou een overheid gezichtsverlies kunnen lijden? Wijzelf zijn de overheid. Dus, dan lijden wíj gezichtsverlies. En dat is vaak het probleem. Eenmaal ingenomen standpunten kunnen maar moeilijk gewijzigd omdat het zou aantonen dat er ondanks alles toch van ongelijk hebben sprake was. Dat kunnen veel mensen niet verdragen. Sneu, heel sneu.

Dat bankje had er misschien niet moeten staan, maar staat er kennelijk al heel lang. En dus was er al heel lang de gelegenheid om een oplossing voor dit -overigens tamelijk formeel- probleem te vinden. Dat is niet gebeurd. Dan lijkt mij nu dé oplossing om hier een uitzondering te maken en dat bankje -zolang meneer er gebruik van wil en kan maken- te laten staan. Of het nú verdwijnt of over enige tijd? Maakt dat nu zoveel uit?

Het valt me altijd weer op. Nederland kent heel weinig bankjes waarop je buiten gratis even kunt zitten. Dat geldt langs wegen en paden. In dorp en stad. Een bankje is bewerkelijk, menigeen laat daar wat achter: sigarettenpeuken, verfrommeld papier, een prop en viezere zaken. Daarom maar geen bankjes? Ik dacht het niet! Meer bankjes hebben we daarentegen nodig. In steden en dorpen. 

Maar ook op plaatsen als begraafplaatsen, zoals in Stadskanaal. Het welbevinden van een geliefde neemt er sterk door toe. We moeten met elkaar nadenken over hoe het beheer verduurzaamd kan worden. Daarvoor kunnen vast gemakkelijk oplossingen worden bedacht. Laten we dat doen. Opdat meneer Meyer in Stadskanaal ook zijn rustplekje krijgt, waar hij dit wil. Bij zijn geliefde.

Best lastig om hier op een afstand iets van te zeggen. Om te zeggen dat deze meneer er niet meer naar toe kan omdat er geen bankje is, vind ik kort door de bocht. Het is ook mogelijk om met een rollator daar heen te gaan en die vervolgens als een stoel te gebruiken. En vast ook nog wel anders.

Aan de andere kant vraag ik me wel af wat deze kwestie zo belangrijk maakt voor de gemeente Stadskanaal dat er niet gewacht kan worden met het weghalen. Het is ondertussen zo groot geworden dat het lastig wordt voor één van beide partijen om zonder gezichtsverlies toe te geven. Het zou mooi zijn als men in een gesprek er toch uit kan komen.

Hoe bedenk je het in vredesnaam om deze oude man zijn bankje af te pakken. Jaren gedoogd en dan komt mevrouw Lian Veenstra als rechtgeaarde socialist met het verhaal 'regels zijn regels'. Ik snap ook wel dat er regels moeten zijn, maar in dit specifieke geval kan het toch niet zo zijn dat het bankje moet verdwijnen?

Er is terecht een petitie gestart die duizenden steunbetuigingen heeft gehad. En dan zou het bankje weg moeten. Deze man wil, voor de tijd die hem nog rest, zijn overleden vrouw regelmatig bezoeken. Gedoog dat en laat hem zijn bankje houden. Kom op, college van Stadskanaal laat u eens een keer van uw goede kant zien.