De winter van 1979: Dit beleefde jij (1)

Vandaag, zondag 10 februari wijden zij een vier uur durende uitzending aan belevenissen van Groningers tijdens deze winter, veertig jaar geleden. Je kunt deze uitzending beluisteren via Radio Noord, maar je kunt ook live meekijken via Dag TV.

Deel 2 van jullie belevenissen lees je hier

Een selectie van de ingezonden verhalen publiceren wij deze ochtend op onze site. In dit eerste artikel vind je reacties die kijkers en luisteraars van RTV Noord hebben achtergelaten op de facebookpagina van Noordmannen.

Deze ochtend zal elk half uur een nieuw persoonlijk verhaal over de winter van 1979 op onze site verschijnen.

Jakob Kruizinga uit Aduard werkte in februari 1979 in het AZG (het huidige UMCG, red.) in Stad. 'Vanuit mijn werk ging ik de sneeuwstorm in. Oeps, wat een barre tocht richting Wagenborgen. Na Siddeburen ben ik met de auto in de sloot beland en lopend verder gegaan. Ik had de ijspegels aan mijn baard hangen.'

Harmina Bos uit Winschoten werkte in de kraamzorg. 'Alle auto's bij ons in de straat waren ondergesneeuwd. Toen ze sneeuwvrij waren gemaakt, wilde geen enkele auto starten, behalve mijn 'lelijke eendje' en dus kon ik naar mijn kraamgezin.'

Wilma Bouwman werkte in verpleeghuis De Tjamme in Beerta. 'Het personeel mocht niet naar huis. De koks (dhr. Derksema en dhr. J. Baas) gingen voor ons koken. We bleven allemaal slapen. De volgende dag werden de Tafeltje Dekje-maaltijden in sommige dorpen rondom Beerta rondgebracht met een trekker.'

Nieske Postma heeft alleen maar prachtige herinneringen aan díe winter. 'De gezelligheid en saamhorigheid. Onze middelste dochter, net twee maanden oud, lag met een jasje en wantjes aan in haar bedje, met kruiken rondom en een deken over het hemeltje.'

Carin Groenbroek-Rijkens weet nog dat haar vader over de rails van Zuidbroek naar Winschoten is gelopen. 'Hij had in de sneeuwstorm een paar uur in zijn auto gewacht op hulp, maar dat duurde hem te lang. Toch werd hij uiteindelijk thuisgebracht door goede hulpverleners. We hebben hem gelijk in een koud waterbad gelegd. Langzaam het water warmer laten worden, zodat alles geleidelijk weer kon doorbloeden. Maar de saamhorigheid van toen was super. Anders had mijn vader het niet gered.'

Meerdere mensen prijzen de saamhorigheid die er was in die winter van 1979.

'Mag van mij morgen direct wel weer', vindt Betsie Keuning-Van der Woude. 'Wat gingen de mensen toen goed met elkaar om. Iedereen hielp elkaar en de hele dag de berichten horen op de radio. Er kwam zelfs nog een fotograaf van het Nieuwsblad van het Noorden die ons op de foto heeft gezet, toen we het dorp sneeuwvrij maakten. We hebben toen met meerdere bewoners op de voorpagina gestaan.'

Rieks Folgerts uit Groningen is die winter ook nooit vergeten. 'Ik werkte bij Hotel Struve in Sappemeer. Ik moest, lopend over bergen sneeuw, van Woldwijck naar Sappemeer. Dat is al gauw vijf kilometer. In de bakkerswinkel lag geen brood meer op de plank en Radio Noord was dag en nacht in de lucht. Het bracht de mensen ook dichter bij elkaar.'

Albert van Lune uit Winsum woonde in 1979 in Houwerzijl. 'Ik kon niet aan het werk. Ik was totaal geïsoleerd, maar de saamhorigheid groeide met de dag. Om aan eten te komen, is een ploegje mensen naar Zoutkamp gelopen met in hun kielzog sleetjes, waar de boodschappen op konden.'

Carla Stiekema uit Leens zet vraagtekens bij de saamhorigheid in die winter. 'Mijn moeder was boos bij de bakker, omdat een oudere mevrouw twintig broden kocht voor in de vriezer. Daardoor konden andere mensen niks meer krijgen.'

Ariena Smit uit Winschoten heeft wel een heel mooie en tastbare herinnering aan die barre winter: 'We hebben er onze Martin aan overgehouden'.

Ook Engelko Abbas uit Scheemda liep een poosje rond met een voelbare herinnering. 'Ik ben toen met mijn pa lopend naar opa zijn huis gegaan. Een barre tocht. Op de terugweg langs de Esborg door een herdershond gebeten die wij niet konden zien door de sneeuwduinen. Pas thuis had mijn pa door dat ik in mijn kont was gebeten...'

Emily Posthumus: 'Als drie jonge basisschooljuffies moesten we van Groningen naar Sappemeer. Ik was 's morgens al wakker geworden met een sneeuwduin voor mijn slaapkamerdeur in ons afgetimmerde zoldertje. Een lang verhaal kort: met de Renault 4 arriveerden we laat op school. Veel kinderen waren er niet, maar degenen die er wel waren, verwelkomden ons met applaus.'

Willy Luiken was leerling-verpleegkundige in Delfzijl. 'Ik was met vrije dagen bij mijn ouders in Groningen. Via Radio Noord werd er een oproep gedaan aan verpleegkundigen en verzorgenden in de buurt van het Academisch Ziekenhuis om te komen werken. Veel personeel van het AZ kon niet op het werk komen. Ik heb me aangemeld en een dagje op het beademingscentrum meegedraaid.'

Janny Spoelma denkt aan haar dochter die in deze nacht geboren is. 'Ik moest met de taxi naar het ziekenhuis, het oude RKZ. Zat van half tien tot elf uur 's avonds in de auto met weeën. Een vreselijke rit.'