De winter van 1979: 'De politie gaat door als anderen moeten passen'

'Op 28 december 1978 stierf mijn moeder. Ze werd op 2 of 3 januari 1979 begraven op het kerkhof in Garmerwolde, mijn woonplaats. Ook toen al was het bitterkoud. Lopend in de begrafenisstoet achter de lijkwagen, vlogen de (natte) sneeuwvlokken ons om de oren.'
'De grafdelvers van de plaatselijke begraafplaats hadden een hele klus aan het graven van moeders graf. Dat vertelt Reinder Klei in de speciale uitzending van het Radio Noord-programma Noormannen over de sneeuwwinter van 1978/1979.

Vroeg opstaan

'In de weken na de begrafenis verbleven mijn toenmalige vriendin en ik nog geregeld een paar dagen en nachten bij mijn vader. Zo ook op een dag in die barre februari. Ik had een vroege dienst bij de Gemeentepolitie Groningen. In verband met de weersomstandigheden had ik al besloten om vroeg naar het bureau te gaan. Mijn vader stond ook vroeg op, want hij had gezien dat er nog sneeuw geruimd moest worden, voordat ik met mijn auto weg kon.

Sneeuw schuiven

Gezamenlijk hebben we de oprit sneeuwvrij gemaakt, zo goed en zo kwaad als dat ging. Mijn Opel gestart en op weg naar Stad. Helaas, bij het oprijden van de Oude Rijksweg vanaf onze oprit zal ik al vast in de sneeuw. Samen met pa de auto weer uitgeschept en een nieuwe
poging gewaagd. Maar ook die strandde.

Gestrand

Halverwege de Oude Rijksweg kwam ik opnieuw vast te zitten, nog geen zeshonderd meter van huis. Met de meegenomen schep heb ik de auto los gemaakt. Vervolgens ben ik teruggereden naar mijn vader. Daar opnieuw de oprit schoon moeten maken en de auto weer in de garage gezet. Er was inmiddels ruim anderhalf uur voorbij, maar niet naar mijn werk gaan? Geen haar op mijn hoofd.

Dan maar lopen

Dus 'stevels' aan, dikke jas aan, muts op en met de schep over de schouder te voet richting het hoofdbureau aan de Rademarkt. Onderweg heb ik geregeld een hoop sneeuw weg moeten scheppen om door te kunnen lopen. Rond half negen kwam ik op mijn werk.
We hadden geen mobiele telefoons en ook daar zaten ze af te wachten wie er zou komen en of er voldoende bezetting zou zijn om de diensten rond te krijgen. Kennelijk lukte dat, want de rest van de dag heb ik het verkeer staan regelen op de toenmalige rotonde in de Europaweg.

Geen reden om niet te gaan

Opvallend was dat collega's die in de stad woonden, bij mijn aankomst al telefonisch hadden gemeld dat ze niet konden komen, omdat er zo vreselijk veel sneeuw voor de deur en op het fietspad lag. Ik dacht: sneeuw? deur? fietspad? Bij ons konden we de deuren nauwelijks zien of open krijgen en de straat en het fietspad waren vrijwel onzichtbaar. Maar dat kon in mijn ogen geen reden zijn om niet te gaan werken.
Op mijn rooster stond: Klei van 07:00-15:00 en dan ben ik er gewoon. Daarvoor zijn we bij de politie. Wij gaan door als anderen moeten passen. Nu, maar toen zeker! As 't nait kin zo as t mout, din mout mor zo as 't kin.'