De winter van 1979: Dit beleefde jij (2)

© RTV Noord
Wat zijn jouw al dan niet warme herinneringen aan de extreme winter van 1979? Dat vroegen 'Radio Noordmannen' Wiebe Klijnstra en Erik Hulsegge op Facebook.
Vandaag, zondag 10 februari wijden zij een vier uur durende uitzending aan belevenissen van Groningers tijdens deze winter, veertig jaar geleden. Je kunt deze uitzending beluisteren via Radio Noord, maar je kunt ook live meekijken via Dag TV.
Deel 1 van jullie belevenissen lees je hier.

Geen visite op verjaardag

Anneke Meijer-Van Dijk zat in haar examenjaar. 'Mijn moeder had naar school gebeld om te vragen of er les was. Ja hoor, dat ging gewoon door. Met een hoop gedoe op school gekomen; bleek de school dicht. Weer naar huis, maar de bus kon Lewenborg niet meer in. Je kon toen Lewenborg alleen in via de Noorddijkerweg. Uiteindelijk thuis en samen met mam boodschappen gedaan en gebak gehaald, want oma was op 14 februari jarig. Dan kwam er natuurlijk bezoek. Met de fiets naar het winkelcentrum: mam de fiets trekken en ik erachter duwen, anders was er geen beweging in te krijgen. Inmiddels was het 14 februari, maar geen visite gezien. Het gebak smaakte ons allen goed.'

Rijdende winkelwagen

De vader van Grea Pruim was groenteboer in 1979 en ging met een rijdende winkelwagen bij zijn klanten langs. 'Pabbe en Mamme woonden in Ulrum en Pabbe wou venten in Zoutkamp. De gemeente is voor hem aangegaan met de sneeuwschuiver. Toen hij naar Houwerzijl ging, is hij vanaf Niekerk helemaal achteruit rijdend naar Houwerzijl gereden met een gangetje van 20 km per uur. 's Avonds laat was ie weer thuis en de winkelwagen was helemaal leeg. Mensen waren aan het hamsteren. Vorige week zei hij nog: 'Ik zou zo'n winter nog één keer willen meemaken. Die saamhorigheid, prachtig!' Pabbe wordt dit jaar 80 en was toen 40.'

Uit het slaapkamerraam gesprongen

Christiaan Tinga zal die winter ook nooit vergeten. 'M'n vader moest uit het slaapkamerraam springen om ons te bevrijden.'

24 uur werken voor de NAM

Ineke Emmens weet nog dat het al begon in december 1978 met ijzel. 'Op 3 december gingen onze gasten al glibberend naar huis en heb ik Kerst en Oud en Nieuw alleen moeten vieren met mijn zoontje Johan van net 1 jaar. Zijn vader was voor de NAM aan het rijden, zodat we gas bleven houden. Ze moesten toen meer dan 24 uur achter elkaar werken om alles open te houden. Wij woonden net in een nieuw huis, waar de stuifsneeuw door alle kieren heen kwam. Dus overal handdoeken neergelegd en s' avonds de sneeuw van ons bed moeten halen. Onze tweede zoon kwam in november 1979 op de wereld.'

Tanks moeten ook tanken

Henk van der Berg schrijft dat alle dorpen in de toenmalige gemeente 't Zandt waren ingesneeuwd. 'De voertuigen van o.a. de gemeente, grote shovels van ESD Delfzijl en tanks van het leger moesten wel een keer tanken. Om bij de benzinepompen te komen, moest eerst alles worden uitgegraven. De pompen stonden voor bij de weg, maar je liep er zo overheen! Er stonden op het terrein nog auto's onder de sneeuw tegen de kerkhofgracht. Deze zijn zo achteruit geduwd de gracht in. Onder het mom van 'die vinden wij na de dooi wel weer'. Het volgend probleem was dat de pompen bevroren waren, waardoor er geen product uit kwam. Een slang aan de uitlaat van een draaiende tractor in het binnenste van de pomp bleek de oplossing!'

Operatie

Gea Heikens herinnert zich ook dat het slechte weer al eerder begon. '20 januari werd ik 16. Ik had een vriendin op bezoek , hapjes klaargemaakt. We zouden nog even gaan lopen. Ik ben gevallen in de sneeuw en naar het ziekenhuis gaan was toen al een drama. Na mijn operatie vroeg ik wanneer ik naar huis mocht, omdat sommige wegen inmiddels onbegaanbaar waren. We zijn lang onderweg geweest van Winschoten naar Scheemda. Ik heb alles dus van binnenuit gezien, want ik kon en mocht niet naar buiten. Ik vergeet het nooit meer.'

Drie dagen ingesneeuwd

Tinie Alma was 's morgens vanuit Den Andel vertrokken naar haar werk in Groningen, maar ze kwam niet verder dan Ranum. 'Daar stonden meerdere auto's en vrachtauto's stil voor een grote duin. Na een tijdje werd duidelijk dat we niet verder konden. Iedereen hielp mee met mankracht de personenauto's te draaien. Met moeite kwamen we weer thuis. Den Andel was drie dagen ingesneeuwd. Toen de soldaten kwamen om ons uit te graven, hadden de dorpelingen dat gezamenlijk al gedaan.'

Praktisch geen sneeuw gezien

Koos van Houdt was twee maanden eerder verhuisd van Groningen naar Den Haag. 'Ik ben nog steeds verbaasd over al deze verhalen en herinneringen. Want in Den Haag hebben we die winter praktisch geen sneeuw gezien.'