Hoe gemeente Groningen een volkswoede voorkomt in Ten Boer

Aardbevingsverslaggever Sven Jach
Aardbevingsverslaggever Sven Jach © RTV Noord
Geen gele hesjes, mensen die boos weglopen of in tranen uitbarsten. De bijeenkomst over de versterking in Ten Boer verliep maandag uiterst rustig. Een schril contrast met andere bijpraatavonden in het bevingsgebied. Hoe kan dat?
Misschien is het ervaring in het omgaan met de bevolking van een grote gemeente met daarin een stad met meer dan tweehonderdduizend inwoners. Of misschien had wethouder Roeland van der Schaaf van de gemeente Groningen geen zin om een complete volkswoede over zich heen te krijgen. Hij kent wellicht de beelden uit Loppersum waar zijn collega-wethouder een geel hesje aangeboden kreeg. In ieder geval koos Groningen er bewust voor om de Ten Boersters gespreid per verschillende situatie uit te nodigen.

De emotioneelste van de vier

Alleen de dertig tot veertig bewoners van wie het huis in de zwaarste risicocategorie valt, werden allemaal tegelijkertijd bijgepraat. Zij komen het eerst aan bod in de versterkingsplannen en waarschijnlijk worden hun woningen het stevigst onder handen genomen. Misschien wel sloop-nieuwbouw. 'Hun' avond was dan ook de eerste van de vier. Die was volgens Van der Schaaf dan ook wel emotioneler dan de rest.
De andere drie avonden verliepen een stuk rustiger. Bewoners met een licht verhoogd of een normaal risicoprofiel mochten van vier uur 's middags tot een uurtje of acht binnenwandelen. Wanneer het ze zelf uitkwam.

Campingtafels

Één voor één druppelen de Ten Boersters deze laatste bijeenkomst op maandagavond dan ook de plaatselijke sporthal binnen. In het gymlokaal staat een handvol campingtafels met daarachter medewerkers van de gemeente, de NCG, CVW en woningcorporatie Wierden en Borgen.
Achter de tafels steken de getroffenen hun boosheid, verdriet en wanhoop niet onder stoelen of banken. Ook de Ten Boersters zijn het wachten beu en vertrouwen het NAM-model dat wordt gebruikt in de nieuwe versterkingsplannen voor geen meter. En ook zij leggen soms het vuur aan de schenen van de NCG-medewerkers die hun verhaal aanhoren.

'Emoties niet verder opzwepen'

Maar: de emoties komen op deze manier veel minder beladen tot uiting dan wanneer je mensen die koken van woede tegelijk in een bomvolle zaal zet. Die boosheid wordt vervolgens onder aanmoediging van dorpsgenoten uitgestort over de betrokken organisaties. Het vuur laait zo steeds verder op.
Het is een bewuste keuze van de gemeente Groningen om het zo niet te doen en voor een andere aanpak te kiezen. 'We willen de aanwezige emoties niet verder opzwepen', legt de wethouder uit.

Niet zo zwart-wit zien

Natuurlijk kan je er van alles van vinden. Dat de gemeente bang is voor de volkswoede. Dat ze zo verdeel en heers wil spelen, omdat het op deze manier voor inwoners lastiger is om samen een vuist te maken naar de verantwoordelijken die er een potje van maken. Toch moet je het niet zo zwart-wit zien.
Ondanks dat het voor de mensen soms enorm kan opluchten om een avond te schelden op de boosdoeners, hebben ze meer aan de aanpak van de gemeente Groningen. Niet iedereen voelt zich comfortabel bij een volle elektrisch geladen zaal. Sommigen durven daardoor hun verhaal niet te doen of de vragen te stellen die ze hebben.

Beter geluisterd

Door de persoonlijke 'campingtafelgesprekken' wordt er beter naar de mensen geluisterd en krijgen ze misschien wel antwoorden waar ze wat aan hebben. Ook al betekent het soms dat niet elke vraag ook een antwoord kent dat een einde maakt aan alle onzekerheid.

En Delfzijl?

De volgende gemeente die deze lastige klus staat te wachten is waarschijnlijk Delfzijl. Ergens de komende maanden moet ook burgemeester Gerard Beukema zijn inwoners bijpraten over de versterkingsoperatie.
Wie weet heeft Beukema naar zijn collega's in Groningen gekeken. En misschien ziet ook hij in dat het goed is om op een persoonlijke manier ruimte te bieden aan alle emoties, maar dat je de mensen niet helpt als je ze laat verzuipen in woede en verdriet.