Volle zalen voor 'mishandelingsmonoloog' over agressieve kinderarts

Een scene uit de theatervoorstelling IJs
Een scene uit de theatervoorstelling IJs © Eigen foto
'Slopend, maar het geeft ook energie.' Zo omschrijft Hent Hamming zijn afgelopen paar dagen. Zaterdag bracht RTV Noord naar buiten dat de ondernemer jarenlang mishandeld werd door zijn vader, de bekende kinderarts Dick Hamming, en dat hij daar een theatervoorstelling over maakte.
Over het slaan van zijn vader, maar nog meer over het wegkijken van zijn moeder. Sindsdien piept en zoemt zijn telefoon aan één stuk door.

Uitverkocht

De première van IJs, zoals de voorstelling heet, is inmiddels uitverkocht en er zijn twee nieuwe data bijgekomen.
Behalve op 23 maart mag Hamming nu ook op 27 en 31 maart het podium betreden.

Veel media-aandacht

Na het verhaal bij RTV Noord volgde een stuk in dagblad Trouw. Ook mocht Hent zijn verhaal doen bij NPO Radio 1, en rond de première, als het goed is, op de landelijke televisie bij MAX.
Via sociale media kwamen veel reacties binnen. Van mensen die zijn vader hebben gekend: oud-collega's, kennissen, opvallend veel noemen de kinderarts wat autoritair en badinerend. Zeggen dat ze zich altijd wel afvroegen: hoe zou hij thuis zijn? Hamming: 'Daar voel ik me erg door gesterkt.'

Bedoeld voor zijn moeder

Bizar is het wel, zegt hij. Want eigenlijk, heel in het begin, was de voorstelling alleen maar bedoeld voor zijn moeder.
Zijn moeder die wegkeek, die dag in 1969, toen Dick Hamming zijn zoon ervan langs gaf, een uur lang, tot zijn schenen aan flarden lagen. Zijn moeder die haar blik afwendde toen Hent die zocht, met zijn ogen, en het raam uit staarde. Die twee jaar geleden een groot feest wilde geven om haar tachtigste verjaardag en het leven te vieren. Die tijdens datzelfde gesprek, waarin ze Hent uitnodigde, liet vallen dat ze diens oude juf was tegengekomen, dat die zich Hents blauwe plekken herinnerde.
Wat nou blauwe plekken, dacht Hent, er was niets over van mijn schenen, mijn benen, het raakte hem zo, hoe zijn moeder het na al die jaren nog bagatelliseerde, afwimpelde, dat hij dacht: als ik niet met woorden in gesprek kan, gaan we het anders doen, en er kwam een voorstelling. 'Het is bedoeld voor mijn moeder, een boodschap aan haar, de rest zit er in feite gewoon bij. Maar goed, nu dus volle zalen.'

Agenda leeggeveegd

Theater de Winsinghhof, waar de première gehouden wordt, veegde zonder aarzeling de agenda leeg om ruimte te maken voor Hent en zijn monoloog.
'Nu is het groter dan mijn eigen verhaal, kan ik het inzetten voor iets groters.' Want dat wil Hent graag: zijn eigen ervaringen gebruiken om er anderen mee te helpen. 'Ik zou bijvoorbeeld dolgraag naar scholen gaan om mijn verhaal te vertellen, als afgeleide van de voorstelling.'
Begrijp hem niet verkeerd, er is niets mis met folders, met campagnes en Sire-spotjes die mensen alert maken op huiselijk geweld, zeker niet. 'Maar iemand die het zelf heeft meegemaakt, dat schept vertrouwen. Het zou én-én moeten zijn. Als we hiermee daarvoor een beginnetje hebben gemaakt, is dat prachtig natuurlijk.'

Geen afrekening

Het theaterstuk, dat volgens Hent eigenlijk geen theater is, 'want het is écht', is geen afrekening. Hij wil zijn ouders leren begrijpen. Daarmee, zegt hij, begint alles.
'Niemand wordt als kindermishandelaar geboren. Zoiets komt voort uit een optelsom van gebeurtenissen. Je dat te realiseren neemt de pijn natuurlijk niet weg. Maar dat doet eraan voorbij gaan óók niet.'