Column: Leve de elite!

© RTV Noord
De Uil van Minerva is dus opgefladderd en neergestreken in Oost-Groningen, waar de nieuwe partij tegen de elite de meeste stemmen kreeg bij de Statenverkiezingen. De boreaalste streek van Nederland, waar vroeger vast veel mammoeten zijn gevloerd door stoere, blanke, eh, borealen.
Logisch dat een partij tegen de elite goed scoort in Delfzijl, Midden-Groningen, Westerwolde, Oldambt en Pekela: er ís daar helemaal geen elite; op een enkele dokter, dominee, notaris en burgemeester na. Dat maakt het extra makkelijk om de elite te haten. Onbekend maakt onbemind. Klimaatbelastingen? Windmolens? Zonnepanelen? Buitenlanders? Vergiftigde waterputten? Het is allemaal de schuld van de elite, ver hiervandaan. O ja, en ook van de universiteiten en de journalisten. De Grote Uil heeft ze in zijn overwinningstoespraak van woensdag aangewezen als de ondermijners van onze boreale cultuur, want het werd wel weer eens tijd voor een nieuwe dolkstootlegende.
Werk aan de winkel dus voor lijsttrekker Bart van der Werf en zijn fractiegenoten, die de partij tegen de elite in de Groningse Staten vertegenwoordigen. Hij moet pal staan voor zijn boreale achterban. Hoe, dat is nog niet helemaal duidelijk. Het behoud van de boreale cultuur zal wel iets worden in de trant van behoud van de eierbal, eventueel de invoering van een boreaaltje met joppiesaus en nog elf extra coupletten van het Grunnens Laid, als we dan toch bezig zijn. Wég met die oikofobie, die boreale zelfhaat, die nestbevuiling waar Mijnheer de Uil zo'n hekel aan heeft. (Over oikofoob gesproken: het is wel ironisch dat de uit de elite van de elite voortgekomen Grote Uil, net als de rest van zijn entourage, zelf zo afgeeft op diezelfde elite.) Hoe dan ook, we moeten weer trots worden op de mooiste architectuur die er ooit onder de sterrenhemel heeft bestaan. Het Groninger Forum, de Aquamarijnflat, De Helling in Pekela, noem maar op.
Natuurlijk gaat Van der Werf, te midden van de brokstukken van de mooiste beschaving die ooit heeft bestaan, te midden van dat ongeloof, dat immense vacuüm, dat culturele en spirituele vacuüm, ook aan de slag met de themaatjes waarmee hij te elfder ure op pad is gestuurd. De massa-immigratie, de klimaatplannen, de 'melagomane' energietransitie zoals hij dat bij RTV Noord noemde, en het aardbevingsdossier. Over een halfjaartje praat hij vast ook gezellig mee over zaken als Groningen Airport Eelde, de Zuidelijke Ring en meebetalen aan een Formule 1-race in Assen. Hij drinkt eens een keertje koffie en gaat mee bowlen en gourmetten met de andere Statenleden en nog deze collegeperiode worden hij en zijn fractiegenoten vanzelf deel van het kartel. Want wie met elite omgaat, raakt er gelukkig mee besmet.
'Wat wil het volk? Niet veel goeds, dat is zeker', schreef volksschrijver Gerard Reve. En tweeduizend jaar geleden schreeuwde de Romeinse keizer en pornoacteur Caligula, toen hij weer eens werd uitgejouwd door het volk, stampvoetend: 'Utinam populus Romanus unam cervicem haberet.' O, had het volk maar één nek! Het volk heeft a priori een elite nodig om het te leiden. In onze gelukkige dagen, te midden van de klimaathekserij en duurzaamheidsafgoderij, is dat er een die het volk zelf kiest, maar toch, een elite. Wie het woord 'elite' pejoratief gebruikt is aan het eind van zijn Latijn. En dat zou de Grote Uil (Bubo Maior) toch moeten betreuren.
Willem van Reijendam