Statenleden komen en gaan: 'Ik kijk nu wel anders naar het leven'

Statenleden Tim Zwertbroek (D66) en Laura Dijkstra (VVD) nemen met gemengde gevoelens afscheid van hun tijd in de Provinciale Staten van Groningen. Ze vertellen aan het einde van de periode hun eigen verhaal.
Het verhaal van Zwertbroek is een bijzonder verhaal. De jonge politicus was in 2015 lijsttrekker voor D66 en werd daarna fractievoorzitter. Een brand in zijn woning op 30 januari 2017 veranderde alles.
'Ik heb een tijd in coma gelegen en ben toch voor de poorten weggesleept', vertelt hij daarover. 'Dat heeft enorm veel invloed gehad: je kijkt toch anders naar het leven. Het klinkt misschien raar, maar wanneer je zoiets heftigs meemaakt, dat het je leven verrijkt.'

Aan bed gebonden

Zwertbroek geeft aan dat het leven breekbaar is. 'Het kan iedereen overkomen. Het ene moment denk je: ik kan de wereld aan. Het andere moment kun je niet lopen en ben je aan bed gebonden en kan je niet meer eten. Dat zijn tegenstrijdigheden waardoor je anders naar het leven gaat kijken. Maar tegelijkertijd ben ik volhardender dan ooit in mijn ambities. Je weet nooit wat er gaat gebeuren.'

Laura Dijkstra

Collega-Statenlid Laura Dijkstra kwam vier jaar geleden nieuw de politiek binnen. 'Ik heb hier heel veel geleerd. Heb het heel erg naar mijn zin gehad, maar nu is het tijd voor iets nieuws. Ik moet ervoor waken geen beroepspoliticus te worden.'
Dijkstra roemt Provinciale Staten als een menselijk, gezellig orgaan waar iedereen oog heeft voor elkaar.
'Ik ga de mensen missen. Het voelt als een soort familie. Met de oom die het te lange verhaal vertelt, de opa die de schuine moppen vertelt, de lieve zachte tante. Er lopen hier hele verschillende smaken rond, maar er hangt hier een gemoedelijke sfeer. Dat ga ik heel erg missen.'

Politieke toekomst

Zwertbroek onderschrijft dat. Hij gaat zich bezinnen op zijn (politieke) toekomst. 'Ik ga rondkijken binnen D66 wat ik de aankomende tijd ga doen. Dan zien we wel weer verder. Ik ben toch wel het type dat actief wil blijven. Het blijft altijd wel in je zitten. Ik hou nu maar even een soort politieke vakantie, maar ga daarna vast weer verder.'