Column: FC Groningen had moeten winnen in Heerenveen

Misschien kwam het wel omdat de twaalfhonderd meegereisde Groningen-supporters veel te laat en in kleine plukjes het uitvak binnendruppelden. De Friezen hadden de toegangspoortjes strak afgesteld. Pas na een half uur was het legioen compleet.

Intussen zat FC Groningen totaal niet in de wedstrijd. Om de zaak tactisch om te zetten - want Groningen kwam tekort op het middenveld - had Danny Buijs opnieuw zo'n dubieuze time-out genomen. De beste acteur van het Groninger gezelschap, keeper Sergio Padt, sloeg de handen voor de ogen en stortte kermend ter aarde.

Scheidsrechter Nijhuis liet het toe en tijdens de blessurebehandeling gaf Buijs z'n instructies. Doan moest verder naar voren, achter de spitsen spelen. Als tegenprestatie kreeg Heerenveen de vrije hand van de scheidsrechter om de Japanner waar nodig te schoppen.

Dat gebeurde niet vaak, want 'Liets' is uit vorm. En dus was het terecht dat de trainer van Groningen al kort na de thee z'n dalende ster uit het land van de rijzende zon wisselde. Alleen zo kon het verschil gemaakt worden. Goudhaantje Gladon kwam. En schoot voor de derde keer op rij raak. De verdiende gelijkmaker.

Met een scorende spits en een echte voetballer erbij (Bruns) speelde FC Groningen ineens zoals ze kunnen spelen. En te weinig doen. Er waren mogelijkheden om te winnen, maar ook een Heerenveen-invaller verknoeide in de laatste seconde nog een grote kans.

Handenwringend zal de directeur vanaf de zijlijn (hij stond er weer in de laatste minuten) hebben gezien dat de transferwaarde van Doan opnieuw is gedaald. Aan de andere kant is er plotseling compensatie. Het grote talent Reis wordt begeerd door het grote Barcelona. Financieel kapseist het schip dus niet.

Toch blijft een knagend gevoel. Dat Groningen ook vandaag liet zien dat ze heel goed kunnen voetballen als er gewoon naar voren gespeeld wordt. Om een goal te maken. Als er gejaagd, gestreden en gevochten wordt om elke meter. En er daarnaast snel gecombineerd wordt door Bruns en Bel Hassani, of soms ineens een lange peer wordt gegeven op de spitsen. Het zat er allemaal in. Maar het is er niet uitgekomen. Vandaag lag plek acht op de ranglijst voor het grijpen.

Zaterdagavond moet het dan maar spoken, thuis tegen Ajax. Dan gaan alle remmen los. Wat nou aankijken, inzakken, tegenhouden en counteren? Bij de strot grijpen, zoals Ajax dat zelf zo goed kan in internationale wedstrijden. Als ze die hel van het Noorden doorkomen, verdienen ze ook het kampioenschap. We gaan 't zien.