Alex liep 227 kilometer door de Sahara: 'Ineens is het niet gek meer'

Hij liep 227 kilometer in de Sahara, waar het kwik overdag steeg tot 40 graden. En dat alles binnen een week. Stadjer Alex van Ginneken spreekt van een 'levenservaring'.
Het avontuur begon voor de 40-jarige ondernemer tijdens een seminar. Daar kwam hij aan de praat met iemand die het had over de Marathon Des Sables in Marokko, een race met etappes variërend van 30 tot 76,2 kilometer.
Gekkenwerk, zo dacht Van Ginneken, die zijn hardloopschoenen wel vaker aantrok, maar niet als een manier van leven. 'Maar het blijft toch hangen', zegt hij met een lach, wetende dat hij nu zelf gekkenwerk heeft geleverd.
'Op een gegeven moment word je steeds fitter en denk je: misschien zou ik het wel kunnen. Dan ga je dromen en is het ineens niet gek meer.'

Extreem doel

En dus vertrok Van Ginneken aan het begin van deze maand voor de hardloopwedstrijd. Maar waarom? 'Het is gaaf om zo'n doel te hebben. Als je zo'n extreem doel hebt, loop je de kantjes er ook niet af bij de trainingen.'
'Op een gegeven moment word je steeds sterker en fitter. Je moet dingen doen, je moet dingen laten. Je past je gewoontjes aan, gaat gezonder eten en denkt beter om je rust. Het is heel gaaf om naar zoiets groots toe te werken. Als je daar bent...dat is zo bijzonder.'

Bergen van 300 meter

De route voer langs divers terrein. 'Duinen, duinbergen, droge rivierbeddingen, rotspartijen, bergen van 200 a 300 meter. Maar ook platte uitgerekte stukken mul zand, hard zand en alles wat daartussen zit.'
Niet alleen de afstand en de omstandigheden speelden een rol. Van Ginneken droeg telkens een rugzak met zich mee. Het gewicht: twaalf kilo schoon aan de haak. In de rugzak onder andere slaapspullen, verzorgingsproducten en eetpakketjes.
'Het fijne is dat de rugzak iedere dag iets lichter wordt, maar het lopen wordt zwaarder. Aan het einde is ie nog zeven kilo.'

76,2 kilometer op een dag

De grootste beproeving was voor de Stadjer de langste race, die over 76,2 kilometer, meer dan 30 kilometer verder dan een reguliere marathon. 'Ik had nooit verder dan een marathon gelopen, dus zag daar enorm tegenop. En al helemaal met 12 kilo bagage in de hitte en een zachte ondergrond.'
'Ik voelde mij fysiek goed, maar dacht: komt het mentaal wel goed? Bij het punt van 50,2 kilometer kwam er weer veel energie vrij. Dat is prachtig.'
'Het gaat veel op adrenaline. Het gaat vanzelf, ik had geen spierpijn en geen blaren. Ik heb wel mensen met heel veel blaren gezien. Maar met mij ging het heel goed.'
Herstel en rust zijn belangrijk, maar in hoeverre kwam dat ervan? 'Een tentje?', lacht Van Ginneken bij de gedachte. 'Dat is wat romantisch. Haha. Het is een berbertent. Er staan een paar grote zware takken in het midden en daarover is een zwart kleed gespannen.'
'De zijkanten zijn open. En op de grond ligt een oud Perzisch tapijt. daar lig je met acht man in. Je hebt een matje en een slaapzak en naast je ligt je tas.' En dat bij 4 tot 8 graden, een groot contrast met op het heetst van de dag.
'Op een gegeven moment is het donker en kom je de hoek van de berg om en is de finish in zicht, helemaal verlicht. Dan ontstaat er zo'n glimlach op je gezicht. Dan moet je nog drie of vier kilometer. Pas na een kwartier komt die dichterbij. Als je dan over de finish komt, ben je zo ontzettend gelukkig. Dat maakt je mentaal weer zo sterk. Een echte levenservaring.'