Column: Sober en doelmatig?
Omdat we niet leven bij Zeeuws Meisje alleen, betalen we her en der wel eens een paar centen te veel. Je verbrast eens wat in de kroeg, je koopt aardbeien voor vier euro per pond, je neemt een taxi omdat het regent en je komt thuis met een opgezette uil die je niet nodig hebt.
Ergens dreint dan wel dat geknepen stemmetje van dat nare, gereformeerde Zeeuwse meisje in je hoofd: 'Weet je wel wat dat gekost heeft?', maar die leggen we met een gedecideerd: 'Je leeft maar één keer hoor!' het zwijgen op. Het is tenslotte ons eigen geld, economie is keuzes maken en dan moet je dus af en toe naar een veel te duur restaurant, ook als je normaal gesproken achter een juten gordijn gezeten vanaf een krant rauwe groente tot je neemt.
Lastiger wordt het als je het geld van een ander moet uitgeven en dus ook de bonnetjes moet bewaren van onverantwoorde uitgaven. Dat is een bron van private ruzies, die vaak de gestalte krijgen van een echtelijke twist of een zakelijk conflict. Maar soms ontstaat er ineens een discussie als er te veel van ónze centen worden verbrast. Als het gaat om publiek geld dat zomaar wordt uitgegeven, bijvoorbeeld aan een feestje waar we niet om hebben gevraagd.
Zo kwam de Groningse universiteit afgelopen week onder vuur te liggen omdat een paar rellerige studenten hadden uitgevonden dat er maar liefst 70.000 euro was uitgetrokken voor het afscheidsfeest van rector magnificus Elmer Sterken. Allemaal publiek geld waar je ook vlakgommetjes, potloden, en schoolborden voor had kunnen kopen! Alsof je niet ook afscheid kunt nemen met een gezellige boerenkoolmaaltijd, achter een juten gordijn, waarbij iedereen zijn eigen drinken meeneemt!
Het kwam zowaar onze onderwijsminister ter ore, die zich haastte om opheldering te vragen: 'Dit bedrag strookt op het eerste gezicht niet met een sobere en doelmatige besteding van onderwijsmiddelen', zei ze braaf. Ze gaat ook vast niet naar dat afscheid toe, en ze kan zich daar al helemaal niet laten fotograferen met een glas chablis in de hand, want dat is verre van sober en doelmatig. Althans, op het eerste gezicht.
Ook al een weinig 'sobere en doelmatige' besteding van publiek geld is het salaris van presentator Matthijs van Nieuwkerk, die zo'n tweeduizend euro per uitzending verdient. Zijn baas vindt dat hij nog meer moet krijgen. Een Gronings PvdA-raadslid werd zo ziek van die gedachte dat hij donderdag zijn (sobere en doelmatige) tientjeslidmaatschap van die goeie ouwe sociaaldemocratische BNNVARA opzegde. Terwijl Van Nieuwkerk toch, omgerekend, voor 0,12 cent per luisteraar per uitzending het volk verheft. Dat is dus in elk geval geen cent te veel.
Het feestje van de universiteit en het salaris van de presentator met dat haar klinken allebei als te duur, maar je krijgt als belastingbetaler wel waar voor je geld. Zo wordt het feestje van Sterken een 'tof en waardig' afscheid in een lustrumweek van de RUG, waar ook de Stadjers plezier aan beleven, belooft de universiteit. En een feest is a priori niet sober en doelmatig, anders was het niet feestelijk. Wie desondanks wil blijven mokken over die 70.000 euro publiek geld, trooste zich met de gedachte dat dat makkelijk betaald kan worden met de belastingpegels van Matthijs van Nieuwkerk.
