Door de mand: Kees Vlietstra geniet van kampioenen (en geeft Arjen Robben advies)

© RTV Noord
Het was een week van liefde. Liefde voor de sport. In een periode waarin kampioenschappen werden beslist en (play-off) finales werden gespeeld, was het genieten van de vreugde bij winst en het meevoelen van de treurnis bij dramatische verlies.
Maar bovenal is de wil om te spelen blijven hangen. Om echt te spelen. De wil om te sporten. Om te doen wat je goed kunt en fantastisch vindt om te doen. Spelen en laten spelen. Zo vroeg Frenkie de Jong in de kampioenswedstrijd van Ajax tegen De Graafschap vlak voor tijd aan scheidsrechter Makkelie: 'Geef wel even blessuretijd. Ik wil zo lang mogelijk voetballen, ja?'
Of Arjen Robben die vlak voor zijn invalbeurt in zijn laatste competitiewedstrijd voor Bayern München een sprint trekt van zestig (!) meter. Om in te vallen. Vind ik mooi. Waar ik dan wel weer van baal is dat diezelfde Robben in een interview verkapt laat doorschemeren dat hij zijn carrière geen vervolg gaat geven bij FC Groningen. 
'Eigenlijk wil ik nog graag verder spelen. En nog steeds ergens om plek één, want ik geloof niet dat ik iemand ben die voldoening haalt uit meedoen om plaats vijf of zes.' Tja, dan valt de FC af. Groningen heeft dit seizoen met kunst en vliegwerk plek acht gehaald en dat is dus al helemaal niet zijn ambitie.
Arjen wil kampioen worden met zijn nieuwe club. In Nederland kom je dan uit bij de club waar hij naast FC Groningen ook al eerder voor heeft gespeeld: PSV. Die rekenen zich na het bewuste interview rijk. Zou aan de andere kant ook fantastisch zijn als Ajax de Bedumer voor heel veel geld wegkaapt voor de neuzen van de Brabo's. 
Maar beste Arjen, denk even na. PSV, Ajax, PSG of Atlanta United, het zijn allemaal clubs in het Ommeland. Ga toch lekker in je nieuwe huisje aan de Verlengde Hereweg wonen. Terug in Stad. Stulpje schiet al mooi op. Kids naar de internationale school, Bernadien wordt overblijfjuf en jij kan lekker twee keer in de week op je fietsje, sporttas op het stuur, naar Sportpark Esserberg.
Dat is nog geen driehonderd meter. Lekker fanatiek trainen met de jongens van Helpman 1 en dan speel je ook gegarandeerd om het kampioenschap. In de Tweede Klasse, K. Succes verzekerd. Een titel is een titel. 
En na afloop van de training ook jij natuurlijk een tientje in de pot en dan vol voor het officieuze kampioenschap Derde Helft. Helpman 1 is voor deze titel ook een serieuze kanshebber. Zie ik ze bij Paris Saint Germain nog niet doen. Nou ja, kijk ook maar. Je bent volwassen genoeg maar weet dat waar men struikelt, of een huis bouwt, de schat ligt begraven. 
Iets anders. Het was niet allen de week van de liefde voor het spelen. Het was ook de week van de liefde voor de bal. Liefde van en voor twee grote wereldvoetballers voor het leder. Hakim Ziyech en Angelo Cijntje. Ziyech werd kampioen en lyrisch beschreven door collega Robèrt Misset in De Volkskrant: 'Bij een aanname van Ziyech vlijt de bal verliefd aan zijn voet, zijn passing is welhaast kunstzinnig.' Mooi. 
Een andere grootheid kondigde op zijn Facebookpagina zijn afscheid aan én vertelde in een bijzinnetje over zijn liefde voor de bal: Angelo Cijntje. De oud-prof van BV Veendam en FC Groningen stopt bij zijn huidige amateurclub Veendam 1894, want 'amateurvoetballers proberen je bewust te raken. Met kamikaze-slidings en tackles er in vliegen, dat doe je alleen als je de intentie hebt om een andere speler te raken.' 
Uit eigen ervaring moet ik Cijntje hierin gelijk geven. In de voorbespreking van mijn eerste wedstrijd in het amateurvoetbal, WEO 2 - Engelbert 3, werd die strijdwijze ook zo uitgesproken. 'Van gras hooi maken', zei de leider. Ik deed echt mijn best om de knieën van de mannen uit Woldendorp te raken. Niet gelukt. Daarna maar de aandacht verlegd om de bal te raken. Ook niet gelukt. Na afloop van de gewonnen wedstrijd hebben we hem uiteindelijk in de kantine nog wel even weten te raken. 
Terug naar balkunstenaar Cijntje: 'Een bal behandel je het liefst met gevoel toch? Je valt niet dom, blind en op kniehoogte aan.' Mooi. 
Mocht Arjen Robben binnenkort zijn overstap naar Helpman bekendmaken, dan kan hij bij Cijntje op bezoek om wat tips mee te krijgen over het mooie amateurvoetbal in Groningen. Cijntje zette zijn carrière namelijk voort bij de amateurs na een imposante loopbaan bij de profs.
Vier jaar geleden stond Angelo op het bordes van het stadhuis. FC Groningen had Europees voetbal gehaald en dat werd groots gevierd op de Grote Markt. Cijntje was de cultheld van de selectie. Bijna niet gespeeld, toch mateloos populair. Cijntje greep de microfoon en brulde: 'Veendam Forever!'
Dat miste ik afgelopen week een beetje tijdens de grootse huldiging van Ajax. Een beetje humor. Het was net wat te gelikt. Te schreeuwerig. Te Amsterdrammerig. 
De mooiste huldiging aller tijden was die van, uiteraard, de FC in 2000. Na de winst tegen Emmen werd in de stromende regen het kampioenschap en promotie naar de Eredivisie gevierd. Ceremoniemeester was good old Piet van Dijken. Hij stelde de spelers één voor één liefdevol voor, waarna de bewuste speler zich liet toejuichen door de fanatieke fans. 'Hij gaat ons verlaten voor RKC, de lul. Ivar van Dinteren!'
Groningse liefde. I love it.