'Die moeten ze aan de ballen ophangen, zei hij. En hij was het zelf...'

Alberts was aan het werk bij de roeibaan, om boeien uit te leggen voor een wedstrijd. Een collega kwam naar hem toe: 'Er drijft iets heel raars in het Slochterdiep'.

'Toen zijn we gaan kijken. In eerst instantie dacht ik dat het zo'n ouderwets kussentje van een rotanstoel was. Maar toen zag ik een nek en zwarte haren. Toen hebben we 112 gebeld en na drie kwartier kwam de politie. Want ze zijn bij Slochteren begonnen langs het Slochterdiep...'

Alberts was al enkele jaren een buurman van Van Eijk, die toen al jaren vast had gezeten voor twee moorden. 'Via via' hoorde hij daarvan.

'Zelf had hij me verteld dat hij in de Van Mesdagkliniek werkte. Maar hier achter woonde een man die zei: 'Hij heeft vijftien jaar gezeten. En als je er één doodmaakt, krijg je hooguit zes, zeven jaar.' Hij had er dus twee vermoord.'

Alberts en Van Eijk zagen elkaar regelmatig. 'Hij had de brievenbus hier voor, naast mijn huis. Dan was het goedemorgen en goedemiddag. En ik ben ook wel eens met mijn kleinkinderen bij hem op bezoek geweest. Als hij jonge lammetjes had, of als zijn ezel een veulentje had.'

'Ik had een speciale naam voor hem: Catweazle (de slonzige hoofdpersoon uit een Britse tv-serie uit de jaren 70 - red.), daar leek hij sprekend op.'

Nadat het lichaam van Sasja Schenker was gevonden, kwam Van Eijk al snel in beeld als verdachte. De politie monteerde onder meer camera's bij de roeibaan, met hulp van Alberts. Zo konden ze het huis van Van Eijk in de gaten houden.

'Er werd dag en nacht geobserveerd. Dan zat er iemand te vissen, maar er zat geen snoer aan de hengel', herinnert Alberts zich. Hij wist als een van de weinigen van het onderzoek tegen Van Eijk. 'Maar ik deed gewoon normaal tegen hem, ik liet niks merken.'

'Het heeft drie maanden geduurd, voordat ze hem gearresteerd hebben. Na die tijd was het heel leeg hier. Want ik ben er drie weken lang dag en nacht mee bezig geweest. De spanning was ineens weg. Maar ik was natuurlijk blij dat hij was opgepakt, voordat er weer iets gebeurde.'

Alberts stond een keer met Van Eijk en een andere buurman te praten, toen het gesprek kwam op de vermoorde vrouw die in het Slochterdiep was gevonden. 'Wie dat gedaan heeft, moeten ze aan zijn ballen ophangen, zei hij. En hij was het zelf...'

Nu Van Eijk is overleden, denkt Alberts: 'Eindelijk gerechtigheid. Als je vijf vrouwen hebt vermoord, hoef je ook eigenlijk niet meer te leven.'