Green Day in Simplon: 'Het was grappig, meer niet'

Zanger Billie Joe Armstrong van Green Day in Simplon (inzet) en de Heineken Music Hall (grote foto)
Zanger Billie Joe Armstrong van Green Day in Simplon (inzet) en de Heineken Music Hall (grote foto) © ANP/Anette Plinck/Fotobewerking RTV Noord
Punkband Green Day staat volgend jaar in het Stadspark. Het is een weerzien met Groningen voor de Amerikanen, die in 1992 als tieners in Simplon optraden.
Paul Schwarte schreef destijds voor Simplon Magazine. Overdag werkte hij in een platenzaak. Schwarte, later zelf programmeur bij het poppodium, weet nog goed hoe de kaarten in de muzikale wereld waren geschud begin jaren negentig.

Hardcore punk

'Je had de Amerikaanse punk, dat werd ook wel hardcore punk genoemd. Dat was net wat fanatieker dan de Engelse punk die we in Nederland in kennen.'
'Er ontstond een goed werkend underground-netwerk met onder andere bladen. Ton van der Werf woonde in de wijk Lewenborg in Stad. Hij had veel contacten en was inmiddels bezig met het boeken van concertjes her en der.'
'Hij kreeg een telefoontje van een band uit Amerika met de vraag of hij niet wat kon regelen. Dat bleek Green Day te zijn. Ze zijn deze kant opgekomen en deden Groningen als eerste aan.'
Het pand van Simplon aan het Boterdiep. Foto: Google Maps
Van der Werf herinnert het zich nog goed. Begin jaren negentig studeert hij in Groningen als de Amerikaanse band via dat ene telefoontje op zijn pad komt. 'Zij waren 17, 18 jaar oud en deden een Euopese tour van elf weken', zegt hij.
'Nu, maar ook in die tijd, was dat bizar lang. Normaal gesproken is het een rondje van vier à vijf weken. Met een superkrakkemikkiige bus die in Leeuwarden al stuk ging. Er was een sleutel afgebroken geloof ik.'
Het waren drie nette jongetjes. De drummer was toen al hyper en een beetje gek
Ton van der Werf - regelde concerten voor Green Day
De bandleden bleven slapen in Lewenborg in afwachting van de boekingen die Van der Werf kon regelen. 'Er was nooit geld. Ze hebben maximaal 250 gulden aan Simplon overgehouden. Als ik bijvoorbeeld in een kraakpand een kleine show organiseerde, sliepen ze bij mij thuis. Dus Green Day ook. Het waren drie nette jongetjes. De drummer was toen al hyper en een beetje gek.'
De promotie voor het concert verliep via 'het wereldje'. Oorspronkelijk had Van der Werf Vera op het oog, maar daar was geen plek. Omdat Simplon het niet aandurfde om Green Day in de grote zaal te programmeren, werd het de bovenbar, ook wel Simploncafé genoemd.

Luiken dicht

'Een grote bar met een houten podium dat in elkaar gezet werd', schetst Schwarte de plek van het concert. 'De luiken gingen voor de ramen, zodat het geluid niet te hard naar buiten ging.'
'Het unieke van dit concert was dat er een kassa stond bij de deur. De meeste concerten van de bovenbar waren gratis. Toegang kostte volgens mij 2,50 gulden bij Green Day. Zij waren daar erg blij mee. De slogan was 'if you don't play no pay'. Iedere dag dat je op pad was en niet speelde, kostte je geld. Die dag hebben ze er waarschijnlijk toch nog wel iets aan overgehouden.'
In Simplon Magazine schreeft een collega van Schwarte een korte recensie over het concert van Green Day.
'Wát een opener van het nieuwe jaar in 't café! Drie jongens uit San Francisco die zweren bij oermelodieuze punkpop en een flinke dosis enthousiasme; het altijd werkende recept voor een oergezellige avond.
Met her en der geleend instrumentaria werd er lekker op los gebeukt, en de volle bak kon er niet genoeg van krijgen. Let ook op de lp 39 smooth.

'Zo goed als uitverkocht'

Volgens Van der Werf was het zo goed als uitverkocht die eerste woensdagavond van 1992. Schwarte en zijn vrienden waren onder de indruk van de Amerikaanse punkband.
'Niet om op te scheppen, maar mijn vrienden en ik zeiden bij het uitkomen van de singles al: dit is popmuziek met een rauw randje. Dat zeiden we toen ze speelden ook: dit zou zo de hitlijst in kunnen. En dat is ook uitgekomen.'
Op het podium zag je frisse knapen zmet een leuke show en interactie met het publiek
Paul Schwarte - schreef voor Simplon Magazine
'Muzikaal gezien waren ze niet uniek. Zij waren een exponent van honderden vergelijkbare bands op dat moment met de zelfde sound. Dat werd punkpop genoemd, niet dat hele agressieve. Dat werd toen meer entertainment en fun. '

Frisse knapen

'Op het podium zag je frisse knapen met een leuke show en interactie met het publiek. Dat is belangrijk om door te breken. Niemand was in die tijd verbaasd dat zij doorbraken.'
Nou ja, niemand? Van der Werf heeft een andere lezing over het concert. 'Ze waren heel krakkemikkerig. In Simplon was het grappig, meer niet. In 1994 kwam hun album Dookie uit. Ik was toen met een band NRA mee naar België en daar kwamen we Green Day tegen. Daar zeiden ze: ja, het gaat goed, we hebben net 1 miljoen platen in Amerika verkocht.'
Basket Case, de wereldwijde doorbraak voor Green Day, is op Youtube bijna 200 miljoen keer bekeken.
'Daar vielen we steil van achterover. Je kent ze als een krakkemikkerige bandje dat net een gitaar vast kan houden en drie jaar later hebben ze een miljoen platen verkocht. Toen ze gingen spelen, snapte ik het wel. Het was een geöliede machine. Ze toerden acht tot negen maanden per jaar door Europa, dan word je wel een goede band.'

Van Simplon naar Stadspark

Volgend jaar staat Green Day weer in Groningen. Niet voor tientallen muziekliefhebbers, maar voor duizenden fans. Schwarte overweegt er een soort reünie van te maken uit de Simplon-tijd.
Van der Werf is niet van de partij. 'Ik heb ze al heel vaak gezien. Tien jaar na Simplon herkenden ze me nog, maar nu, dertig jaar later, is het contact verwaterd. Bovendien: ze hebben allemaal in rehab gezeten, dus zoveel geheugen is er ook niet meer.'