Column: Sport! (maar regel het vooral zelf)

© RTV Noord
Sporten is gezond, sporten is fijn, maar voor geld en facilitatie moet je niet bij ons zijn. Het is een slogan die prima past bij de plek die sport speelt in diverse gemeenten in onze provincie.
Want in tijden van bezuinigingen, krijgt de sport keer op keer een directe linker tussen de ogen. Clubs gaan één voor één tegen de grond. Sommige krabbelen overeind, maar andere clubs lukt dit niet meer voor er tot tien is geteld: knock-out. Om maar even in sporttermen te blijven.
Ach, anderzijds maakt het de situatie wel overzichtelijk. Een soort survival of the fittest. Kun je je eigen broek niet ophouden, dan houdt het op. Pech gehad. Weg leefbaarheid, weg derde helft, weg sociale cohesie, weg gezond opgroeien, weg gezond ouder worden.
Maar je krijgt er wel heel veel voor terug. Ruimte voor nieuwbouw op de plek waar vroeger de voetbalclub wekelijks speelde of waar de sporthal stond, extra omzet voor de dorpskroeg waar de ongezonde leefstijl hoogtij viert en geld te over om multidisciplinair onderzoek naar de haalbaarheid van nieuwe ontwikkelingen op de middellange termijn te doen.
Nee, Martin, dat is flauw, want het op sport bezuinigde geld wordt ongetwijfeld ergens anders nuttig besteed. Maar moet je wel willen spelen met de gezondheid van je inwoners? Is sport niet gewoon de maizena 2.0 in onze samenleving? De vraag stellen is hem beantwoorden. Sport steunen is geen keuze, maar een zorgplicht van de gemeente.
En dan niet alleen vanwege het fysieke aspect, maar vooral het mentale. Neem de toekomst, onze kinderen en kleinkinderen. Zij hebben als onderdeel van de game-generatie veelal een zetje nodig om in beweging te komen. Een zetje door middel van een prikkel om de eigen grenzen te verleggen, door dromen na te jagen en idolen te hebben. Maar ook door simpelweg vriendjes te maken door samen te sporten.
Samen... dat zou ook bij de sportkortende gemeentes het credo moeten zijn. Binnen sportclubs heerst enkel het gevoel van eenrichtingsverkeer. Tegen de stroom inzwemmen is zinloos. Het is in een hoekje wachten tot de volgende klap komt.
Klap na klap na klap.
Het voelt alsof er een gunst wordt verleend als je gemeentelijke steun krijgt bij het faciliteren van sport. Een wonderlijke gedachtenkronkel die leeft in het brein van gemeenten.
Misschien heeft de jeugd al die tijd gelijk gehad. Gewoon lekker op de bank hangen met cola en chips achter de computer met FIFA20. De makkelijke weg, lekker simpel. Want daar is het wél reëel om je dromen na te jagen. En dat ook nog eens samen met je vriendjes. Win-win.