Drijvende jeugdherberg Delfzijl komt triest aan zijn eind in Duitsland

Eind augustus zonk in de Duitse havenstad de 'Seute Deern', een 75 meter lange houten driemaster. In de jaren vijftig en zestig deed het schip in de haven van Delfzijl dienst als drijvende jeugdherberg.

De schade aan het museumschip wordt geschat op 32 miljoen euro. Dat is niet meer op te brengen en daarom wordt het gesloopt.

Niet zo vreemd, want Delfzijl nam in 1964 al afscheid van de Pieter A. Koerts, zoals het schip toen heette, omdat het onderhoud niet te betalen was.

Het bijzondere schip, een houten driemast bark van 75 meter lengte, werd aan het eind van de Eerste Wereldoorlog in Amerika gebouwd van zacht dennenhout. Er was door de oorlog veel vraag naar scheepsruimte en het was eigenlijk een goedkoop wegwerpschip, maar door toeval bleef het schip veel langer in gebruik. Alleen verkochten alle eigenaren het om dezelfde reden: het zachte hout van de romp werd opgegeten door boorwormen en mosselen, waardoor het steeds opnieuw lek raakte.

In de jaren vijftig werd het omgebouwd tot hotelschip en aangekocht door twee zonen van Pieter A. Koerts, een geboren Delfzijlster die geëmigreerd was naar Amerika en daar fortuin had gemaakt.

De zoons doopten het schip naar hun vader en deden het cadeau aan zijn geboortestad, waar het tussen 1954 en 1964 dienst deed als drijvende jeugdherberg. Tien jaar was het elke dag 'Delfsail' in de haven en toen het schip werd verkocht, was het onbegrip bij de Delfzijlsters dan ook groot.

De laatste tientallen jaren sleet het schip onder de naam 'Seute Deern' (zoet meisje) zijn bestaan als museumschip in Bremerhaven. Zes pompen haalden op den duur 150.000 liter water per dag uit de romp om het drijvende te houden.

Door een storing vielen eind augustus alle pompen uit en zonk het schip naar de bodem van de haven. Met veel pijn en moeite is het schip de afgelopen maand weer boven water gebracht.

Deze week is de beslissing gevallen om de Seute Deern ter plekke te slopen. Er is niemand gevonden die de kosten voor de zoveelste restauratie dragen wil. En zo is er ook een einde gekomen aan dit bijzondere stukje maritieme geschiedenis van Delfzijl.