'Reizen verbroedert, ongeacht achtergrond of leeftijd'

Op de achtergrond klinkt gezellig geroezemoes vermengd met de wind. Joost Deutekom belt vanuit de haven van Mindelo, een kustplaats in Kaapverdië. Via WhatsApp, de beste manier om van ver tegen een normaal tarief te bellen.

De zeiltocht met zijn vrouw Froukje en dochters Wende en Isa begon deze zomer. Vanuit Nederland zeilde het gezin langs de Belgische en Franse kust, waarna de oversteek naar Engeland werd gemaakt.

'Daar hebben we paar weken gelegen, omdat we moesten wachten op goed weer om de Golf van Biskaje over te steken richting Noord-Spanje. Daar kwamen we langs zogenaamde rías, wat ze in Noorwegen fjorden noemen. We hebben aangemeerd op idyllische plekjes met witte stranden en mooi weer.'

'De eerste paar weken heb je het gevoel van een vakantie', geeft Joost toe. 'Alle boten die we tegenkwamen waren van mensen die op vakantie waren. Eenmaal in Spanje was dat gevoel er wel af en voel je je meer reiziger.'

'We hebben onze dagelijkse routines. Je moet bijvoorbeeld boodschappen doen. En dat kost allemaal vier keer zoveel tijd, want je moet aanmeren, naar een winkel en alles weer meeslepen naar de boot. Je bent zo druk.'

'Als je naar zo'n supermarkt gaat, beleef je alweer vier avonturen onderweg. Alles is nieuw. Op de weg tussen je huis en de Albert Heijn valt je niks meer op. Hier wel.'

Met nog anderhalf jaar reizen voor de boeg, concludeert Joost nu al dat het een goed besluit is geweest om op wereldreis te gaan. Al is het soms wel even lastig. 'Je hebt wel een beetje een beeld, maar het is moeilijk om een volledige verwachting te maken. We genieten van de reis tot nu toe. Je komt op mooie plekken. Maar soms is het echt wel intensief. Je zit met z'n vieren constant op een boot van dertien meter. Je komt elkaar zeker tegen.'

'En natuurlijk missen we familie en vrienden thuis. Dat is het moeilijkste van het weg zijn. Maar we maken ook mooie contacten onderweg. Hier in Mindelo liggen zo'n dertig of veertig schepen voor anker die allemaal een reis maken zoals wij doen. Dat verbroedert gelijk, ongeacht achtergrond of leeftijd. Je helpt elkaar. We hebben mooie vriendschappen gesloten.'

Belangrijkste tijdens de reis is hoe het gaat met de twee jongste telgen Wende en Isa. 'Die meiden ontwikkelen zich enorm goed en maken overal vriendjes', zegt hun trotse vader. 'Dezelfde taal of een andere taal; het maakt ze niks uit. Ze worden socialer.'

Wende lag nog wel zeeziek op bed tijdens de reis van het Marokkaanse Agadir naar Kaapverdië. De afstand zo'n achthonderd mijl, de golven hoger dan tot dan toe gewend. Tot grote fascinatie van Isa, die zelfs op het dek wilde zien wat er gebeurde.

'Die vond het alleen maar mooi. Toen het rustig was, zei ze; ik gooi weer een muntje in de machine voor de golven. Ze kennen nog geen angst. En als je eenmaal aankomt na zo'n reis, ben je het weer vergeten. Dat noemen ze zeildementie.'

De reis van het gezin is te volgen via hun website waar regelmatig updates worden gegeven.