Veendamse journaliste spoort Britse dakloze op en deelt cadeautassen uit

Aanleiding van dat bezoek is een ontmoeting met de dakloze James, tijdens een eerder bezoek aan de Britse havenstad. De kennismaking maakte zodanig veel los bij De Noord, dat ze besloot om een actie op touw te zetten om hem en andere daklozen te helpen.

Met twee fotomiddagen in Theater vanBeresteyn haalt de journaliste 1090 euro op. Van dat geld koopt ze, eenmaal aangekomen in Newcastle, allerlei producten. Maar haar belangrijkste missie is om de dakloze James te vinden, de man met wie het allemaal begon.

'Ik ben op zondag 15 december naar Newcastle vertrokken. Een dag later kwam ik daar aan. Ik bracht mijn spullen naar het hotel en ben James toen gelijk gaan zoeken.'

'Ik had sponsorbrieven meegenomen. Die had ik hier en daar bij winkels neergelegd', vervolgt De Noord. 'Ik had alles goed voorbereid. 's Avonds rond een uur of acht dacht ik: dit gaat hem niet worden. Toen ik terugliep over een plein bij het metrostation, zag ik hem ineens. Toen ik niet zocht, vond ik hem.'

'Ik zag hem, liep naar hem toe en zei: Hey, James! Ik zag de herkenning in zijn ogen. Ik legde hem alles uit. Dat ik hem na onze eerste ontmoeting wilde helpen. Ik gaf hem een kerstkaart waar dat allemaal in stond uitgelegd. Ook gaf ik hem de Nederlandse straatkrant, met het interview dat ik met hem had afgenomen tijdens onze eerste ontmoeting.'

James is ontdaan door het gebaar. 'Hij schoot even vol', vertelt ze. Daarna spreken ze de volgende dag af om inkopen te doen. De actie bestaat namelijk uit het uitdelen van cadeautassen, maar de producten daarvoor moeten nog worden ingeslagen.

In een café bespreken ze de plannen. De Noord en James maken een lijstje met wat er allemaal in de pakketten voor de daklozen moet komen. 'Schoonmaakdoekjes, handschoenen, sokken en flesjes water. En een doosje kerstkoekjes.'

Verspreid over twee dagen doen ze inkopen. 'Dagelijks waren we twee à drie uur bezig. James kon mij niet altijd helpen, want hij wilde graag bedelen. Anders liep hij inkomsten mis.'

De cadeautassen slaat ze in de tussentijd op in haar hotelkamer. 'De schoonmaakster dacht dat ik flinke kerstinkopen had gedaan, dus ik moest ik het haar ook allemaal even uitleggen.'

De dagen erna gaat ze samen met James op pad. Ze hebben zo'n vijftig tassen weg te geven.

Op één dag gaat het bijna mis. Terwijl ze over straat loopt, ziet ze een dakloze jongen die ze al eerder tegen het lijf liep. 'Die vertelde mij dat hij nog wel wat jongens kende die ook graag zo'n cadeautas wilden.'

Maar James had haar van tevoren gewaarschuwd niet alleen op pad te gaan en met de daklozen te praten. 'Ik zag gelijk dat hij in de war was. Hij probeerde mij een steeg in te lokken. Alle alarmbellen gingen bij mij af, toen ben ik heel hard weggelopen.'

Achteraf hoort ze van James dat er in Newcastle een bende actief is, die toeristen in steegjes lokt om ze vervolgens te beroven. 'De bende gebruikte die verwarde jongen blijkbaar als lokker.'

Op de laatste dag van haar trip zit De Noord op straat naast een dakloze vrouw. 'Ik zat gewoon een tijdje met haar te praten, toen ik plots ook geld aangeboden kreeg. Ik zag er op het laatst zo moe en verwilderd uit, dat mensen dachten dat ik ook dakloos was. Ik kon er wel om lachen.'

Op één na raakt ze alle pakketten kwijt. Voldaan kijkt ze terug op de actie. 'Ik heb ongelofelijk mooie reacties gekregen. Sommige daklozen vertelden mij dat ze door mijn kaarten weer moed hebben gekregen om door te leven.'

Voorlopig doet De Noord het even rustig aan. 'Mijn telefoon gaf aan dat ik in één week zeventig kilometer had gelopen. Ik was echt bekaf, dus toen ik terug was heb ik even alle feestdagen langs me heen laten gaan.'

De Veendamse houdt een vinger aan de pols bij de daklozen: deze zomer wil ze wederom naar Newcastle upon Tyne om te kijken hoe het met ze gaat. 'Het is ook een beetje mijn thuis geworden', besluit ze.