Column: Cirkelgang

Dat laatste dringt langzamerhand ook door tot het Groningse stadsbestuur. Waar de stad fietsers decennialang omhelsde en vertroetelde, tot en met sensorstoplichten, voorrangskruisingen en fietssnelwegen aan toe, begint het 'Hosanna' nu plaats te maken voor 'Kruisigt hen!' Fietsers zijn namelijk de steenmarters onder de weggebruikers. Ze zien er leuk uit, maar het zijn volmaakt egoïstische, asociale parasieten, met kak aan verkeersregels.

Als ze rijden gaat het nog wel, dan maken ze hooguit buschauffeurs, automobilisten en voetgangers aan het schrikken, maar omdat ze allemaal de fiets op een meter van de plaats van bestemming neerzetten, slibt de binnenstad dicht. Voetgangers en rolstoelers kunnen er nog maar met moeite langs en het is in sommige straten verleidelijk om Domino D-Day uit te proberen op honderden parallel dwars op de stoep geparkeerde fietsen.

Wethouder Roeland van der Schaaf wordt er een beetje verdrietig van. De binnenstad, een paar jaar geleden nog gekoesterd als 'huiskamer' (weet u nog wel?) van de Groningers, is verworden tot een jungle. Niet alleen fietsen, ook reclameborden en terrasjes staan in de weg. Het hele centrum is één grote blokkade voor winkelend, flanerend en zich haastend publiek en dat komt de dynamiek van de stad niet ten goede, Ook mensenmassa's zijn namelijk een stuk aantrekkelijker als ze bewegen dan wanneer ze stilstaan.

Zonder nou meteen de hele binnenstad te willen schoonvegen, maakt de wethouder duidelijk dat hij met zachte drang fietsers en winkeliers weer een beetje vrijheid wil ontnemen, en daarmee zwaait de slinger van het liberale beleid van de afgelopen jaren weer terug.

Toevallig kregen we deze week een vergelijkbare slingerbeweging in het arbeidsmarktbeleid. Landelijk riep de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid om een basisbaan voor mensen met een uitkering (herinnert u zich de banenpool en de melkertbaan nog?) en hier opperde de SP dat koffiemachines ook vervangen zouden kunnen worden door mensen. Binnen het ambtenarenapparaat dus ook een koffieapparaat. Een leuk baantje voor Dirk, uit Keek op de Week.

Als je deze ingrediënten optelt, kom je uit op een stad waar over een jaar honderden fietsstewards, (want niet iedere werkloze hoeft koffie te zetten) niets anders doen dan fietsen in rekken zetten, belerende emissievrije stickertjes op zadels plakken en achteloos neergekwakte fietsen laten afvoeren. Tot de politieke wind weer anders gaat waaien en de fietsstewards ineens weer in de weg lopen.

Stilstand mag achteruitgang zijn, maar hoe noemen we dan die eindeloze cirkelgang?