Geestelijk verzorger: 'Mensen voelen zich een tweederangs burger'

Melissa Dales is een van de twee geestelijke verzorgers in dit gebied. Zij hoort dagelijks de verhalen van de inwoners. 'Als geboren en getogen Groninger gaat dit mij aan het hart. Aan de andere kant vind ik het wel mooi dat ik er juist op die momenten ben en blijf. Het is soms wel pittig, maar ik heb een fijne collega waar ik mijn verhaal bij kwijt kan en zij bij mij.'

Dales, werkzaam voor Geestelijke Verzorging Aardbevingsgebied Groningen (GVA), hoopt met haar collega op een structurele bijdrage voor hun werk. Hun wens: 5,5 miljoen euro uitgesmeerd over de komende tien jaar.

'De 250.000 euro is niet genoeg om het werk zoals we het zijn begonnen te kunnen continueren en uitbouwen. De vragen worden ingewikkelder en het wordt steeds meer. We zouden graag meer geestelijke verzorgers willen en dit werk langer blijven doen, zodat we kunnen waarmaken wat we zeggen: we zijn er als je ons nodig hebt.'

'Mensen zijn het vertrouwen in instanties kwijt en dat tast ook het vertrouwen in jezelf aan', vertelt ze over de problemen die er spelen in het aardbevingsgebied. 'Je hebt een huis waarin je leven zich afspeelt, maar je hebt er geen grip meer op. Anderen komen in jouw huis vertellen wat er gaat gebeuren en hoe lang het gaat duren.'

'In de tussentijd wil je regie voeren over je eigen leven, terwijl je het gevoel hebt dat je wordt bedot, er niet goed voor je wordt gezorgd en je zelfs een tweederangs burger voelt. Dat kan een hoop onmacht opleveren.'

Dales verwacht niet dat de geestelijke problemen na het dichtdraaien van de gaskraan en het afronden van de schadeafhandeling voorbij zijn. Zij vergelijkt het met de situatie in Limburg, waar jarenlang problemen waren door het winnen van steenkolen.

'Ze lopen in Limburg na het sluiten van de mijnen nu nog aan tegen problemen bij de tweede en derde generatie. Ik ben bang dat we ook hier nog wel lang werk aan hebben.'