'Mijn Syrische buurvrouw dacht twintig jaar lang dat de herfst in Nederland blijkbaar zo rook'

En dat leverde de nodige reacties op, want de geur - zowel geliefd als verafschuwd - brengt bij veel Groningers herinneringen naar boven.

Christina Illes-Meinema, die in de stadswijk Kostverloren opgroeide, is één van hen. 'De geur van de suikerfabriek aan de overkant van het Hoendiep is onlosmakelijk verbonden met mijn jeugd', laat ze op Facebook weten.

Petra Steenbergen kan zich de geur ook nog als de dag van gisteren herinneren. 'Oké de geur is niet altijd je van het. Maar het was en is voor mij teken dat het najaar eraan komt', zegt ze. Erik Heidema mag gerekend worden tot iemand die de pulpgeur gaat missen: 'Lekker man, die zoete weeïge lucht, bijna net zo lekker als de shaglucht van Niemeyer'. 

'Het is de geur van Grunn!', vindt Arend Lommert. En dat die geur haar sporen heeft nagelaten in onze provincie, maakt hij treffend duidelijk. 'Ik had vroeger een Syrische buurvrouw die twintig jaar lang dacht dat de herfst in Nederland blijkbaar gewoon zo rook', voegt hij eraan toe.

Marjon Langes en Sho Visser zijn vrij eensgezind. 'Nee, die vieze meur ga ik niet missen', reageert laatstgenoemde. Maar wat voor meningen er ook zijn: uit nagenoeg alle reacties is op te maken dat veel mensen de geur van de suikerfabriek nog altijd onlosmakelijk verbinden met Groningen.

Casper Albers spreekt zich op Twitter uit over het verdwijnen van de geur. Hij vindt dat er een kans had moeten zijn om 'afscheid te nemen'. Ondanks het gemis ziet hij er brood in voor de ondernemersgeest.

Stadsdichter Renée Luth moest een traantje laten toen haar ter ore kwam dat de kenmerkende geur straks definitief verleden tijd is. En zoals het een dichter betaamt, liet ze de woorden het werk doen. Ze maakte er onderstaand gedicht van: