Huisartsen vegen wachtkamer schoon: 'We bereiden ons voor op de grote stroom'

Een rondgang langs huisartsenpraktijken in onze provincie laat zien dat ze zich houden aan de strenge richtlijnen van de Nederlandse Huisartsen Vereniging. Die luidt: 'Laat patiënten niet komen, tenzij het echt niet anders kan.' Aan die regel geeft elke praktijk op zijn eigen manier invulling.

Zo is het voorbeeld van hierboven inmiddels de dagelijkse gang van zaken bij Huisartsenpraktijk Boterdiep in Stad. De wachtkamer is verboden gebied verklaard, aldus huisarts Eva van Riel.  

'Mensen mogen niet in de wachtkamer zitten en moeten daarom buiten wachten. Dat doen we om mensen tegen elkaar te beschermen en natuurlijk om onszelf te beschermen.'

Binnen de groepspraktijk is afgesproken dat dagelijks nog slechts één huisarts patiënten ziet. Vandaag is Van Riel dat. Om dat werkbaar te houden, worden er zo min mogelijk afspraken gepland. Alles wat kan wachten, wordt uitgesteld. Ondertussen wacht ze in haar beschermende kleding tot de volgende patiënt zich meldt. 'Dat zit behoorlijk ongemakkelijk', geeft ze toe.

Het schoonvegen van de afsprakenlijst is niet alleen nodig om de huidige situatie aan te kunnen, vertelt Van Riel. 'We proberen ons nu al voor te bereiden voor als we straks heel veel coronapatiënten krijgen.' Op de vraag of dat een reëel scenario is, klinkt het volmondig: 'Ja.'

Ze wijst naar steden die al verder gaan dan het Groningse beleid. 'In Apeldoorn is per wijk nog maar één praktijk aangewezen die zich bezighoudt met luchtwegklachten, een indicatie voor besmetting met het coronavirus.' De LHV adviseert huisartsen voorlopig om dergelijke patiënten aan nog het eind van de middag te zien.

Ook andere Groningse praktijken proberen hun wachtkamers zo leeg mogelijk te houden. Bij de praktijken van huisarts Gerben Lochorn in Stad, Hoogezand en Siddeburen betekent dat een streng deurbeleid. Hij sluit zich aan bij de woorden van Van Riel dat de 'grote stroom' er nog aan moet komen. 'We bereiden ons voor op wat komen gaat.'

'We werken met een tijdslot. Elke twintig minuten tot een half uur laten we patiënten binnen. Afhankelijk van de praktijk mogen er drie tot vijf patiënten in de wachtkamer zitten. En dan ook nog eens drie tot vier meter van elkaar af, om het risico te verkleinen dat ze elkaar besmetten. Na het consult leiden we ze direct weer naar buiten.'

Volgens de benaderde huisartsen hebben alle patiënten veel begrip voor de genomen maatregelen. De praktijk van Lochorn in Siddeburen vormt een uitzondering op die regel.  

'Daar lopen mensen alleen maar te schelden en boos te zijn', vertelt de huisarts. 'Ze vinden het maar belachelijk wat we doen. De redenatie is: we wonen in een dorp, dat gebeurt hier niet. Nou, dat zeiden ze in de dorpjes in Noord-Italië ook...'

Huisarts Harry Bulk in Ter Apel lost het wachtkamerprobleem op een andere manier op. 'Wij zijn terug gegaan van zes naar vier patiënten per uur. Zo is de kans dat we uitlopen een stuk kleiner en zitten mensen minder dicht op elkaar in de wachtkamer.' Bulk vraagt patiënten ook om, indien mogelijk, alléén naar de praktijk te komen.

Bij huisartsenpraktijk De Venen in Stadskanaal gaat zoveel mogelijk telefonisch. 'Als het echt nodig is, dan kan een patiënt naar het spreekuur komen. We doen er alles aan om de patiëntenstroom tot een minimum te beperken.'

Dat elke praktijk er een net iets andere werkwijze op nahoudt vindt Bulk logisch.

'De richtlijn is dat we zorg die nog kan en nodig is, nog leveren. Maar het hangt ook van persoonlijke situatie af. Wij zitten met drie huisartsen in ons gebouw, maar als er één of twee ziek zijn, of het personeel wordt ziek, dan moeten we de situatie opnieuw bekijken.'

In dat geval zou de praktijk terug kunnen schakelen naar het leveren van alleen spoedeisende hulp. Dat gebeurt nu al in de praktijk in Woldendorp.

'Dit doen we om de besmettingen zoveel mogelijk te vertragen', laat een medewerkster van de praktijk weten. 'Als je onder de mensen komt, gaan besmettingen nou eenmaal sneller.'