UMCG-verpleegkundige: 'Het gaat heel hard, het beangstigt me wel'

'We hebben dit nog nooit eerder meegemaakt. Aan de ene kant zijn we vol verwachting, aan de andere kant angstig en onrustig.'

Marije heeft drie kinderen, twee jongens van 8 en 5 en een meisje van 2. De coronacrisis heeft grote invloed op haar gezinsleven. 'Mijn man werkt op een accountantskantoor en mag daar niet meer komen, omdat ik in de zorg werk. Hij heeft het op zijn beurt ook heel druk als accountant met bedrijven die in de problemen komen door corona. Het is zeer, zeer lastig. Gelukkig is er wel alle begrip vanuit zijn werk.'

Volgens Marije is de collegialiteit in het ziekenhuis heel groot. 'We peppen elkaar op. We moeten het samen doen.'

Carla Veldhuis is IC-hoofdverpleegkundige in het UMCG. Haar man is ook IC-verpleegkundige. Ze hebben afgesproken om het er thuis niet te veel over te hebben. 'Thuis kunnen we even stoom afblazen en daar laten we het dan bij. We hebben een dochter van 18, daar moeten we ook rekening mee houden. En onder werktijd kunnen we ons hart luchten bij collega's.'

Volgens Marije Larmené worden medewerkers van het UMCG er continu mee geconfronteerd. 'Buren, familie, vrienden, ze vragen allemaal hoe het in het UMCG is. Af en toe leg ik de telefoon even aan de kant, anders word je er gek van.'

De IC-verpleegkundigen werken nu volgens een speciaal schema. Daarin zijn bewust vrije momenten gecreëerd. Veldhuis: 'Van collega's in Brabant hebben we geleerd dat diensten van twaalf uur te vermoeiend zijn. Het is nodig om bij te tanken. Je moet niet alleen bijkomen van het werk, maar ook van wat je meemaakt.'

Het schema werkt als volgt: de medewerkers draaien drie dagdiensten, zijn vervolgens één dag vrij, daarna draaien ze drie late diensten. Daarna zijn ze weer een dag vrij, dan draaien ze twee nachtdiensten en vervolgens zijn ze drie dagen vrij. Alle IC-teams werken volgens dit schema.

Het ziektebeeld van een coronabesmetting verloopt 'ongekend heftig', zegt Carla Veldhuis. 'Het gaat om jonge mensen die gisteren nog gezond waren en vandaag ineens heel ziek. Ze liggen op hun buik aan de beademing, je kent de beelden wel. Iedereen die straks op de IC ligt, is heel ziek. Daar zitten geen gradaties meer in. Als je collega's in Brabant hoort, dan is het overweldigend.

Bang voor haar eigen gezondheid is ze niet. 'Niet meer dan wanneer ik in de supermarkt ben. Maar ik ben wel bezorgd. Het gaat heel hard, dat beangstigt mij wel.'