Leven en werken in de Moesstraat in tijden van corona (deel 2)

Hoe gaan Stadjers om met het coronavirus? We nemen de proef op de som en kijken in een straat met een zeer gevarieerde groep bewoners: de Moesstraat.
Eerder spraken we met Patricia, Henk-Jan, Corien en Vlad. In deel twee spreken we met Parisa, Diet en Louise. Ook zij wonen of werken in de straat.
Op Moesstraat 34, op de hoek met de Tuinbouwstraat, zit de oudste apotheek van Stad. Ook voor apotheek Diephuis gaat de eerstelijns gezondheidszorg onder alle omstandigheden door. Maar wel met extra voorzorgsmaatregelen.
De publieksruimte is sinds de crisis niet meer toegankelijk voor patiënten. Daarom staan voor de buitendeur de laatste week af en toe rijen tot aan de overkant van de straat. Dat beeld vertekent iets omdat de mensen de anderhalf-meter regel strikt in acht nemen, maar komt zeker ook door de extra toeloop.
'Druk is het altijd', zegt beherend apotheker Parisa Bahramithash. 'Maar nu is het nog een stuk drukker omdat er meer zieken zijn. Ook is men bezig met voorzorgsmaatregelen voor het geval dat medicijnen moeilijker verkrijgbaar zijn, bijvoorbeeld met het inslaan van medicatie voor chronische ziekten.'

'Er komt een hoop op ons af'

'En je hebt veel mensen die medicijnen opslaan voor zelfmedicatie. Dan moet je denken aan paracetamol en thermometers. Ook kiezen veel mensen ervoor om binnen te blijven, dus bezorgen we nu meer dan normaal.'
Parisa 'Er komt een hoop ons af. We worden steeds geconfronteerd met adviezen van het RIVM, de GGD en beroepsorganisaties. Telkens is er weinig tijd om te anticiperen op de nieuwe maatregelen.' 

Dienstluikje

Dat er in het historische pand sinds jaar en dag een apotheek gevestigd is, blijkt nu een voordeel te hebben: de aanwezigheid van het ouderwetse dienstluikje. Oorspronkelijk bedoeld voor de (algemene) veiligheid van de apotheker, legt Parisa uit, toen die nog de eigen avond- en nachtdiensten draaide en zo veilig achter glas, slot en grendel de medicijnen kon aanreiken.
'Dat luikje was al twintig jaar niet gebruikt', zegt Parisa, 'maar scheelt ons nu een hoop extra maatregelen.' Maatregelen die ondanks het luikje wel genomen worden: de aangeboden recepten worden in een plastic zak aangenomen en contact geld komt de apotheek niet meer in. Ook voor onze bezorgers hebben we maatregelen moeten nemen om zo weinig mogelijk in direct contact met patiënten te komen.'
We gaan vol goede moed iedere ochtend weer aan de slag
Parisa Bahramithash - apotheker
 
Parisa draait overuren en wordt daarbij geholpen door haar collega-apotheker Axel, hun zes assistenten, twee bezorgers en een aantal studenten farmacie. 'We hebben nu een ziektegeval. Dat dat er binnenkort meer worden, is een scenario waar we serieus rekening mee moeten houden.'

Oppas

Dan is er nog de extra druk op de thuissituatie. Alleen als beide ouders in vitale beroepen werkzaam zijn, mag je je kind naar de opvang sturen. 'Mijn man werkt in de bouw, dus die moet gewoon aan het werk.' 
Veel van haar werknemers zitten in hetzelfde schuitje. 'Als je dan ook nog geen beroep meer kunt doen op opa en oma, moet je regelmatig een extra oppas regelen. Dat is echt een uitdaging. Maar we gaan vol goede moed elke ochtend weer aan de slag.'
Diet Daleman met haar man Anton en zoon Job(Eigen archieffoto)
Ik vond het eerlijk gezegd wel wat naïef.' Dat zegt Diet Daleman over het besluit van het kabinet om vorige week maandag pas de scholen te sluiten. Samen met haar man Anton koos ze ervoor hun zoon Job van negen jaar vanaf de donderdag ervoor al thuis te houden.
Thuis betekent in het geval van de Dalemans ook écht thuis. Het enige moment dat Job de deur nog uitkomt, is het rondje met de hond, en ook dan is vader of moeder erbij. Ze namen dit besluit omdat Anton als gevolg van chemokuren in het verleden problemen heeft met zijn longen en zodoende bij de kwetsbare groep behoort. Ook Diet zelf behoort tot die groep, zij heeft een pacemaker.

Tien meiden in dienst

En van het besluit om Job binnen te houden voordat het beleid werd, heeft Diet geen moment spijt. 'Mijn man en ik kunnen wel braaf thuis gaan zitten, maar wat heeft dat voor zin als onze zoon gaat spelen met kindjes die besmet zijn? Soms moet je je eigen gevoel volgen. De praktijk is weerbarstig.'
Niet alleen privé zijn het spannende tijden voor Diet en haar gezin, dat geldt ook voor hun beider werk. Diets bedrijf 'Overnachten in Stijl' ligt momenteel helemaal stil. De boekingen van haar zes b&b's, de b&b's die ze in beheer heeft en de b&b op de benedenverdieping van hun eigen huis, zijn tot medio april geannuleerd.

Verantwoordelijk

Dat is niet alleen heel vervelend voor Diet zelf, maar ook voor haar personeel. 'Ik heb tien meiden in dienst, internationale studenten die schoonmaken in de b&b's. Dat zijn flexkrachten en die hebben plotseling geen inkomen meer. Nou, ik weet zelf nog hoe lastig dat is als je student bent. En zij kunnen niet even terug naar hun ouders. Ik voel me verantwoordelijk voor hen.'
Dus is Diet druk bezig om de tijdelijke noodmaatregel aan te vragen die onder meer geldt voor personeel in de horeca. En waar mogelijk probeert ze haar meiden alsnog aan de bak te krijgen, bijvoorbeeld door haar klanten te vragen of hun kantoor niet een extra schoonmaakbeurt kan gebruiken.  
We zijn heel alert
Diet Daleman - b&b-eigenaar en -beheerder
 
En hoe komen ze verder thuis de dagen door? 'Ik geef thuisonderwijs aan Job en mijn man werkt thuis. Hij is financieel adviseur op het gebied van verzekeringen, hypotheken en pensioenplanning en heeft het drukker dan ooit.'

Paterwoldsemeer

Om het virus buiten de deur te houden, wordt niets aan het toeval overgehouden in huize Daleman. Alles waarvan ze denken dat helpt bij het opbouwen van extra weerstand wordt benut. Haar man neemt elke dag een koude douche, doet speciale ademhalingsoefeningen en gaat dagelijks in de sauna in hun thuis.
Om er toch even uit te zijn, spendeerde het gezin het weekend aan het Paterswoldsemeer in een huisje dat Diet normaal gesproken verhuurt. Daarna gaat het leven verder, een leven dat zich de komende tijd vooral binnenshuis afspeelt. 'We zijn heel alert op de zaken. Eigenlijk lijkt op dit moment heel weinig essentieel te zijn. Heel weinig behalve de gezondheid.'
Louise Jansen voor haar huis aan het begin van de Moesstraat (Foto:Benno de Jongh/RTV Noord)
Op de vraag hoe het leven van Louise Jansen sinds vorige week is veranderd, is haar eerste reactie: 'Waar zal ik beginnen? Al ben ik gepensioneerd, normaal gesproken heb ik het heel druk.'

Alles hield op

De oud-docent lichamelijke opvoeding en psychomotorisch therapeut woont in het karakteristieke pand op nummer 2, een voormalige politiepost uit de negentiende eeuw, helemaal aan het begin van de Moesstraat. 'Mijn agenda is nu plotseling helemaal leeg. Ik speel viool in drie orkesten/ensembles en roei en sport tweemaal per week. Ook schilder ik.'
'Dat hield allemaal op. Toen dacht ik: dan kan ik tenminste nog golfen. Maar ook dat mag niet meer. Normaliter ga ik er regelmatig op uit: ik reis veel en bezoek graag muziekoptredens, galeries en musea overal in het land.'
Je moet niet onnodig angstig zijn
Louise Jansen - gepensioneerd docent

De dagen van Louise zijn nu gevuld met allerhande klusjes in huis en in de tuin. Ze komt ook nog wel geregeld de deur uit, maar is wel op haar hoede. 'Vorig jaar heb ik wel ruim twee weken in het ziekenhuis gelegen toen ik na de wintersport een longontsteking en een bacteriële infectie opliep. Ik voel me gezond, maar behoor dus eigenlijk wel tot de kwetsbare groep.'

Overwegingen van nu

Louise woont in haar eentje in het historische pand. Haar partner woont in Amsterdam. 'Ik ga daar binnenkort naar toe. Misschien is het nu toch verstandiger met de auto te gaan dan met de trein?'
'Dat zijn de overwegingen van nu. Aan de andere kant moet je ook niet onnodig angstig zijn. In de tuin werken en wandelen houden je op de been.'
Bij het maken van dit artikel zijn zowel de interne richtlijnen van RTV Noord als de richtlijnen van het RIVM rondom het coronavirus gevolgd. Te allen tijde is er minstens twee meter afstand gehouden en de interviews zijn telefonisch afgenomen