Groningse dominee biedt steun in crisistijd: 'Ik zie veel onderhuidse spanningen'

Voorbeelden van vragen waar Pieter Versloot als predikant van de Stadse Martinikerk mee te maken krijgt.

'Hoewel er geen kerkdiensten meer worden gehouden en andere kerkelijke activiteiten gestopt zijn, heb ik niet het idee dat ik minder druk ben.' 

Versloot ziet veel onzekerheid om zich heen. Zo zijn er veel ouderen die met hem willen praten. 'Ik kom mensen tegen die alvast de begrafenis met me willen doorspreken.'

Versloot benadrukt dat de impact van deze coronacrisis veel verder reikt dan gezondheid alleen. 'Het is de lockdown die bijdraagt aan die onzekerheid, ook al heb je de ziekte niet. Denk aan het verliezen van baan of inkomen, maar ook relaties die onder druk komen staan.'

Versloot noemt de coronacrisis een onthullende crisis. 'Ik zie dat deze crisis veel onderliggende spanningen aan de oppervlakte brengt. Problemen die er vaak onderhuids al wel zijn, maar nu extra worden getriggerd. Het brengt aan het licht hoe mensen in elkaar zitten. Velen gaan overlevingsgedrag vertonen, en dat brengt lang niet altijd het beste in mensen naar boven.' 

Daarnaast ziet Versloot ook veel creativiteit en behulpzaamheid. 'De ene klapt dicht en gaat hamsteren, de ander wil er nog steeds zijn voor de ander.'

De predikant herkent het gevoel van onzekerheid en onmacht uit zijn tijd in Kazachstan, waar hij aan het begin van deze eeuw negen jaar woonde. Hij werkte daar onder meer bij twee theologische hogescholen, was betrokken bij de opleiding van nieuwe dominees en deed onderzoek naar doods- en huwelijksrituelen en de recente kerkgeschiedenis. 

'In Kazachstan stond het leven altijd op losse schroeven. Je kon niet op de overheid aan, die was corrupt. Elke dag kon elektriciteit, gas of water zomaar uitvallen, door de geheime dienst kon je in de gaten gehouden worden en er waren aardbevingen.' 

Hoewel de situatie van toen verder onvergelijkbaar is met Nederland, ziet Versloot toch een belangrijke overeenkomst.

'Het leven in Nederland suggereert normaliter stabiel, veilig en voorspelbaar te zijn. Dat we niet zo snel worden overgeleverd aan onverwachte dingen. Maar dat is nu anders. Een superklein virus kan ook in Nederland het hele leven relativeren en op losse schroeven zetten.'

En juist die losse schroeven herkent Versloot uit Kazachstan. 'Dat is nu hier hetzelfde als toen daar.'

Daarom kunnen we wat hem betreft leren van hoe Kazachen in het leven staan. 'Ze leven veel meer bij de dag.'

'Menselijke relaties zijn daar veel belangrijker dan taken. Als je op school bijvoorbeeld komt vertellen dat je vader overleden is, dan wordt de les van de dag platgegooid, dan heb je het er de rest van de dag over en zie je morgen wel weer verder.'

In Nederland gaat dat over het algemeen zakelijker. 'Je hebt het er aan het begin van de les over, en daarna gaat de les weer gewoon door.'

Volgens Versloot kan de Kazachse mentaliteit ons nu wel helpen. 'Bij de dag leven, het leven meer laten gebeuren. Juist nu is het belangrijk, ook voor ons, om niet onder de indruk te raken van chaos of onzekerheid.' 

Met als belangrijkste uitdaging: 'We moeten er voor elkaar zijn, elkaar in het oog houden', besluit hij.