Door de mand: Kees Vlietstra verdwaalt in herinneringen

We staan stil voor de kruising Woortmansdijk-Winschoterweg. De voormalige partyclub Swingers Dream staat er na de brand van vorig jaar nog steeds troosteloos bij. Een ruïne afgezet met hekken. De borden met de sierlijke rood gele letters hangen schuin tussen de sponningen. Ik zie mijn zoon kijken. Weet ook dat er iets gaat komen. En ja hoor: 'Hoe kom jij deze periode eigenlijk door pap nu jouw clubhuis ook nog dicht is?'

Het is een bijzondere tijd. Groningen zucht onder de angst voor het coronavirus. De sportwereld staat stil. In die stilte verdwaal ik nog meer dan anders in herinneringen. Opeens zitten we met een select groepje mannen van de selectie van mijn geliefde korfbalclub Nic. in Club Madonna in Meppel.

Eind augustus 2001. Trainingsweekend, dus op stap. We zijn in de veronderstelling dat het een sportcafé is: Maradona. Fout. De naam is Madonna. Functie: seksclub. Nu we er toch zijn maken we er maar het beste van. Onder het motto van beter duur dan niet te krijgen bestellen we bier à 10 euro de fles.

In een onbewaakt moment, de barjuffrouw is even haar neus poederen, staat mijn broertje achter de bar. Dat is een sport van hem. Barkeeper en dj spelen. Opeens schalt Carnaval in het Noorden uit de boxen. Pé en Rinus. Om de feestvreugde te verhogen geven we de rode lampen boven de bar een zwieper en zingen uit volle borst mee. De dames van plezier kijken op een afstandje glimlachend naar ons plezier.

Totdat de madam des huizes weer terugkomt van het toilet. Met in haar kielzog Boele, de potige portier. Een echte Drentse veenkukel. 'Heren, heren het is hier geen kroeg. Er moet gewipt worden.' We hebben na deze lichte vermaning het pand, na het leegdrinken van onze flesjes, de tent maar verlaten. In polonaise. Mooie tijd.

Terug de onze(kere). Want over polonaise gesproken: het coranovirus verspreidt zich na het carnaval in het zuiden via deze rare dans, handjes op de schouders voor u, over de rest van Nederland. Ik hou me krampachtig aan de regels van het kabinet. Door het obsessief mijn handen wassen is inmiddels de opper- en lederhuid verdwenen, waardoor de desinfecterende handzeep nu rechtstreeks op het onderhuids bindweefsel wordt gesmeerd.

Verder hou ik iedereen op minstens anderhalve meter afstand. Ik hoorde van de week dat dat voor Groningers helemaal niet moeilijk is, omdat we van huis uit al enorm afstandelijk zijn. Klopt. Sterker nog, ik hou zelfs van mezelf anderhalve meter afstand. Geeft uit- en inzicht. Maar goed, of om met Matthijs van Nieuwkerk te spreken: enfin.

Het doet me trouwens zeer dat DWDD is gestopt. In de laatste uitzending van vrijdag gaf Matthijs aan waarom er de laatste jaren zo weinig politici aan tafel zaten: 'ik kreeg steeds meer door dat ons programma er was voor inspiratie, verbeelding, schoonheid, bevlogenheid. Daar hebben we geen politici bij nodig. 'Mooi. Ja, dat kon Matthijs als de beste. Mensen of dingen bewonderen. Een ode brengen.

Mijn favoriete tafelheer was onze eigen Jan Mulder. Helemaal toen hij de rubriek 'Ergernissen van de maand' besprak. Kijkt u die nog maar even terug op YouTube. Mulder bracht op zijn Mulders met lange uithalen een ode aan ergernissen. Zo mooi Gronings. Ben na afloop van de laatste DWDD direct begonnen met het herlezen van deel 1 van het verzameld sportwerk van Jan Mulder, Overwinningen & Nederlagen.

Maar goed, enfin. Om een beetje fit te blijven train ik op zolder. Op een hometrainer. En met de Action fitness apparatuur. Ik vind er geen reet aan. Dom gedoe. Er mist in dat hele fitness- en fysio maffiawereldje een spelelement, een bal. Maar goed, enfin, beter iets dan niets. Terwijl ik rondjes trap, zweet als een otter, calorieën verbrand, maar geen meter vooruitga, kijk ik een filmpje op RTV Noord.

Over Ranomi. Onze Ranomi Kromowidjojo. De Olympische Spelen van Tokio zijn vanwege het coronavirus een jaar uitgesteld. Ook voor Ranomi. Ze traint nog wel maar niet in het water. Op een hometrainer. Ze praat lief over haar ouders en oma in Sauwerd. Triviant-weetje: de naam Kromowidjojo betekent in het Sanskriet 'achtereenvolgende uitmuntendheid' of 'opeenvolgende overwinning'. Ze maken Ranomi de pis niet lauw. Die staat er volgend jaar wel voor een 'opeenvolgende overwinning'.

En nu ik toch aan het dagdromen ben: laten we in het avondprogramma van RTV Noord Jan Mulder een ode brengen aan Ranomi's 'achtereenvolgende uitmuntendheid'. Tot die tijd blijven we fietsen. Op die klote hometrainer. Totdat de (kunst)gras velden, de sporthallen, de zwembaden, de fitnessclubs, de fysiotherapie praktijken, de sportkantines én de seksclubs weer open gaan. Sta Pal!