Martin Drent blikt terug op zijn meest succesvolle jaar: 'Ik zit nu gewoon in de tuin te huilen'

Het blijft op een gegeven moment even stil aan de andere kant van de lijn. 'Ik zit nu gewoon in de tuin te huilen. Het komt allemaal weer terug.' De man die bekend staat om zijn harde mening, nooit om woorden verlegen zit, is stil. In zijn tuin in Emmen, waar Drent nog steeds woont, beleeft hij de promotie van weleer opnieuw. 'Wat een emotionele lul ben ik ook hé', zegt Drent.

Roy Beukenkamp, Hugo, Leonardo, Hans Visser, Joost Broerse, Melchior Schoenmaker, Ivar van Dinteren, Gregoor van Dijk. Het zijn zomaar wat namen uit het jaar dat FC Groningen terugkeert naar de eredivisie. Na twee jaar ploeteren is de Trots van het Noorden terug op het hoogste niveau.

'Dat meen je niet', reageerde de toenmalige aanvaller van FC Emmen toen zijn zaakwaarnemer hem belde met de mededeling dat FC Groningen serieuze belangstelling had. 'Je kunt voor vier jaar tekenen', vertelde hij me. 'Financieel waren we eruit, totdat ik in de avond door mijn zaakwaarnemer werd gebeld met de mededeling dat het niet door ging. Groningen kon me niet betalen. Ik moest gewoon naar de mooiste club ter wereld toe. Dit is mijn kans', reageerde ik.

Drent stuurt daarop zijn zaakwaarnemer terug naar Hans Nijland met de vraag wat ze dan wel konden betalen. Daardoor kwam er alsnog een deal en keerde hij terug bij zijn jeugdliefde. 'Ik stond bijna huilend in de tuin van geluk. Andere clubs hadden wel belangstelling, maar ik had er nooit rekenschap mee gehouden dat FC Groningen me terug wilde. Ik wilde wel kruipend van Emmen naar Groningen, zo graag wilde ik.

Op het moment dat ik het shirt van FC Groningen aantrek dan ben ik tien tot twintig procent beter. Dat is een raar, onverklaarbaar gegeven. Als ik nu nog met oud FC Groningen meedoe, dan voel ik me tien jaar jonger.'

Bij Emmen speelde op dat moment Michel van Oostrum met Drent in de spits. Van Oostrum was twee keer voetballer van het jaar geworden en verkeerde in de vorm van zijn leven. 'Ze hadden hem beter kunnen ophalen', schreven de media op dat moment herinnert Drent zich.

'Ik wist dat het van Groningen een goede zet was dat ze mij hadden gehaald. Op dat moment was ik 29 en in de vorm van mijn leven. Ik had zo'n enorme drive om te slagen en deed er daadwerkelijk alles voor.'

De eerste training kan Drent zich nog goed voor de geest halen. Het was hartstikke warm, een graad of dertig. 'Jan van Dijk zei: jongens we gaan niet trainen, we gaan naar de Hoornseplas. Toen dacht ik, dit is mijn club. Achteraf een geniale zet. Ik zag Hugo en Leonardo een balletje met elkaar hooghouden, toen ben ik lekker blijven zitten. Het was zo goed. Veel spelers kende ik alleen van televisie, maar bij de plas zijn toen de eerste contacten gelegd. Zulke dingen blijven je wel bij.'

In de voorbereiding scoorde de aanwinst aan de lopende band. Toch kreeg Drent, maar ook FC Groningen met een teleurstelling te maken. 'Harris Huizingh vertrok. Dat was een behoorlijke aderlating, want we hadden hem echt nodig.' Als vervanger werd toen Hans Visser uit België gehaald.

'Iemand met zijn broek op half zeven. Dat was Hans Visser. Vanaf de eerste seconde dat we bij elkaar op het veld stonden, voelden we elkaar aan. Hij was al over de dertig, maar achteraf was dat een gouden zet. Ook mede door Hans is het toen zo goed gegaan. Hij was ontzettend nonchalant. Als we aan het lunchen waren zat de hagelslag in zijn haar. Misschien wel de beste speler waar ik ooit mee heb gespeeld.'

FC Groningen begint dat jaar met een uitwedstrijd tegen Helmond Sport. Er werd met 3-2 gewonnen. Drent speelde goed, maar scoorde niet. 'Het was een slechte aansluiting na de voorbereiding. Hans Visser werd de man met twee doelpunten, maar het was teleurstellend dat ik niet scoorde. Ik had andere doelstellingen.'

Een week later scoort Drent dan wel zijn eerste goal. In de thuiswedstrijd tegen Excelsior wint de Trots van het Noorden met 4-2. 'Er kwam een voorzet van Leonardo en ik maakte toen misschien wel één van mijn mooiste kopgoals.'

Groningen begon goed aan het seizoen en het Oosterparkstadion werd een onneembare vesting. In de competitie werd dat jaar slechts één keer gelijkgespeeld tegen buurman BV Veendam. 'Eigenlijk een beetje wat Emmen nu heeft. We waren echt oppermachtig in ons eigen stadion.'

FC Groningen gaat als tweede de winterstop in met drie punten achterstand op de koploper FC Zwolle. De latere kampioen NAC heeft op dat moment net zoveel punten als FC Groningen. Nog steeds was er in de groep volop het geloof dat de club kampioen kon worden om zo promotie af te dwingen. Toch was het in de winterstop onrustig in het Oosterparkstadion.

'Jan van Dijk ging meer boven de groep staan. Het ging op onze manier juist erg lekker. Jan gaf heerlijke trainingen en het was een gezellige peer.' Door de opstelling van de trainer is de dynamiek daarna anders.

'Jan werd zakelijker. Ik wil niet zeggen dat er iets knapte, maar het was anders. Daar hadden ik en meerdere spelers last van. Er zijn toen gesprekken geweest met de meest bepalende spelers. Van de technische staf kregen we toen het verwijt dat we niet professioneel genoeg waren. Roy Beukenkamp zat op den duur huilend in de kleedkamer. Juist omdat we altijd de trainer altijd gesteund hadden, deed ons dat zoveel. En we deden er juist altijd alles aan.'

Na de winter blijft het team het in eerste instantie goed doen. Wedstrijden werden gewonnen en rechtstreekse promotie was nog steeds mogelijk. In de uitwedstrijd tegen VVV (1-0), gaat het mis.

'Dat was echt een knock-out. Toen wisten we dat we het konden vergeten en gefaald hadden. Dat was echt een klotenperiode. We lieten toen de supporters echt in de steek. Ik zag het echt niet meer zitten. Die nederlaag kwam zo hard aan. De drive was echt een beetje weg. Ik vond persoonlijk dat ik enorm gefaald had. Dat voelt niet prettig. Echt het tegenovergestelde van toen ik hoorde dat ik naar Groningen toe mocht.'

Jan van Dijk keerde het daarna om. De trainer begon spelers rust te geven om zijn team zo goed mogelijk voor te bereiden op de nacompetitie. 'We wisten dat we nacompetitie hadden en daar konden we ons echt op richten. We kwamen van ver. Toen het uiteindelijk begon waren we er echt klaar voor.'

De eerste wedstrijd van de nacompetitie was tegen MVV. 'Die gasten gaan jullie onderschatten', zei Jan van Dijk toen. Groningen won met 1-4 en was vanaf dat moment favoriet. 'We wilden ze graag laten voetballen omdat ze dat niet kunnen', zei de oefenmeester na afloop. 'We waren scherp en er klaar voor. We proefden onderschatting. En als je dat gevoel met elkaar hebt, dan word je steeds machtiger. Die overwinning deed wel wat met ons vertrouwen.'

Na overwinningen tegen Heracles (4-2) en FC Emmen (5-0) kan FC Groningen het beslissen op de Oude Meerdijk. In een regenachtig Emmen maakt Magnus Johansson de beslissende treffer waardoor FC Groningen na twee jaar terugkeert naar de eredivisie. 'Magnus scoorde bijna nooit en dit was een echte Lucky. Op dat moment was het zo'n opluchting, want we speelden denk ik onze slechtste wedstrijd van de nacompetitie. Dankzij Roy Beukenkamp wonnen we, want hij keepte magistraal.'

Er volgt een groots feest op de Grote Markt om de promotie met al die duizenden fans te vieren. 'Gelukkig met een Amerikaans einde. Een happy end', lacht Drent. Daarna blijft het stil. 'Ik zit nu in de tuin gewoon te huilen. Het komt allemaal weer terug. Het moest gewoon, het gebeurde en er was zoveel enorme blijdschap. Ik zit er nu gewoon weer helemaal in.'

Martin Drent scoorde dat seizoen tweeëntwintig keer en speelde in totaal meer dan 200 wedstrijden voor FC Groningen. Daarin scoorde hij in totaal 68 keer voor de Trots van het Noorden. Momenteel is de voormalig cultheld trainer van Gomos en sidekick in de wekelijke podcast De Koffiecorner van RTV Noord.

Het hele gesprek met Martin Drent over zijn meest succesvolle jaar is ook te beluisteren in de laatste aflevering van Podcast de Koffiecorner.