Abbingh is eindelijk terug in Nederland en blijkt 'La casa de papel'-fan
Het duurde drie dagen, maar dan heb je ook wat: Lois Abbingh is eindelijk weer thuis. De Groningse handbalster heeft met hulp van de Nederlandse overheid het Russische Rostov kunnen verlaten om haar vriend en familie weer in de armen te sluiten.
Ze blikt terug op een bizarre week: 'Vorige week maandag had ik me bij de Nederlandse overheid aangemeld voor een regeling van Nederlanders die in het buitenland zitten, maar terug willen. Woensdag kreeg ik bericht dat ik op de lijst stond, en vrijdagochtend belde de ambassade dat ik een plekje had in het vliegtuig, diezelfde middag nog. Natuurlijk was ik er een beetje vanuit gegaan dat ik zou gaan, dus ik had al wat spullen ingepakt. Twee koffers had ik mee, twee koffers staan nog in mijn appartement.'
Reis van drie dagen
Het was geen rechtstreekse vlucht, uiteindelijk duurde de reis drie dagen.
'Vrijdag vloog ik naar Moskou, waar ik een hotel pakte. De volgende dag vloog ik van daar naar Parijs. En zondag kon ik van Parijs naar Amsterdam. Het meest bang was ik nog dat ik Rostov niet uit kwam, maar dat ging allemaal goed en uiteindelijk verliep de reis voorspoedig.'
De handbalster kon gelukkig met een ploeggenoot reizen, die ze zelf een plekje in het vliegtuig had bezorgd.
Stoeltje over
'De Duitse Julia Behnke wilde ook graag terug naar haar familie, dus ik zei: vlieg sowieso met me mee naar Moskou en dan zien we daar verder wel. Op het vliegveld in Moskou kwam ik toevallig een Duits sprekend iemand tegen. Hem vroeg ik of ze toevallig niet nog een stoeltje over hadden voor een landgenoot die ook heel graag naar huis wilde. Gelukkig kon dat, waarop ze met me mee is gevlogen. Ja, ze was me wel dankbaar', lacht Abbingh.
De sfeer aan boord van het vliegtuig was anders dan anders: 'Het waren namelijk allemaal mensen die terug naar eigen land wilden, waaronder zes Nederlanders. Toen duidelijk werd dat de vlucht daadwerkelijk naar Parijs ging vertrekken, ging iedereen applaudisseren. En we moesten zoveel mogelijk een mondkapje op.'
Drie weken niet gezien
Abbingh heeft haar familie en vriend drie weken niet kunnen zien. 'Maar het voelde als drie maanden, ik denk dat iedereen die nu in Nederland thuis werkt, dat ook zo voelt.'
Ze heeft eerst twee weken verplicht in quarantaine gezeten in haar appartement in Rostov. 'Daarna ben ik nog twee of drie keer naar de supermarkt geweest, dus ik ben bijna niet buiten geweest.'
'Tja, wat doe je dan? Ik had spullen van de club gekregen waar ik wat krachttraining mee kon doen. Voor de rest een beetje studeren, videobellen met familie en Netflix kijken. Haha, ik kijk echt alles. Of ik aanraders heb? Nee ik heb nou niet echt dingen gezien waarvan ik zeg: dat moeten andere mensen ook gaan bekijken. Wel kan ik nu eindelijk beginnen aan het nieuwe seizoen van La casa de papel', lacht de handbalster.
Nog wel fit
Conditioneel heeft ze niet veel kunnen doen in de afgelopen weken. 'Krachttraining kon dus wel, maar conditioneel kon ik niet zoveel in zo'n kleine ruimte. Ik voel me nog wel fit, maar het was in de laatste weken vooral mentaal zwaar. Als sporter denk ik dat het goed is dat ik weer in Nederland ben, zodat ik ook mentaal weer fit kan worden. Dat is minstens zo belangrijk. Alles wat ik in Rostov thuis deed, kan ik hier ook.'
Daarom is ze blij dat haar club, die ze komende zomer verruilt voor het Deense Odense, uiteindelijk toestemming heeft gegeven om naar Nederland te gaan.
'Rostov wilde natuurlijk eerst afwachten of de competitie niet misschien nog zou worden hervat, dus ik snap wel dat dat even duurde. Maar alsnog kan ik het niet helemaal afsluiten, want voor hetzelfde geld gaat de competitie over een tijd wel gewoon verder. Dan ben ik ook verplicht om weer terug te keren. Ik heb daarom ook nog geen afscheid genomen van mijn teamgenoten.'
Knoop doorgehakt
Abbingh ziet het liefst dat er een knoop wordt doorgehakt over het wel of niet stilleggen van de competitie.
'Persoonlijk vind ik het fysiek best gevaarlijk om bijvoorbeeld op 1 mei weer te gaan trainen, en twee weken later weer volle bak te gaan. Terwijl je maanden niet hebt gespeeld. Ik snap het wel, er komen veel belangen bij kijken, maar het besluit wordt steeds maar vooruit geschoven. Als sporter sta je continue aan de zijkant te wachten tot iemand zegt: je moet weer. Ik heb het liefst nu duidelijkheid.'
Met haar nieuwe club Odense heeft ze geregeld contact. 'Ze willen steeds weten hoe het met me gaat, maar ook daar is nog niet duidelijk of de stilgelegde competitie weer wordt hervat. En wanneer het nieuwe seizoen begint. In juli gaat mijn contract daar in. Door het niet doorgaan van de Olympische Spelen ben ik daar denk ik eerder dan verwacht.'
Geweldig
Hoe haar komende dagen er uit gaan zien, weet ze niet: 'Als je weer samen bent, is dat geweldig. Er was zoveel onduidelijk in de afgelopen weken. Ik rij nu met mijn vriend naar mijn ouders in het Noorden en dan zien we wel verder, ik heb geen planning voor de komende dagen.'
En wat betreft de Spelen, die naar de zomer van volgend jaar zijn verplaatst, is ze nog steeds heel stellig: 'Ja hoor, ik ben van plan om er dan nog steeds bij te zijn!'