Deurzetters: 'Ik zie veel verwarring in die ogen'

Gina Meursing (50) werkt sinds 1997 in een huis voor mensen met een meervoudige handicap van 's Heeren Loo in Bedum. De tien bewoners, tussen de dertig en de tachtig jaar oud, zijn totaal afhankelijk van hun zorgverleners. Vanwege het coronavirus mogen ze geen bezoek ontvangen en zijn al hun activiteiten buiten de deur gestopt.

'Je merkt het heel duidelijk aan hun gedrag. Sommigen worden extreem druk en onrustig, gaan schreeuwen en lawaai maken. Anderen trekken zich stil en verdrietig terug in een hoekje.'

'Ze missen de normale structuur. We hebben hier cliënten met zeer zware lichamelijke en verstandelijke handicaps, en daarnaast vaak nog andere aandoeningen zoals autisme. Ik zie veel verwarring in die ogen. En de meesten kunnen zich verbaal niet uiten, dus je moet ze kennen om ze te begrijpen.'

'Ik probeer ze zo goed mogelijk uit te leggen wat er aan de hand is, in Jip en Janneketaal. Dat er een virus is en dat we niet ziek willen worden. Dat we daarom een poosje nergens heen kunnen. Nu het al een paar weken duurt lijkt het wel of het besef begint in te dalen, maar ze begrijpen het toch niet echt.'

'Gisteren zei een cliënte: Ik heb zo'n zin in Koningsdag.'Ach laiverd, dat gaait nait deur', zei ik. Ja, ik ben een geboren Drent, maar met sommige cliënten praat ik Gronings. Ik legde uit dat koning Willem en koningin Máxima ook niet ziek willen worden. 'Oh, dij mouten din ook mor thoesblieven hè?', zei ze.'

'Alles ligt stil, het zwemmen, de dagbesteding, bezoek aan de bibliotheek of de kapper. Voor ons als begeleiders betekent het dat we veel verschillende petten op hebben. Naast de hulp bij de dagelijkse levensbehoeften, zoals wassen, aankleden en eten, zijn we ineens ook kapper, pedicure, fysiotherapeut en noem maar op. De technische dienst komt alleen in noodgevallen, dus we zijn ook klusjesman.'

'Nu er geen bezoek mag komen zijn wij de enige link tussen cliënten en hun familie. Ik probeer hen ook wat extra aandacht te geven, hou naaste familieleden regelmatig op de hoogte hoe het allemaal gaat. Ik stuur een kaart of een tekening, of ik app een foto. Gisteren nog, van het nagels knippen. 'Kijk mevrouw zit bij de pedicure', heb ik er bij gezet.'

'Anderhalve meter afstand houden is voor ons onmogelijk. Je moet de cliënten verschonen, eten geven, hun tanden poetsen. We zijn alert op alle coronasignalen, gelukkig hebben we het tot dusver buiten de deur gehouden. Hoewel, dat weet je niet zeker. Maar laten we hopen dat dat zo blijft.'

'Door die corona is het allemaal zwaarder dan anders, en hopelijk duurt dit niet te lang. Maar als ik na m'n dienst naar de stad Groningen rij, ben ik toch altijd weer blij dat ik m'n zorg heb kunnen leveren.'