Ainzoam: 'Het belangrijkste is dat we nog samen zijn en juist dat hebben we gevierd'

'Ja, we hadden ons het anders voorgesteld, maar we hebben geprobeerd er wat van te maken', zegt Antje.

'We zouden met onze drie kinderen, tien kleinkinderen en vier achterkleinkinderen naar de Chinees in Zuidhorn. In maart werd duidelijk dat het niet door kon gaan. Omdat ik zelf tot de risicogroep behoor, neem je geen risico's. Ik had er wel vrede mee, het belangrijkste is dat we er samen nog zijn. Een feestje kan altijd nog.'

'En dan heb je het er over met je man en dan zeg je: het is wel onze dag', vervolgt de bewoonster van de Ripperdastede in Oldehove. 'Toen heb ik via de computer ballonnen en vlaggetjes met '55' erop besteld. Mijn man heeft 21 boeketten tulpen gehaald en die 's nachts rond half vier bij alle seniorenwoningen voor de deur gezet. Als traktatie, zeg maar.'

'Daar hebben we hele leuke reacties op gekregen. Thuis hebben we alle vlaggetjes en ballonnen opgehangen. Mensen die langs liepen bleven staan en zwaaien. Onze kinderen hebben een advertentie in het Nederlands Dagblad gezet. We kregen 170 kaarten!'

'Uit het hele land, tot aan Zeeland. Daar geniet ik ook van. En we hebben heel veel bloemen gekregen. Normaal was dit niet zo gebeurd, maar in deze tijd word je creatief.'

De volgende dag keken Antje en Luit terug op hun 55-jarige trouwdag: 'Met het gevoel dat we een hele mooie dag hebben gehad. De aandacht die je krijgt doet je goed.'

Haar man wordt 25 april tachtig jaar oud, ook dat feest gaat niet door: 'We kijken of we in de herfst alles tegelijk in kunnen halen. Maar dat zien we dan wel.'

Antje zit vanwege een handicap in een rolstoel, dus ze is aan huis gebonden. Maar ze vermaakt zich nog prima, zegt ze: 'Breien, haken, naaien. We hebben allebei een laptop en een mobiele telefoon. Videobellen? Nee, ik weet niet hoe dat moet.'

Toch zijn er twee dingen die Antje en haar man missen: 'Ik vooral het kopje koffie dat je met je kinderen of bekenden hebt. Gewoon een uurtje met iemand praten. Nu praat ik alleen nog met mijn man. Als ik iets gewaar word, word ik dat gewaar via hem. Maar ik raak nog niet op hem uitgekeken, hoor', lacht Antje.

Haar man ging elke zondag naar de vrijgemaakte gereformeerde kerk De Zaaier in Oldehove. 'Dat mist hij wel. De zondag is geen zondag meer.' Antje volgde de kerkdienst dan online. Nu zijn ze beiden aangewezen op de laptop: 'Via kerkdienstgemist.nl. Daar zetten ze een video op, geen preek, maar wel een behandeling van een bijbelstuk. Ook zijn er mededelingen uit de kerkgemeente. Mensen die ziek zijn worden genoemd, of onze trouwdag bijvoorbeeld. Dat kan gelukkig wel.'

Antje en haar man, die huismeester is in de Ripperdastede, proberen er ook voor anderen te zijn: 'Iedereen die ziek of eenzaam is wil ik veel sterkte en gezondheid toewensen. Een paar weken geleden heb ik mensen ook een bemoedigingskaartje toegestuurd. Wij wensen u heel veel sterkte in deze moeilijke tijd en God zegene jullie en gaat met jullie mee, dat stond er op. Ik maak zelf kaarten namelijk en daar heb ik veel mooie reacties op gehad.'

Antje heeft geen angst voor het coronavirus: 'Tuurlijk hoop je dat je het niet krijgt, maar ik ben er niet de hele dag mee bezig. We houden ons zoveel mogelijk aan de regels, verder kunnen we niks doen.'

'Het belangrijkste is dat wij nog samen zijn. Ik ben helemaal afhankelijk van mijn man. En juist dat hebben we gevierd, dat we nog bij elkaar zijn.'