Groninger houdt vol op weg naar Compostela: 'Corona maakt het échte pelgrimstocht'

'Ik was net over de Pyreneeën, toen de sfeer steeds dwingender werd', vertelt hij aan de telefoon vanuit Spanje. 'De eerste avond heb ik nog kunnen chillen met andere pelgrims, maar gaandeweg gingen steeds meer herbergen dicht en vertrokken andere pelgrims richting huis. De Guardia Civil gaf me bij een politiecontrole ook te verstaan dat ik naar huis moest en gaf me het nummer van de ambassade.'

De Groninger sloeg het gebod in de wind toen een vrouw uit San Anton zich over hem ontfermde. 'Zij liet haar hond uit en bood me hun tuinhuisje aan. Ik ben uiteindelijk drie, drieënhalve week bij deze supervriendelijke mensen gebleven!'

Inmiddels zijn Wiertsema en zijn hond weer aan de wandel, op weg naar naar Compostela. Nu de herbergen dicht zijn, is de Groninger aangewezen op zijn tentje als enige overnachtingsmogelijkheid. 'Ik heb een zonnepaneel bij me en ik zorg dat ik altijd water bij me heb. Dat haal ik uit fonteinen onderweg. Ik slaap in de natuur en vannacht overnachtte ik naast een kerkje.'

Erg veel aanspraak heeft Wiertsema niet: 'Het is hier wel eenzaam, er is niemand onderweg en iedereen heeft mondkapjes voor. Ik spreek niemand, alleen in de supermarkt. Daar houd ik wel afstand. Ik red me op zich wel, maar ik had wel gehoopt dat ik op dit deel van de pelgrimage meer mensen tegen zou komen.'

Spanjaarden waarderen de volhardende wandelaar en zijn hondje. 'In Burgos kreeg ik zelfs een applaus van mensen die vanaf hun balkonnetjes naar de hulpverleners stonden te applaudisseren. De meeste toeristenpelgrims zijn naar huis toe, daarom vinden ze het des te leuker dat ik doorga. Voor hen is deze tocht heilig.'

Wiertsema heeft wel overwogen om terug te gaan naar Groningen, maar zette uiteindelijk toch door. 'Op 3 oktober ben ik vertrokken vanuit Nederland. Inmiddels ben ik het gewend dat ik nu ben veroordeeld tot mijn tent, de natuur en landweggetjes. Voor mij maakt corona het pas écht een pelgrimstocht.'